پروندهسازی جدید وزارت اطلاعات علیه مریم اکبریمنفرد
مریم اکبریمنفرد، زندانی سیاسی که بیش از سیزده سال است بدون یک روز مرخصی در زندان به سر میبرد، در یک پروندهسازی جدید توسط وزارت اطلاعات به «تبلیغ علیه نظام» متهم شده است.
مریم اکبریمنفرد، زندانی سیاسی که دوران محکومیت خود را در زندان سمنان سپری میکند، طی پروندهای جدید که توسط وزارت اطلاعات علیه او تشکیل شده، در دو مرحله به دادگاه سمنان احضار شده است.
به گزارش هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مریم اکبریمنفرد به دلیل عدم رعایت فاصله زمانی قانونی بین تاریخ ابلاغ و تاریخ احضار و نیز عدم ارسال ابلاغیه به وکیل، از حضور در جلسات دادگاه خودداری کرده است.
یک منبع آگاه در رابطه پرونده جدیدی که علیه مریم اکبریمنفرد تشکیل شده به هرانا گفته است:
«به تازگی وزارت اطلاعات علیه مریم اکبریمنفرد پروندهسازی جدیدی کرده است و برای روز شنبه ۲۵ تیر ابلاغیه حضور در دادگاه سمنان از بابت رسیدگی به اتهام «تبلیغ علیه نظام» برای او صادر شده بود. خانم اکبری منفرد به دلیل اینکه وکیلشان احضاریه را دریافت نکرده بود از رفتن به دادگاه انصراف داد. مجدداً ابلاغیهای برای حضور در دادگاه برای روز سهشنبه ۲۸ تیر صادر شد که به دلیل عدم رعایت فاصله زمانی قانونی بین تاریخ ابلاغ و تاریخ احضار، آقای حسین تاج وکیل خانم اکبری منفرد نسبت به احضاریه اعتراض کرده و دادگاه را لغو میکند.»
به گفته این منبع آگاه زمانی که مریم اکبریمنفرد در دادگاه حضور پیدا کرده است، به او گفته شده باید درخواست وکیل را دوباره ثبت کند و مریم اکبریمنفرد نیز در اعتراض به این موضوع از «امضای هر برگهای امتناع کرده» است:
«این پروندهسازی جدید در حالی صورت گرفته که وکیل و خانواده و حتی خود خانم اکبریمنفرد از دلیل این اتهام بیاطلاع هستند.»
مریم اکبریمنفرد در حال حاضر بیش از ۱۳ سال است که بدون یک روز مرخصی در زندان به سر میبرد. این زندانی سیاسی از بیماری کبد چرب رنج میبرد و کماکان از رسیدگی پزشکی محروم است.
حسن جعفری، همسر این زندانی سیاسی پیشتر گفته بود که سال ۹۱ و برای یک بار با مرخصی همسرش موافقت شده و حتی یک میلیارد و ۱۵۰میلیون تومان وثیقه تهیه و تحویل دادهاند، اما در لحظه آخر و هنگامی که فرزندان این زندانی سیاسی منتظر آمدنش به خانه بودند، به آنها گفته شد که مرخصی منتفی است و از وزیر اطلاعات نامه آمده که این خانم (مریم اکبریمنفرد) نباید مرخصی برود.
پیشتر حسین تاج، وکیل مدافع این زندانی سیاسی، ضمن اشاره به تداوم محرومیت موکلش از حداقلیترین ظرفیت تسهیلات قانونی، از درخواست اعاده دادرسی مجدد برای پرونده این زندانی سیاسی خبر داده بود. به گفته او درخواست اعاده دادرسی پیشین او که بر مبنای لایحه قبلی بوده، بهدنبال اعمال تغییراتی در قانون، مورد بیتوجهی مراجع قضایی قرار گرفته است.
مریم اکبریمنفرد ساعت ۳ بامداد ۱۰ دیماه سال ۱۳۸۸ و پس از حوادث عاشورای ۸۸ بازداشت و در خردادماه سال بعد توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. اتهام او «محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران» عنوان شده، اما مریم اکبریمنفرد همواره این اتهام را وارد ندانسته است.
مریم اکبریمنفرد پس از حدود ۹ ماه تحمل حبس در یکی از سلولهای انفرادی بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین، بند متادون و بند زنان زندان اوین، از مهرماه ۸۹ در زندان رجاییشهر تحمل حبس میکرد و در اردیبهشت ۹۰ به زندان قرچک ورامین منتقل شد. او در آنجا و پس از اعتراض به شرایط زندان و نوشتن نامههای متعدد به مراجع تقلید، مسئولان نظام و احمد شهید، گزارشگر سابق ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران، به بند زنان زندان اوین منتقل شد.
مریم اکبریمنفرد در تاریخ ۱۹ اسفندماه ۹۹، بدون اطلاع قبلی از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد. این زندانی سیاسی روز اول تبعید در بازداشتگاه موسوم به مبارزه با موادمخدر نگهداری شده و توسط ماموران اداره اطلاعات مورد بازجویی قرار گرفت. او نهایتاً بدون رعایت اصل تفکیک جرائم و در نبود امکانات بهداشتی به بند عمومی این زندان منتقل شد.
دو برادر مریم اکبریمنفرد در سالهای ۶۰ و ۶۳ به اتهام ارتباط و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران توسط دادگاههای انقلاب در ایران محاکمه و اعدام شدند. یک برادر کوچکتر و یکی دیگر از خواهرانش نیز در تابستان سال ۶۷ و همزمان با موج اعدام زندانیان سیاسی، اعدام شدند.
مریم اکبریمنفرد مادر سه دختر است و تا این لحظه از حق آزادی مشروط و حتی یک روز مرخصی طی دوران حبس خود محروم مانده است. دستگاه قضائی جمهوری اسلام او را عفو مشروط که پس از گذشت نیمی از دوران حبس و در صورت نداشتن سوءسابقه شامل حال زندانیان میشود هم محروم کرده است.
نظرها
مسعود
غربیها که بخاطر برجام به مردم ایران پشت کردن ما مردم باید خودمان یک فکری بخاطر رهایی از این استبداد دینی بکنیم و این انجام نمی شود مگر اینکه از زندانیان سیاسی که پیشگامان مبارزه هستند حمایت کنیم