ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

مرگ تحمیلی، شکنجه و نقض حقوق بازداشتیان: گزارش عفو بین‌الملل درباره نقض سیستماتیک حقوق بشر در شمال شرق سوریه

مستندات lین گزارش نشان می‌دهد مقام‌های منطقه‌ی خودگردان شمال شرق سوریه مسئول نقض گسترده‌ی حقوق بیش از ۵۶هزار انسانی هستند که با اتهام همکاری با داعش در بازداشت به سر می‌برند.

سازمان حقوق بشری «عفو بین‌الملل» در گزارشی که چهارشنبه ۱۷ آوریل / ۲۹ فروردین منتشر کرده است می‌گوید افراد پرشماری که در پی شکست و عقب‌نشینی سرزمینی «دولت اسلامی عراق و شام» (داعش) بازداشت شده‌اند، به خاطر آنچه نویسندگان این گزارش «شرایط غیرانسانی» بازداشت در شمال شرقی سوریه عنوان کرده‌اند، با نقض سیستماتیک حقوق بشر مواجهند. 

این گزارش با عنوان «پیامدها: بی‌عدالتی، شکنجه و مرگ در بازداشتگاه‌های شمال شرق سوریه» مستنداتی ارائه می‌کند مبنی بر این‌که مقام‌های این منطقه‌ی خودگردان مسئول نقض گسترده‌ی حقوق بیش از ۵۶هزار انسانی هستند که در اختیار نیروهای حاکم بر آن منطقه‌اند.

«نیروهای دموکراتیک سوریه» (اس‌دی‌اف) به رهبریِ اکثریت کُرد، در ائتلاف با اقلیت عرب، مناطق خودگردان شمال شرق سوریه را اداره می‌کنند. علاوه بر مقام‌های اس‌دی‌اف، نیروهای امنیتی وابسته به آن و «اداره‌ی خودگردان دموکراتیک شمال و شرق سوریه» – شاخه‌ی غیرنظامی اس‌دی‌اف – نیز در مدیریت این سیستم بازداشتگاهی مشارکت دارند.

بر اساس این گزارش، این جمعیت زندانی شامل ۱۱هزار و ۵۰۰ مرد، ۱۴هزار و ۵۰۰ زن و سی‌هزار کودک می‌شود که در ۲۷ بازداشتگاه و دو اردوگاهِ «الهول» و «روژ» نگهداری می‌شوند.

مقام‌های این منطقه‌ی خودگردان متحد اصلی دولت ایالات متحده و دیگر اعضای ائتلافی بودند که داعش را در شمال شرق سوریه شکست دادند. به گفته‌ی نویسندگان این گزارش، ایالات متحده نیز در سیستم بازداشتگاهی این منطقه نقش دارد.

سازمان عفو بین‌الملل می‌نویسد:

بیش از پنج سال از شکست سرزمینی داعش می‌گذرد و ده‌ها هزار نفر به طور خودسرانه و نامحدود همچنان در بازداشت هستند. بسیاری از آن‌ها در شرایط غیرانسانی نگهداری می‌شوند و در معرض شکنجه، از جمله کتک‌زدن شدید، موقعیت‌های پرفشار، شوک‌های الکتریکی و خشونت جنسیتی قرار می‌گیرند. هزاران نفر دیگر نیز قربانی ناپدیدسازی قهری شده‌اند. زنان را به طور غیرقانونی از فرزندانشان جدا کرده‌اند.

بنابر این گزارش، حتی بسیاری از قربانیان داعش، از جمله شمار قابل‌توجهی از اقلیت دینی ایزدی، زنانی که به‌اجبار به عقد مردان داعشی درآمده و کودکان و نوجوانانی که به‌اجبار به عنوان نیروی نظامی به استخدام داعش درآمده بودند نیز در میان بازداشتیان حضور دارد.

بازداشتیان شامل سوری‌ها، عراقی‌ها و شهروندان دست‌کم ۷۴ کشور دیگر می‌شوند. اکثریت این افراد در مرحله‌ی نهایی جنگ علیه داعش در اوایل سال ۲۰۱۹ بازداشت شده‌اند.

