شوهران عامل نیمی از زن‌کشی‌ها در زمستان ۱۴۰۲

طی سه تحقیق پی‌در‌پی در فصل‌های بهار، تابستان و پاییز آمار قتل‌های «ناموسی» بر اساس اخبار در دسترس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و برای اطلاع عموم منتشر شد. اینک نتایج گزارش تحقیقی زمستان ۱۴۰۲ را مرور می‌کنیم. گزارشی که به ما می‌گوید قتل‌های ناموسی در زمستان ۱۴۰۲ جان ۵۱ نفر را گرفته است. ۵۰ زن به دست اعضای مرد خانواده خود و یک پسر کوییر به دست پدرش کشته شد. حدود نیمی از زنان به دست همسران یا همسر سابقشان کشته شدند.

قتل‌های «ناموسی»

قتل «ناموسی» یکی از انواع زن‌کشی و شدیدترین نوع خشونت علیه زنان است و اغلب به قتل یکی از اعضای خانواده، معمولاً یک زن یا «تراجنسیتی»، به دست بستگان گفته می‌شود که معتقدند قربانی باعث شرم یا آبروریزی آنها و یا خانواده، قوم و قبیله شده است. این قتل‌ها اغلب با انگیزه‌های فرهنگی، اجتماعی یا مذهبی انجام می‌شوند که آبروی خانواده را بر حقوق فردی و اجتماعی و حق حیات افراد ترجیح می‌دهند.

ناگفته نماند که در مواقعی نیز مردانی به‌دلایل «ناموسی» کشته می‌شوند. برای مثال مردی که گمان می‌رود با زنی از خانواده رابطه برقرار کرده است به قتل می‌رسد. انگیزه قتل «ناموسی» ممکن است ناشی از رفتارها یا شرایط مختلف باشد، مانند امتناع از ازدواج ترتیب داده شده، رابطه خارج از ازدواج، انتخاب شغل دلخواه، مسافرت بدون اجازه، فرار از خانه، درخواست طلاق، درگیر شدن در رابطه‌ای که مورد تایید خانواده قرار نمی‌گیرد، چت کردن در فضای مجازی، انتشار ویدیو یا عکس در شبکه‌های اجتماعی یا حتی زمانی‌که زنی قربانی تجاوز جنسی می‌شود. بسیاری از قتل‌های به اصطلاح «ناموسی» بر اساس سوء‌ظن است و امکان دارد فرد قربانی هیچکدام از مواردی که ذکر شد را انجام نداده باشد.

در بسیاری از موارد قتل‌های ناموسی از پیش طراحی شده است و با حمایت یا تایید صریح یا ضمنی سایر اعضای خانواده انجام می‌شود و به‌عنوان راهی برای بازگرداندن شهرت خانواده در جامعه خود در نظر گرفته می‌شوند. در بسیاری از کشورها، به‌دلیل باورهای سنتی نادرست و عدم تمایل مقام‌ها به مداخله در آنچه «مسائل خصوصی خانوادگی» تلقی می‌شود، این اعمال اغلب بدون مجازات می‌مانند یا با احکام ملایمی مواجه می‌شوند.

مروری بر گزارش‌های قتل‌های «ناموسی» که بر اساس تحقیقاتی که از ابتدای سال ۱۴۰۲ روی قتل‌های «ناموسی» انجام شد، نشان ‌می‌دهد فقط در سه ماه نخست سال ۱۴۰۲ دستکم ۴۹ مورد قتل «ناموسی» در وب‌سایت رادیو زمانه و وب‌‌سایت کمپین گزارش شده است که ۴۵ مورد آن شامل زنانی است که توسط شوهر، برادر، پدر و حتی شوهر سابق خود به قتل رسیده‌اند. در سه ماهه دوم یعنی تابستان ۱۴۰۲ نیز خبر ۴۳ مورد قتل «ناموسی» منتشر شد.

در سه ماهه سوم نیز دست‌کم ۴۳ مورد قتل «ناموسی» در ایران در وب سایت «کمپین توقف قتل‌های ناموسی» مستند شده است که نتایج بررسی آنها طی سه مقاله تحقیقی در وب‌سایت رادیو زمانه و کمپین توقف قتل‌های «ناموسی» منتشر شده است.

در ادامه گزارش‌های مستند تحقیقی قتل‌های «ناموسی» بر اساس اخبار در دسترس ۵۱ مورد قتل «ناموسی» در زمستان ۱۴۰۲ مورد مطالعه و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته است؛ یعنی در سال ۱۴۰۲ در مجموع ۱۸۶ مورد قتل «ناموسی» توسط نگارنده این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.

 با افزایش سرکوب‌ها و فشار مجدد از سوی حکومت اسلامی به زنان در امکان عمومی و بالا گرفتن تبلیغات ضد زن از طریق رسانه‌ها، قتل «ناموسی» زنان به‌طرز چشمگیری افزایش یافته است. بر اساس اطلاعات موجود و جمع‌آوری شده از قتل‌های ناموسی در سه ماهه چهارم ۱۴۰۲ نتایج زیر به‌دست آمده است که با جدول توزیع فراوانی و نمودار نشان داده شده است. در این گزارش میانگین سن قربانیان ۳۲ سال بوده است. قابل ذکر است که این عدد ثابت نیست و ممکن است در گزارش‌های فصل‌های دیگر و گزارش سالانه تغییر کند.

