بیشترین دی‌اکسید کربن را ۵۷ تولیدکننده سوخت فسیلی ایجاد می‌کنند

گزارش گروه محیط زیستی «کربن میجرز» (Carbon Majors) که از سوی اندیشکده غیرانتفاعی «اینفلوئنس‌مپ» (InfluenceMap) ارائه شده گفته است که از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۲ میلادی ۵۷ نهاد شامل دولت‌ها، شرکت‌های دولتی و خصوصی ۸۰ درصد انتشار دی‌اکسید کربن جهان را با تولید سوخت‌های فسیلی و سیمان برعهده داشته‌اند.

براساس این گزارش، سه شرکت بزرگ انتشاردهنده دی‌اکسید کربن جهان در این بازه زمانی، آرامکو، شرکت نفت دولتی عربستان سعودی، گازپروم، غول انرژی دولتی روسیه و تولیدکننده دولتی زغال سنگ هند هستند.

این گزارش نشان می‌دهد که بیشتر شرکت‌ها تولید سوخت فسیلی خود را از سال ۲۰۱۵ گسترش داده‌اند؛ سالی که تقریباً همه کشورها توافق‌نامه اقلیمی سازمان ملل در پاریس را امضا کردند و متعهد شدند که برای مهار تغییرات آب‌وهوایی اقدام کنند.

در حالی که بسیاری از دولت‌ها و شرکت‌ها ‌از آن زمان اهداف دشوارتری در مورد انتشار گازهای گلخانه‌ای تعیین کرده‌اند و به سرعت انرژی‌های تجدیدپذیر را گسترش داده‌اند، آن‌ها سوخت‌های فسیلی بیشتری تولید کرده و سوزانده‌اند و موجب افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای شده‌اند.

آژانس بین‌المللی انرژی اعلام کرده است که انتشار دی‌اکسید کربن مرتبط با انرژی جهانی در سال گذشته میلادی به بالاترین حد خود رسیده است.

«اینفلوئنس‌مپ» با بیان این‌که یافته‌های این اندیشکده نشان می‌دهند که گروه نسبتاً کوچکی از انتشاردهنده‌های دی‌اکسید کربن مسئول انتشار عمده آن در جهان هستند، خواستار افزایش شفافیت در مورد این‌که کدام دولت‌ها و شرکت‌ها در تغییرات آب‌وهوایی نقش بیشتری دارند، شد.

دان وان آکر مدیر برنامه «اینفلوئنس‌مپ» در مورد این گزارش می‌گوید:

ماه گذشته، یک کشاورز بلژیکی به نسخه قبلی داده‌های گروه محیط زیستی «کربن میجرز» در یک پرونده حقوقی علیه شرکت نفت و گاز فرانسوی «توتال» استناد کرد. این کشاورز استدلال کرد که شرکت توتال به‌عنوان یکی از ۲۰ شرکت برتر تولیدکننده دی‌اکسید کربن در جهان، تا حدی مسئول آسیب به کشاورزی او به‌دلیل تغییرات آب‌وهوایی شدید شده است.

انتشار این داده‌ها نخستین بار در سال ۲۰۱۳ توسط مؤسسه تحقیقاتی و غیرانتفاعی «پاسخگویی اقلیمی» (Climate Accountability Institute) راه‌اندازی شد.

این داده‌ها ترکیبی از گزارش‌های خود شرکت‌ها در مورد تولید زغال‌سنگ، نفت و گاز، و همچنین منابعی مانند اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده آمریکا، انجمن‌های ملی معادن و سایر داده‌های صنعتی تهیه و تنظیم می‌شوند. کارول مافت، مدیرعامل مرکز غیرانتفاعی حقوق بین‌المللی محیط‌ زیستی گفت این داده‌ها در طول زمان توانایی سرمایه‌گذاران و دادخواهان را برای ردیابی اقدامات شرکت‌ها بهبود می‌بخشد.

نشانه‌های فروپاشی اقلیمی همین حالا در نقطه‌های مختلف جهان دیده می‌شود. بحران اقلیمی به خشکسالی، فقدان امنیت غذایی، مهاجرت‌های اقلیمی وسیع و در نهایت به آنچه سازمان ملل «آپارتاید اقلیمی» می‌خواند، ختم خواهد شد.