هفت معلم را در مریوان محاکمه می‌کنند
اسکندر لطفی، مسعود نیکخواه، شعبان محمدی، تحسین مصطفی، آرام قادری، آرام محمدی و سیوان سلیمان هفت فعال صنفی معلمان در مریوان به دادگاه احضار شده‌اند.
از تجمع معلمان مریوان در اردیبهشت ۱۴۰۱
چهارشنبه ۱۹ بهمن ماه پیش از آنکه خبر آزادی چند تن از زندانیان سیاسی منتشر شود، در مریوان چهار فعال صنفی به دادگاه احضار شدند. سه فعال صنفی دیگر هم که در اردیبهشت و مهر امسال بازداشت شده بودند بار دیگر به دادگاه احضار شده‌اند.
تحسین مصطفی، آرام قادری، آرام محمدی و سیوان سلیمان چهار فعال صنفی معلمان در مریوان صبح ۱۹ بهمن به دادسرای این شهر احضار شدند. اتهام این چهار معلم «تبلیغ علیه نظام» اعلام شده است. نیروهای امنیتی ۱۱ اردیبهشت، همزمان با تجمع معلمان در روز جهانی کارگر آرام قادری و آرام محمدی را با خشونت و ضرب و شتم بازداشت و پس از چند ساعت آزاد کردند.
شامگاه ۲۵ خرداد در آستانه تجمع سراسری معلمان در چندین شهر، نیروهای امنیتی بار دیگر قادری و محمدی را همراه با سیوان سلیمان و تحسین مصطفی بازداشت کردند. این پنج فعال صنفی معلمان پس از دو روز به قید کفالت آزاد شدند و چند روز بعد بار دیگر در تجمع معلمان مریوان مقابل ساختمان آموزش و پرورش شرکت کردند.
تحسین مصطفی در واکنش به هجوم خشونت‌بار نیروهای امنیتی به تجمع معلمان در روز جهانی کارگر نوشته بود:
روز ۱۱ اردیبهشت در روز کارگر یا روز معلم و هر مناسبتی باتوم و شوکر هم اگر بخوری تحفه‌ای است. بله باتوم و شوکر خوردم اما درد ندارم و جالب‌تر از باتوم و شوکر و گلوله نمی‌ترسم، ترسم ریخت چون هر کسی درد عضو روزگار به دردش آورده باشد می‌داند که من داستان‌گو موقعیت را درک کرده و من واقعی، واقعیتی تخیلی است که خیلی راحت اغوا می‌کند. زمانی از درد عضو روزگار می‌ترسیدم و به درد می‌آمدم اما الان بیشتر به درد می‌آیم و از هیچ دردی نمی‌ترسم چون عادت کرده‌ام. هیچ وقتی عضو روزگار بی درد نیست. حالا مانده ام از چه می خواهند مرا بترسانند؟ از گلوله، از باتوم، از شوکر، از بازداشت خوب عزیزانم؟ نمی‌ترسم، طعم ترس تلخ است شبیه پرتقال وحشی، شبیه بادام کوهی. طعم درد طعم ترس و همه طعم‌ها قابل تحمل هستند اما طعم تحقیر نه، طعم تحقیر از بس که تلخ است، کشنده است انگار واقعیت من و تبعیض در حقم تحقیر است. با گلوله مرا بکشید اما با تحقیر نه. جناب فرماندار از گلوله نمی‌ترسم، فقط در فرمانت قید کن به وسط پیشانیم بزنند. ببخشید یادم رفت می‌دانید قید کردن یعنی چه؟ اشکال ندارد قید کردن یعنی در فرمانت «بنویس». به قلبم شلیک نکنید دل خود حدیث دیگر است. در دلم لای قلبم دوستانم هستند، رویاهایم هستند. دلم جای رویای روییدن کودکان آزاده است. دلم جای دوست داشتن و عشق ورزیدن است. عشق به میهن به آزادی. رویای آزادی، جای دوستانی مانند شعبان و محمد و رسول و مسعود و جعفر و سوران …...دلم را برای خودم نمی‌خواهم. دل من رویای معلم کلاس اولم است رویایش را پرپر نکنید. ایشان باقامتی سرووار و با سری سپید و زبانی سبز همیشه در حق طلبی کنارم بوده و هستند. فقط او حق دارد انشایم را قضاوت کند تا بداند رویایش روییده و امروز پر رویا است. من که کفن‌پوش می آیم اما بعد از مرگم تحقیر نکنید، پول گلوله را از پسرم طلب نکنید، چون با مالیاتی که داده‌ام حداقل یک گلوله برای کشتنم بخرید.»