برای تهیه‌ی این گزارش، پژوهشگران عفو بین‌الملل از سپتامبر ۲۰۲۲ تا اوت ۲۰۲۳ در سه نوبت به شمال شرق سوریه رفته‌اند و با افراد بازداشت‌شده در دو اردوگاه و ۱۰ بازداشتگاه مصاحبه کرده‌اند. در مجموع، پژوهشگران با ۳۱۴ نفر مصاحبه کردند از جمله ۱۲۶ نفر مظنون به همکاری با داعش که اکنون در بازداشتند یا سابقه‌ی بازداشت داشته‌اند، ۳۹ مقام منطقه‌ی خودگردان، ۵۳ کارمند سازمان‌های غیردولتی ملّی و بین‌المللی و ۲۵ نماینده‌ی سازمان ملل متحد.

شکنجه و مرگ بازداشتیان: «پنکه را که خاموش کردند، ۱۷ نفر از گرما مردند»

پژوهشگران از جمله با هشت مردی مصاحبه کرده‌اند که بین سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۳ در بازداشتگاه سینی در حومه‌های شهر الشدادی در فرمانداری حسکه محبوس بودند.

به گفته‌ی این شاهدان، بازداشتیان به طور معمول در معرض شکنجه یا دیگر بدرفتاری‌ها از جمله کتک‌زدن، شلاق با سیم برق، آویزان‌کردن از مچ دست در وضعیت پرفشار، خشونت جنسی و شوک‌های الکتریکی قرار گرفته‌اند.

همه‌ی این هشت نفر گفته‌اند که مقام‌های مسئول آب و غذا و امکانات بهداشتی کافی را از آنان دریغ کرده‌اند و آن‌ها را سلول‌های پرجمعیت، گرم و بدون تهویه‌ی هوا نگهداری می‌کردند. به گفته‌ی آنان، این وضعیت به مرگ صدها نفر منجر شده است.

یکی از این مصاحبه‌شوندگان با نام مستعار یوسف می‌گوید:

هیچ روز، ساعت و یا روش مشخصی برای شکنجه وجود نداشت…. بدتر از همه این بود که آن‌ها با لوله‌های پلاستیکی، کابل برق، لوله‌های فولادی … می‌آمدند داخل اتاق، و هرجا می‌شد ما را کتک می‌زدند…. هر ۱۵ روز، ما را لخت به حیاط می‌بردند… و [نگهبانان] با یک چوب‌دستی به افراد تجاوز می‌کردند… یک‌بار مرا با یک نفر دیگر بیرون بردند…. یک کابل برق آوردند که به یک مولّد برق وصل بود و مدام ما را با برق شکنجه می‌کردند…. فکر کنم آدم بغلی من [از شکنجه] مرد [چون] حرکت و فریادش قطع شد…. من هم به وضعیتی رسیدم که نمی‌توانستم فریاد بزنم.

یکی دیگر از بازداشتیان هم می‌گوید که یک روز در سال ۲۰۲۰، وقتی مسئولان بازداشتگاه پنکه‌ی فرسوده را خاموش کردند، ۱۷ نفر در سلول او مردند. به گفته‌ی سه زندانی، اجساد افرادی که در بازداشتگاه سینی جان باختند در گور دسته‌جمعی‌ای که به آن «چاله» می‌گفتند ریخته شدند.

کودکان بازداشتی: «اگر قدش بلندتر بود، او را با خودشان می‌برند»

عفو بین‌الملل تخمین می‌زند که دست‌کم هزار پسر کودک و نوجوان سوری و خارجی در بازداشتگاه و مراکز «بازپروری» جوانان نگهداری می‌شوند و آنان نیز در معرض موارد نقض حقوق بشر مشابه با بزرگسالان، از جمله در برخی موارد شکنجه بوده‌اند.

بنا بر این گزارش، شمار پسران بازداشتی رو به افزایش است. پسران سوری همچنان به اتهام ادعایی وابستگی به داعش، و گاهی با کمک ائتلاف تحت رهبری آمریکا، بازداشت می‌شوند.

مقام‌های منطقه‌ی خودگردان همچنین پسران تبعه‌ی خارجی را از مادران یا سرپرستانشان جدا می‌کنند. پژوهشگران می‌نویسند که این جداسازی نه بر اساس ارزیابی فرد به فرد منافع پسران، بلکه بنا به میل مقام‌های منطقه در جهت مقابله با جمعیت فزاینده و به لحاظ سنی در حال بزرگ‌شدن اردوگاه‌ها صورت می‌گیرد.

دختری که در یکی از اردوگاه‌ها بازداشت بوده است به عفو بین‌الملل می‌گوید:

به خاطر این سیاست مدام کله‌ی برادرم را به پایین فشار می‌دهم تا رشد نکند…. اگر قدش بلندتر بود، او را با خودشان می‌بردند.

