مردی در تبریز همسر و دو فرزند خود را کشت و جان خود را هم گرفت

روز چهارشنبه نهم خرداد، مردی در تبریز همسر و دو فرزند خود را به قتل رساند و سپس به زندگی خود پایان داد.

فرمانده انتظامی شهرستان تبریز، با نسبت‌دادن این جنایت به «افسردگی شدید و اختلالات روحی و روانی» گفت:

به گفته‌ی این مقام انتظامی، «بستگان درجه‌ی یک» قاتل می‌گویند او به «اختلالات روحی و روانی شدید» دچار بود.

مقام‌های جمهوری اسلامی و برخی رسانه‌ها معمولاً زن‌کشی و فرزندکشی را به مسائلی مانند «اختلافات خانوادگی» یا «مشکلات روانی» تقلیل می‌دهند تا تأثیر قوانین و رسوم تسهیلگرِ اعمال خشونت علیه زنان و کودکان را پنهان کنند.

در گزارش دیگری که پایگاه خبری انتخاب به تازگی منتشر کرده است، یک سال پیش مردی در تهران همسر و دختر دو ساله‌اش را با ضربات چاقو به قتل رساند.

این متهم نیز در جلسات دادگاه دلیل این اقدامش را «اختلافات خانوادگی» عنوان کرده است و قضات نیز او را برای بررسی‌های روانی به پزشکی قانونی معرفی کردند.

بهرام ۳۰ ساله یک سال قبل همسر ۲۵ ساله‌اش به نام مینا و دختر دو ساله‌اش به نام سروین را با ضربات چاقو کشته بود.

بهرام در توضیح انگیزه‌ی جنایت در دادگاه به اختلافات مالی‌اش با برادر همسرش اشاره کرده بود. بهرام سر این مسئله‌ی شخصی خود با برادر مینا، با مینا درگیر می‌شود، ابتدا مینا را به خاطر امتناع از چای آوردن کتک می‌زند و سپس با چاقو او را می‌کشد.

بهرام می‌گوید در ادامه وقتی دختر کوچکشان سروین از سروصدا بیدار می‌شود برای این‌که سرپرستی کودک به والدین مینا نرسد، سروین را هم می‌کشد.

بر اساس یک گزارش تحقیقی، در زمستان ۱۴۰۲، دست‌کم ۵۰ زن و یک پسر کوئیر به دست مردان خانواده کشته شدند. حدود نیمی از این زنان را همسران یا همسر سابقشان کشته بودند.

همچنین، مروری بر گزارش‌های قتل‌های «ناموسی» که بر اساس تحقیقاتی که از ابتدای سال ۱۴۰۲ روی قتل‌های «ناموسی» انجام شد، نشان ‌می‌دهد فقط در سه ماه نخست سال ۱۴۰۲ دست‌کم ۴۹ مورد قتل «ناموسی» در وب‌سایت رادیو زمانه و وب‌‌سایت کمپین گزارش شده است که ۴۵ مورد آن شامل زنانی است که توسط شوهر، برادر، پدر و حتی شوهر سابق خود به قتل رسیده‌اند.

در سه ماهه دوم یعنی تابستان ۱۴۰۲ نیز خبر ۴۳ مورد قتل «ناموسی» منتشر شد. در سه ماهه سوم نیز دست‌کم ۴۳ مورد قتل «ناموسی» در ایران در وب‌‌سایت «کمپین توقف قتل‌های ناموسی» مستند شده است که نتایج بررسی آنها طی سه مقاله تحقیقی در وب‌سایت رادیو زمانه و کمپین توقف قتل‌های «ناموسی» منتشر شده است.