بیانیه کمپین «سهشنبههای نه به اعدام»: چهارده روز انفرادی یعنی چهارده بار وداع با زندگی
زندانیان سیاسی کمپین «سهشنبههای نه به اعدام» در شانزدهمین هفته این کارزار نسبت به اعدام قریبالوقوع خسرو بشارت و کامران شیخه، زندانیان سیاسی-عقیدتی کُرد، هشدار دادهاند. آنها تاکید کردند که جمهوری اسلامی در قبال زندانیان محکوم به اعدام قساوتی بیرحمانهتر از نازیها در اردوگاه کار اجباری آشویتس، اعمال میکند.
در بیانیهای که نسخهای از آن امروز سه شنبه ۲۵ اردیبهشت به دست زمانه رسیده است، زندانیان سیاسی کمپین «سهشنبههای نه به اعدام» نسبت به اعدام قریبالوقوع خسرو بشارت و کامران شیخه، زندانیان سیاسی-عقیدتی کُرد، و «شکنجه هولناک انتظار برای اعدام» هشدار دادهاند. آنها قساوت جمهوری اسلامی در قبال زندانیان محکوم به اعدام را ترسناکتر از اعمال نازیها در اردوگاه کار اجباری آشویتس توصیف کردند.
این زندانیان سیاسی، که در زندانهای اوین، خرم آباد، کرج، خوی و نقده محبوس هستند، همچنین اعلام کردند:
در اعتراض به صدور رأی اعدام یا قطعی شدن این حکم غیرانسانی برای عزیزانی چون توماج صالحی، محمود مهرابی، حبیب و عباس دریس، رضا رسایی، مجاهد کورکور و دهها هموطن دیگر، امروز سهشنبه ۲۵ اردیبهشت۱۴۰۳ در اعتصاب غذا بهسر خواهیم برد.
آنها در پایان همه «وجدانهای بیدار» را به همبستگی با و تلاش برای گسترش کمپین «سهشنبههای نه به اعدام» دعوت کردند.
متن بیانیه اعضای کمپین «سهشنبههای نه به اعدام» در شانزدهمین هفته اعتصاب به شرح زیر است:
«قساوت شکنجهکنندگان خسرو بشارت در زندان قزلحصار، بسیار بیشتر از قساوت کارگزاران نازی در آشویتس است».
شانزدهمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» را در حالی برگزار میکنیم که دو زندانی سیاسی عقیدتی هموطن ما به نام خسرو بشارت و کامران شیخه به ترتیب ۱۴ و ۱۰ روز است، برای اجرای حکم غیرانسانی اعدام به سلولهای انفرادی بند امن در واحد سه زندان قزلحصار منتقل شدهاند.
هموطنان گرامی
چهارده روز انفرادی برای خسرو یعنی چهارده بار شنیدن صدای اذان صبح و «خود را در یک قدمی طناب دار دیدن و با زندگی وداع کردن»، گویی که چهارده بار او را به دار کشیدهاند. در تاریخ آمده است که کارگزاران رژیم فاشیستی نازی در آلمان، بر خلاف مقامات قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی، در اردوگاه آشویتس یهودیان بیگناه را بیآنکه بدانند قصد کشتن آنها را دارند به حمام فرستاده و به وسیله انتشار گاز سمی در حمام اقدام به کشتار آنها میکردند. یعنی قربانیان آشویتس برخلاف خسرو، کامران، فرهاد، محمد و هزارها زندانی اعدام شده توسط جمهوری اسلامی با شکنجه هولناک «انتظار برای اعدام» مواجه نبودند. و هر وجدان بیداری تصدیق میکند که در اینباره قساوت آیشمن و همکاران نازی او در آشویتس کمتر از کارگزاران سرکوب و اعدام در جمهوری اسلامی بوده است.
مردم آزاده ایران
دستاندرکاران دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی که با دو نمایش اخیر انتخابات برای خودشان نیز مسجل شده در برابر شما مردم سربلند ایران اقلیتی ناچیز هستند؛ برای جلوگیری از آغاز موج جدیدی از اعتراضات، به نمایش قدرت سرکوب خود در خیابانها (با گشت ننگین ارشاد) و در زندانها با سرعت بخشیدن به صدور و اجرای احکام ننگین اعدام روی آوردهاند و در اینباره همین بس که در دو ماه اخیر به صورت میانگین در هر شش ساعت یک زندانی را اعدام کرده و همزمان در خیابان دختران و زنان شجاع ما را با قساوت سرکوب میکنند.
مردم عزیز و کنشگران سیاسی، صنفی و مدنی
ما زندانیان اعتصابی در زندانهای قزلحصار، اوین (بند زنان و بندهای شش، هشت و چهار)، زندان خرم آباد، زندان مرکزی کرج، زندان خوی و زندان نقده، در اعتراض به حکم اعدام خسرو بشارت و کامران شیخه و شکنجه هولناک این دو همبندیمان که به عمد مدتهاست آنها را در انفرادیهای زندان قزلحصار در انتظاری هولناک و در آستانه اجرای حکم اعدام قرار دادهاند، و همچنین در اعتراض به صدور رای اعدام یا قطعی شدن این حکم غیرانسانی برای عزیزانی چون توماج صالحی، محمود مهرابی، حبیب و عباس دریس، رضا رسایی، مجاهد کورکور و دهها هموطن دیگر، امروز سهشنبه ۲۵ اردیبهشت۱۴۰۳ در اعتصاب غذا بهسر خواهیم برد و خواهان پایان این وضعیت قرونوسطایی و اعدام های غیر انسانی در ایران هستیم.
خاضعانه از همه شما عزیزان میخواهیم به هر وسیله ممکن صدا و ندای مظلومیت زندانیان زیر حکم اعدام باشید؛ و از دیگر زندانیان نیز درخواست میکنیم برای مقابله با این روند غیرانسانی به کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» پیوسته تا با گسترش این عمل جمعی مقابله موثرتری با رفتارهای ضد حقوقبشری استبداد دینی حاکم داشته باشیم.
سهشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۳
زندانیان اعتصابی کارزار
«سهشنبههای نه به اعدام»
در زندانهای قزلحصار، اوین، مرکزی کرج، خرمآباد، خوی و نقده
نظرها
نظری وجود ندارد.