زنان بازداشتی: «می‌خواهم مجبورت کنم بچه‌ات را بندازی»

تا دسامبر ۲۰۲۳، مقام‌های منطقه‌ی خودگردان فقط در دو اردوگاه الهول و روژ بیش از ۴۶هزار نفر را که حدود نود و چهار درصدشان زن و کودک بودند، حبس کرده بودند.

در اردوگاه الهول، سطوح بالایی از خشونت جنسیتی گزارش شده است، از جمله حمله‌ی اعضای داعش به زنان به خاطر به اصطلاح «تخلف‌های اخلاقی» و استثمار جنسی زنان از طرف نیروهای امنیتی منطقه و افراد خصوصی.

شمار زیادی از زنان سوری و شمار اندکی از دختران از اردوگاه‌ها به بازداشتگاه‌ها منتقل شده‌اند. بسیاری از زنانی که به اتهام همکاری با داعش محکوم شده‌اند می‌گوید برای اعتراف شکنجه شده‌اند.

هشت نفر از زنان می‌گویند در زمان بازداشت در معرض خشونت جنسیتی در حد شکنجه یا دیگر بدرفتاری‌ها قرار گرفته‌اند. یکی از این زنان می‌گوید:

به من شوک الکتریکی دادند. آن زمان باردار بودم. [بازجو] می‌دانست و به من گفت «می‌خواهم مجبورت کنم بچه‌ات را بندازی» و همان کار را هم کرد.

زنان دیگر نیز از تجربه‌ی تهدیدهای جنسی و تحقیرهای جنسی گفته‌اند. همچنین، زنان سوری و خارجی می‌گویند وقتی از اردوگاه به بازداشتگاه منتقل می‌شدند، مجبورشان کرده‌اند کودکان خود را رها کنند.

قربانیان فراموش‌شده: ایزدیان، پسربچه‌ها و بردگان جنسی داعش

پژوهشگران می‌نویسند که با وجود تلاش‌های مقام‌های منطقه‌ی خودگردان برای شناسایی و بازگرداندن قربانیان ایزدیِ نسل‌کشیِ داعش، شمار زیادی از آنان همراه با شماری از قربانیان قاچاق انسان و دیگر جرم‌های داعش در میان بازداشتیان قرار دارند.

ایزدیان یک اقلیت دینیِ کُرد در شمال عرق، سوریه، جنوب شرق ترکیه و ارمنستان هستند. در سال ۲۰۱۴، داعش جنایات جنگی گسترده‌ای را علیه ایزدیان انجام داد، از جمله با کشتار هدفمند، به بردگی گرفتن زنان و تخریب نیایشگاه‌ها. سازمان ملل اقدامات داعش علیه ایزدیان را «نسل‌کشی» با هدف نابودی کامل این دین یا مسلمان‌کردن اجباری پیروان آن خواند.

یک زن زندانی با نام مستعار امل می‌گوید که ابتدا چطور فریب خورد و به سرزمین‌های تحت کنترل داعش سفر کرد. امل توضیح می‌دهد که داعشیان چطور او را در یک مهمانخانه‌ی زنانه محبوس کردند تا زمانی که او به ازدواج اجباری با یک داعشی تن داد. امل می‌گوید مردی که به‌زور با او ازدواج کرد او را مورد خشونت جنسی و دیگر بدرفتاری‌ها قرار می‌داد.

بیست‌وهفت زن و کودک دیگر نیز که حالا در بازداشت نیروهای دموکراتیک سوریه‌اند می‌گویند داعش آن‌ها را قاچاق کرده است. بسیاری از پسران مجبور به کار یا جنگیدن برای داعش شده‌اند.

عفو بین‌الملل می‌گوید با وجود قاچاق انسان گسترده از سوی داعش، هیچ سیستمی برای شناسایی این قربانیان و ارائه‌ی خدمات مراقبتی به آنان وجود ندارد.

محاکمه‌های پُر ایراد با برچسب «تروریسم»

مقام‌های منطقه‌ی خودگردان می‌گویند که دادگاه‌های ویژه در ۱۰ سال اخیر، پرونده‌ی ۹هزار و ۶۰۰ شخص مرتبط با داعش را نهایی کرده‌اند.

با این‌حال، عفو بین‌الملل می‌گوید این محاکمه‌ها به‌شدت متأثر از اقدامات ناقض حقوق بشر، از جمله اتکا بر اعتراف‌گیری برای صدور حکم بوده‌اند.

