شبکه حقوق بشر کُردستان: زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد برای ابراز ندامت تحت فشار است
زینب جلالیان کلیه خواستههای بازجویان امنیتی مبنی بر ابراز ندامت را رد کرده و بازجویی خود با دستبند و پابند را مصداق شکنجه دانسته است.
فشارهای امنیتی بر زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد کماکان ادامه دارد. شبکه حقوق بشر کُردستان، نهاد ناظر حقوق بشر مستقر در فرانسه گزارش کرده است که مأموران امنیتی مانع دسترسی زینب جلالیان به خدمات پزشکی شدهاند.
بنا بر گزارش این نهاد حقوق بشری، زینب جلالیان، با حکم حبس ابد در شانزدهمین سال حبس خود در زندان مرکزی یزد با وجود ابتلا به برفک دهان، ناخنک چشم، ضعف بینایی، آسم، ناراحتی کلیوی و گوارشی، به دلیل مخالفت وزارت اطلاعات همچنان از دسترسی به خدمات پزشکی محروم است و بینایی چشم او در معرض آسیب جدی قرار دارد.
بر بنیاد این گزارش، این زندانی سیاسی طی هفتههای گذشته با دستبند و پابند توسط یک تیم از بازجویان وزارت اطلاعات مورد بازجویی قرار گرفته و تهدید شده است؛ تا زمانی که ابراز ندامت نکند از همه حقوق اولیه یک زندانی از جمله دسترسی به خدمات پزشکی محروم خواهد بود.
همچنین شبکه حقوق بشر کُردستان از قول یک منبع آگاه نقل کرده است:
تیمی از بازجویان امنیتی به زینب جلالیان اعلام کردهاند که باید نامهای که به همراه تعدادی دیگری از زندانیان سیاسی زن از جمله نرگس محمدی و گلرخ ایرایی امضا کرده و در روزنامه لوموند فرانسه منتشر شده است را تکذیب بکند. بازجویان همچنین به او گفتهاند برخلاف روال معمول که پرونده زندانیان در اختیار قوه قضاییه است، وزارت اطلاعات مسئول پرونده این زندانی سیاسی است و تصمیمگیری در مورد امکان دسترسی به خدمات پزشکی تخصصی و آزادی او پس از ابراز ندامت در اختیار این نهاد امنیتی است.
چشمهای زینب جلالیان به دلیل سالها محرومیت از دسترسی به مراقبتهای پزشکی تخصصی با آسیب جدی مواجه شده و بینایی او در معرض خطر جدی است.
منبع آگاه شبکه حقوق بشر کردستان گفته است که زینب جلالیان حتی از داشتن عینک هم محروم و برای مطالعه مجبور است از عینک دیگر زندانیان استفاده کند.
به گفته این منبع آگاه، علاوه بر مشکلات بینایی، این زندانی سیاسی همچنان از عفونت ریه و دستگاه گوارشی رنج میبرد و به دلیل پایین آمدن ایمنی بدن در وضعیت نامناسب جسمی قرار دارد. او گفته است:
زینب جلالیان کلیه خواستههای بازجویان امنیتی مبنی بر ابراز ندامت را رد کرده و بازجویی خود با دستبند و پابند را مصداق شکنجه دانسته است.
خرداد امسال شبکه حقوق بشر کردستان با نتشار گزارشی اعلام کرده بود که ۱۶ خرداد پس از آنکه تعدادی از زندانیان بند زنان زندان مرکزی یزد تولد ۴۱ سالگی این زندانی سیاسی کُرد را جشن گرفتند حفاظت زندان مرکزی یزد با احضار جمعی از این زندانیان، آنها را تهدید به پروندهسازی کرده است.
زینب جلالیان در چند سال گذشته به دلیل جابهجا شدن بین زندانها مختلف و دوری مسافت یزد با شهر محل سکونت خانوادهاش در ماکو و همچنین محدودیتهای اعمال شده از طرف نهادهای امنیتی موفق به ملاقات با خانوادهاش نشده است.
به نوشته شبکه حقوق بشر کُردستان، ماموران اداره اطلاعات در زندان یزد با این زندانی سیاسی ملاقاتهایی داشته و به او هشدار دادهاند هرگونه اطلاعرسانی در مورد وضعیت او که از طریق او و خانواده در رسانهها صورت گیرد، باعث تشدید فشارها و انتقال دوباره او به زندانی دیگر خواهد شد.
زینب جلالیان متولد ۱۶ خرداد ۱۳۶۱ روستای «دیم قشلاق» ماکو در تاریخ ۷ اسفند ۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد.
این زندانی سیاسی پس از ماهها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجههای شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم بعد در دیوان عالی کشور عینا تایید شد اما در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد.
زینب جلالیان تاکنون دوران محکومیت خود را در زندانهای خوی، اوین، کرمانشاه، قرچک ورامین، کرمان و یزد گذرانده است. او از سال ۱۳۸۷ تاکنون بدون داشتن حق مرخصی در زندان است.
نظرها
نظری وجود ندارد.