احضار اسکندر لطفی، مسعود نیکخواه و شعبان محمدی به دادگاه
در ادامه پرونده‌سازی برای معلمان شعبان محمدی، دبیر هیئت مدیره انجمن صنفی معلمان مریوان به دادگاه مریوان احضار شده است. بر بنیاد اطلاع‌رسانی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان او باید ۲۴ بهمن در دادگاه انقلاب مریوان حاضر شود. نیروهای امنیتی طی دو سال اخیر چند مرتبه شعبان محمدی را بازداشت کردند. آخرین بار نیز مهر ماه امسال برای بازداشت او به خانه‌اش یورش بردند اما نتوانستند این فعال صنفی را بازداشت کنند.
نیروهای امنیتی محمدی را که یک‌بار در بهمن ۱۴۰۰ بازداشت و پس از نزدیک به ۲۵ روز به قید وثیقه آزاد شده بود، صبح ۱۱ اردیبهشت بازداشت و به فاصله کوتاهی به قید کفالت آزاد کردند. چند روز بعد، در ۲۲ اردیبهشت همزمان با تجمع معلمان در سراسر ایران، نیروهای امنیتی برای سومین مرتبه در فاصله چهار ماه دبیر انجمن صنفی معلمان مریوان را هنگام خروج از خانه‌اش بازداشت و بیش از سه ماه در زندان حبس کردند. او در روزهای پایانی مرداد به قید وثیقه به صورت موقت از زندان بیرون آمد.
مسعود نیکخواه و اسکندر (سوران) لطفی دو عضو دیگر هیئت مدیره انجمن صنفی معلمان مریوان هم نخستین بار در ۱۱ اردیبهشت با هدف جلوگیری از تجمع معلمان بازداشت شدند. دستگاه امنیتی و قضایی در یک سناریو امنیتی با انتشار تصاویر دیدار این دو معلم و شمار دیگری از فعالان کارگری با دو سندیکالیست فرانسوی، آنها را به همکاری با نیروی خارجی به قصد براندازی نظام متهم کرد.
نیکخواه و لطفی هم پس از بیش از صد روز بازداشت در مرداد ماه به صورت موقت از زندان بیرون آمدند اما در ۱۶ مهر همزمان با اعتراضات سراسری در واکنش به قتل ژینا (مهسا) امینی باردیگر این دو فعال صنفی را بازداشت و به فاصله کوتاهی به زندان اوین منتقل کردند. لطفی و نیکخواه در هر دو مرتبه‌ای که بازداشت شدند، در سلول‌های انفرادی هدف آزار و اذیت قرار گرفتند.
دو ماه بعد در ۱۵ آذر نیکخواه و لطفی به قید وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی به صورت موقت از زندان آزاد شدند. دادگاه مریوان دو ماه پس از آزادی موقت این دو فعال صنفی معلمان را به دادگاه احضار کرده است. آنها باید روز دوم اسفند به دادسرای مریوان مراجع کنند.
انجمن صنفی معلمان مریوان و ده‌ها تشکل صنفی معلمان در سایر مناطق ایران همزمان با اعتراضاتی که به قیام ژینا هم شهر شد، بارها به سرکوب معترضان، ورود نیروهای امنیتی به مدارس، بازداشت دانش‌آموزان و خشونت حکومتی علیه معترضان اعتراض کردند.
در روزهای یکم و دوم و ۲۹ و ۳۰ آبان هم معلمان در چند شهر در اعتراض به سرکوب معترضان از حضور در کلاس‌های درس خودداری کردند. بر بنیاد گزارش‌های منتشر شده نیروهای امنیتی بالغ بر ۱۰۰ معلم را در جریان اعتراضات بازداشت کردند. شمار زیادی از معلمان هم به نهادهای نظارتی و حراست در آموزش و پرورش احضار و با کسر حقوق، اخراج یا تقلیل رتبه اداری «مجازات» شدند.
شامگاه ۱۹ بهمن محمد حبیبی، سخنگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان که ۱۰ اردیبهشت بازداشت و به سه سال و هفت ماه حبس و دو سال منع فعالیت اجتماعی و خروج از کشور محکوم شده بود، از زندان آزاد شد. جعفر ابراهیمی و رسول بداقی از فعالان صنفی معلمان که همزمان با حبیبی بازداشت شده بودند همچنان در زندان حبس شده‌اند. رضا شهابی، حسن سعیدی، داوود رضوی سه عضو سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و کیوان مهتدی، مترجم و پژوهشگر مدافع حقوق کارگران از دیگر افرادی هستند که در جریان سرکوب تشکل‌های صنفی در اردیبهشت ۱۴۰۱ بازداشت شدند و همچنان در زندان حبس شده‌اند.
نظرها
نظری وجود ندارد.