این دادگاه‌ها زنان را به خاطر جرم‌های شوهرانشان و به اتهام «اطلاع‌ندادن به مقام‌ها» به «تروریسم» محکوم کرده‌اند. دادگاه کودکان بدون حضور والدین یا سرپرست انجام شده است.

هیچ‌کدام از بازداشتیان در شمال شرق سوریه بر اساس حقوق بین‌المللی محاکمه نشده‌اند. تعقیب افراد صرفاً به خاطر اتهام‌های مرتبط با «تروریسم»، آن‌ها با تعریفی وسیع، صورت گرفته است.

گزارشگران همچنین می‌گویند که مقام‌های منطقه هیچ‌یک از جرم‌های جدی داعش، از جمله به بردگی گرفتن جنسی را اصلاً بررسی نکرده‌اند.

ایالات متحده‌ی آمریکا چه نقشی دارد؟

اگنس کالامار، دبیرکل عفو بین‌الملل با بیان این‌که «مقام‌های منطقه‌ی خودگردان مرتکب جنایات جنگی از جمله شکنجه و برخورد بی‌رحمانه و احتمالاً جنایت جنگیِ قتل شده‌اند» می‌گوید:

کودکان، زنان و مردانی که در این اردوگاه‌ها و بازداشتگاه‌ها نگهداری می‌شوند از بی‌رحمی و خشونت شوکه‌کننده‌ای رنج می‌برند. دولت ایالات متحده نیز در ساخت و نگهداری این سیستم بازداشتگاهی که در آن صدها نفر به مرگ‌های قابل‌پیشگیری مرده‌اند نقشی مرکزی داشته و باید در تغییر آن نیز نقش داشته باشد.

وزارت دفاع ایالات متحده در سال ۲۰۱۴ شکل‌گیری ائتلافی را برای «تحقیر و انهدام» داعش به راه انداخت – ائتلافی متشکل از ۲۹ کشور، اما با رهبری و نقش‌آفرینی عمده‌ی ایالات متحده.

اعضای ائتلاف، با دریافت بودجه از کنگره‌ی آمریکا، بازداشتگاه‌های موجود در شمال شرق سوریه را بازسازی کردند، چند بازداشتگاه نو ساختند و مرتب از این بازداشتگاه‌ها بازدید می‌کردند.

به نوشته‌ی گزارش، وزارت دفاع آمریکا همچنین «صدها میلیون دلار» به اس‌دی‌اف و نیروهای امنیتی‌اش داده است و در عملیات مشترک برای انتقال افراد به بازداشتگاه‌های اس‌دی‌اف یا انتقال آنان به کشورهای سوم از جمله عراق، با اس‌دی‌اف همکاری کرده است.

پاسخ مقام‌های آمریکا و منطقه‌ی خودگردان

عفو بین‌الملل می‌گوید در فرایند انجام این تحقیق با مقام‌های منطقه‌ی خودگردان و مقام‌های دولت ایالات متحده از نزدیک در ارتباط بوده است.

بر این اساس، مقام‌های منطقه‌ی خودگردان در پاسخ به تحقیقات عفو بین‌الملل بر «شرایط دشواری» که با آن روبرو هستند، از جمله منازعات مسلحانه‌ی جاری، دست می‌گذارند.

این مقام‌ها همچنین از «جامعه‌ی بین‌المللی و شریکان جهانی» خود به خاطر «عمل‌نکردن به وظایف حقوقی و اخلاقی‌شان» انتقاد کرده و می‌گویند جامعه‌ی بین‌المللی و کشورهایی که تبعه‌شان در بازداشت هستند این مقام‌ها را «در مدیریت پیامدهای جنگ با داعش» تنها گذاشته‌اند.

مقام‌های وزارت خارجه‌ی آمریکا نیز در پاسخ به این تحقیقات به اقدامات آمریکا برای مقابله با «چالش‌های امنیتی و بشردوستانه‌ی ترسناک» در شمال شرق سوریه تأکید کردند.

وزارت خارجه همه‌ی بازیگران فعال در سوریه از جمله اس‌دی‌اف را به «رعایت حقوق بشر» فراخوانده و می‌گوید با گروه‌ها و افرادی در اس‌دی‌اف که «سابقه‌شان به طور مناسبی بررسی شده» همکاری می‌کند. این نهاد همچنین «بازگرداندن اشخاص بی‌جا شده و بازداشتیان به کشور مبدأ» آن‌ها را تنها راه‌حل این مسئله دانست.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • محسن

    این گزارش مو بر اندام سیخ میکنه و آدمو از "انقلاب روژاوا" نا امید میکند. حداقل، حداقل انتظار از "انقلاب روژوا" این است که یک سری برنامه های آموزشی، بهداشتی برای ساکنین کمپ ها داشته باشند. اما برخورد با اسرا در آنجا هم مث بقیه جاها فاشیستی است. واقعا نا امید کننده است.

  • کارو

    مدیریت خودگردان شمال و شرق سوریه: "«عفو بین‌الملل از زندان‌های داعش بازدید نکرده است»" «مدیریت خودگردان شمال و شرق سوریه» (AANES) در رابطه با گزارش عفو بین‌الملل در مورد نقض حقوق بشر در اردوگاه‌ها و زندان‌های این منطقه تاکید کرد که تیم عفو بین‌الملل از زندان‌های داعش بازدید نکرده و واضح است که گزارش آن بر اساس سخنان داعشی‌ها یا نمایندگان آنها در خارج از زندان منتشر شده است. مدیریت خودگردان شمال و شرق سوریه (AANES) در بیانیه‌ای در رابطه با گزارش عفو بین‌الملل در مورد نقض حقوق بشر در اردوگاه‌ها و زندان‌های این منطقه اعلام کرد که تیم سازمان عفو بین‌الملل از زندان‌های داعش بازدید نکرده و واضح است که گزارش این سازمان بر اساس سخنان داعشی‌ها یا نمایندگان آنها در خارج از زندان است. دایره روابط خارجی AANES بیانیه ای مکتوب درباره گزارش عفو بین‌الملل منتشر کرده که در خبرگزاری هاوار منتشر شده است. بیانیه دایره روابط خارجی AANES به شرح زیر است: در تاریخ ۱۷ آوریل ۲۰۲۴، عفو بین‌الملل گزارشی با عنوان «پس از شکست داعش: ظلم، شکنجه و مرگ در زندان‌های شمال و شرق سوریه» منتشر کرد. در این گزارش، مسائل مربوط به فرآیندهای پس از شکست نظامی داعش که از سوی جامعه بین‌الملل به عنوان یک سازمان تروریستی پذیرفته شده است، به اشتراک گذاشته شده است. در این گزارش به مسئله اعضای داعش زندانی در زندان‌های AANES و ائتلاف بین‌المللی اشاره شده است. همچنین وضعیت زنان و کودکان در اردوگاه‌ها و مراکز بازپروری نیز تشریح شده است. در این گزارش، AANES و نهادهای حقوقی، امنیتی و نظامی آن به ارتکاب جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت متهم شده اند و توصیه‌هایی برای AANES، ائتلاف بین‌المللی و کشورهایی که شهروندان آنها در زندان‌ها و اردوگاه‌ها به سر می‌برند و نهادهای بین‌المللی مربوطه ارائه شده است. در زمانی که چنین گزارش‌های مهمی را از سوی سازمان‌های حقوق بشری به ویژه سازمان عفو ​​بین‌الملل مشاهده می‌کنیم، اعلام می‌کنیم که همواره در تمامی ابتکارات مرتبط با حقوق بشر مشارکت داشته و داریم و با وجود مشارکت و شفافیت ما، عفو بین‌الملل این گزارش را منتشر کرده است. اما در مورد جنایات و اصطلاحات به کار رفته در گزارش باید به خوبی تحقیق می‌شد، به ویژه که مسئله داعشیان در زندان‌ها و خانواده‌های آنها در اردوگاه‌ها جنبه بین‌المللی دارد. سازمان تروریستی داعش از مرز عبور کرده است، اکثر اسیران آن خارجی و شهروندان بسیاری از کشورها هستند. اعضای داعش در بسیاری از نقاط جنگیده‌اند، بنابراین AANES نمی‌تواند به تنهایی مسئله چنین پیچیده‌ای را از بین ببرد. "«AANES اجازه نمی‌دهد قوانینش نقض شود»" در رابطه با شکنجه و قتل سیستماتیک ذکر شده در این گزارش، AANES به استانداردهای خود احترام می‌گذارد و اجازه نمی‌دهد قوانیش نقض شود. AANES اقدامات غیرقانونی را ممنوع کرده و طبق قوانین بین‌المللی عمل می‌کند. اگر وضعیت شکنجه یا بدرفتاری روی داده باشد، حتی اگر این اعمال شخصی بوده باشد، نهادهای مربوطه AANES باید آن موقعیت‌ها را بررسی کنند. اگر شواهدی دال بر نقض قوانین توسط نیروهای امنیتی ما یا سایر نهادها وجود داشته باشد، امیدواریم که عفو بین‌الملل به ما در جمع آوری اطلاعات و شواهد کمک کند تا عاملان آن پاسخگو باشند. تاکنون هیچ شکایتی در مورد این تخلفات از اعضای داعش در اردوگاه‌ها و زندان‌ها دریافت نکرده ایم. "«سازمان عفو ​​بین‌الملل از زندان‌های تحت مدیریت نیروهای SDF بازدید نکرده است»" لازم به یادآوری است که تیم عفو بین‌الملل از زندان‌های اردوگاه هول در شدادی و پانوراما در حسکه که توسط نیروهای سوریه دموکراتیک(SDF) اداره می‌شود بازدید نکرده‌ است. واضح است که تیم سازمان عفو ​​بین‌الملل بر اطلاعاتی که در گزارش خود از جلسات و اظهارات اعضای داعش یا هسته‌های پنهان آن درج شده، تکیه کرده است. تیم عفو بین الملل ممکن است اطلاعات خود را از افراد خارج از دو زندان دریافت کرده باشد. "«جداسازی کودکان بر اساس کنوانسیون ژنو و قوانین AANES است»" در رابطه با مسئله جداسازی کودکان از مادران و انتقال فرزندان به مراکز بازپروی، جدایی کودکان از مادرانشان به نفع فرزندان است. در عین حال این موضوع مغایر با ماده ۹ کنوانسیون ژنو برای حمایت از حقوق کودکان نیست. همچنین برخلاف قانون هفتم سال ۲۰۲۲ AANES در مورد حمایت از حقوق کودکان نیز نیست. در ادامه گزارش عفو بین‌الملل به وضعیت سخت زندان‌ها اشاره شده است. ما بارها از جامعه بین‌المللی خواسته‌ایم تا مسئولیت‌های خود را انجام دهد و از AANES برای رفع نیازهای اردوگاه‌ها و زندان‌ها حمایت کند. برای برآورده شدن این الزامات، به مقادیر زیادی منابع مالی نیاز است که خود AANES نمی‌تواند آن را تامین کند. موانع سیاسی و امنیتی نیز در مناطق شمال و شرق سوریه وجود دارد که در درجه اول این موانع به دلیل حملات مداوم ترکیه است که این حملات امنیت و ثبات منطقه را تضعیف می‌کند. برخی جنبه های دیگر نیز مانع از ارسال کمک‌های بشردوستانه به منطقه می شود. "«ما آماده همکاری با سازمان عفو ​​بین‌الملل هستیم»" AANES از زمان تأسیس خود به صراحت اعلام کرده که مطابق با قوانین بین‌المللی و استانداردهای مربوط به حقوق بشر، قوانین بین‌المللی و بشردوستانه فعاایت خواهد کرد. AANES بر اساس اصول کثرت‌گرایی و دموکراسی ایجاد شده است. همیشه به حقوق بشر و قواعد قانونی احترام می‌گذارد و بر اساس آن عمل می‌کند. به همین دلیل ما آماده همکاری با سازمان عفو ​​بین‌الملل در رابطه با مشاوره‌های ارائه شده هستیم که نیازمند تلاش گسترده منطقه‌ای و بین‌المللی است. جامعه بین‌المللی و طرف‌های مرتبط باید از AANES حمایت لازم را داشته باشند زیرا فرصت‌ها و امکانات آن برای حل مشکلات در اردوگاه‌ها و زندان‌ها کافی نیست. علاوه بر این، AANES باید در تلاش‌ها و نشست‌های بین‌المللی برای رفع آثار این بار سنگین مشارکت کند. "«باید مکانیسم‌های مشترکی وجود داشته باشد تا داعش مبدل به تهدید نشود»" در نتیجه کمک ما به جامعه بین‌المللی و ائتلاف بین‌المللی، ما به پیروزی نظامی علیه داعش دست یافتیم. به همین میزان باید به کمک هم به بهبود وضعیت اردوگاه‌ها و زندان‌ها ادامه دهیم، اما این امر مستلزم تلاش مشترک محلی، منطقه‌ای و بین‌المللی است. باید سازوکارهای مشترکی پیدا کنیم تا داعش نتواند به یک تهدید منطقه‌ای و بین‌المللی تبدیل شود. بدون فعال‌سازی اقدامات قانونی و قضایی برای پاسخ‌گویی اعضای داعش و بدون عدالت برای قربانیان، نمی‌توان گفت که به میراث داعش پایان داده‌ایم.»