چنانچه نمودار شماره ۱ نشان می‌دهد در زمستان ۱۴۰۲ دستکم ۵۱ قتل ناموسی مستند شده است که از این تعداد بیشترین مورد قتل در ماه بهمن با ۲۰ قتل و در اسفند کمترین تعداد یعنی ۱۲ مورد مستند شده است.

جدول و نمودار شماره ۲ نشان می‌دهد که ناموس، اختلاف خانوادگی، سوءظن، درخواست طلاق، اختلاف مالی، همجنسگرایی و حتی پختن غذا به‌عنوان انگیزه قتل مطرح شده است. از ۵۱ قتل مورد بررسی تعداد یعنی ۱۸ مورد یا ۳۵ درصد با انگیزه «ناموسی»، و ۱۷ مورد یعنی ۳۳ درصد با عنوان «اختلاف خانوادگی» انجام شده است.

البته «اختلاف خانوادگی» در حقیقت نام رمز اغلب قتل‌های «ناموسی» است. از این واژه در رسانه‌های نزدیک به حکومت استفاده می‌شود تا اینگونه قتل‌ها را صرفا مساله‌ای خصوصی وانمود کنند. سوءظن همچنان یکی از دلایل قتل‌های «ناموسی» است به‌طوری‌که در سه ماهه چهارم ۷ مورد قتل ناموسی یعنی ۱۴درصد به‌دلیل سوءظن انجام شده است که در اغلب موارد صرفا ناشی از توهم است تا واقعیت. قتل زنان به بهانه «ناموس» اغلب با شدیدترین شکنجه‌ها همراه است با نقشه از پیش طراحی شده و گاه با همکاری دو یا چند مرد از خانواده انجام می‌شود.

برای روشن شدن موضوع چند نمونه از قتل‌های «ناموسی» که بیشتر وقت‌ها به‌عنوان «اختلاف خانوادگی» مطرح می‌شود را مرور می‌کنیم:

بررسی آماری این قتل‌ها نشان می دهد که ۵۱ مورد قتل ناموسی در زمستان ۱۴۰۲ حداقل ۱۷ مورد از اسلحه گرم، شامل اسلحه شکاری، کلت کمری و حتی کلاشنیکف استفاده شده است. پس از آن ۱۴ نفر با روش خفه کردن و سپس چاقو بیشترین فراوانی را دارد. ۷ زن خفه شدند. ۳ زن را آتش زدند. حلق آویز کردن، ضرب و شتم منجر به کشتن و زدن سنگ و آجر به سر قربانی ازجمله روش‌هایی است که برای حذف فیزیکی قربانیان مورد استفاده قرار گرفته است.

همان‌طور که نمودار شماره ۴ نشان می‌دهد از ۵۱ قتل «ناموسی» در زمستان ۱۴۰۲ تهران با ۱۸ فقره یعنی۳۳ درصد بالاترین میزان قتل‌های ناموسی را داشته است. پس از آن استان فارس با ۶ مورد یعنی ۱۱ درصد و سپس استان‌های آذربایجان شرقی، کرمانشاه، مرکزی، البرز، اصفهان، آذربایجان غربی، خراسان رضوی، خوزستان، ایلام، لرستان و اردبیل از جمله استان‌هایی بوده‌اند که خبر قتل‌های ناموسی که در آنجا اتفاق افتاده است رسانه‌ای شده‌اند.

جدول و نمودار شماره ۵ نسبت قاتل و قربانی را نشان می‌دهد. در گزارش‌های فصلی قبلی بیشترین قتل‌ها به‌دست همسران انجام شده بود. در این گزارش نیز ۲۲ مورد یعنی ۴۳ درصد از قتل‌های ناموسی را همسران مرتکب شده‌اند حتی همسران سابق نیز پس از جدایی همچنان نسبت به همسر قبلی احساس مالکیت داشته‌اند و ۳ مورد یعنی ۶ در‌صد از ۵۱ مورد قتل ناموسی به‌دست همسران سابق انجام شده است.

پدر، پسر، همسر سابق، نامزد، همسر صیغه‌ای، داماد ، دوست پسر، پسر برادر شوهر، پسر زنی که مرد با او ازدواج کرده از جمله کسانی بوده‌اند که دست به قتل زنی از خانواده زده‌اند. برای نمونه به چند مورد از این قتل‌ها اشاره می‌کنیم‌.

با توجه به آنچه گفته شد در سال ۱۴۰۲ هر دو روز حداقل قتل بیش از یک زن که توسط مردان خانواده کشته شده‌اند، مستند شده است. این آمار شامل قتل‌هایی که برای دزدی بوده و یا قتل‌های تصادفی زنان نمی‌شود؛ یعنی در این تحقیق موضوع زن‌کشی مطرح نبوده بلکه قتل‌هایی مورد توجه و تحقیق قرار گرفته است که به کنترل زنان و سکشوالیته مربوط بوده است. قتل‌های ناموسی به قتل زنان محدود نمی‌شوند، بلکه جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو و همچنین مردانی که گمان می‌رود با زنی از خانواده رابطه داشته‌اند را نیز در بر می‌گیرند.

شایان ذکر است که آمارهایی که ارایه می‌شود به‌دلیل محدودیت دسترسی به داده‌ها تعداد دقیق قتل زنان و به‌ویژه قتل‌های «ناموسی» را نشان نمی‌دهد. با این حال تلاش در کمپین توقف قتل‌های «ناموسی» این است که با مستند کردن مواردی که به‌دست کمپین می‌رسد و یا در رسانه‌ها منتشر می‌شود بتوان به ابعاد تاریک این پدیده شوم نور تاباند تا در جهت شناخت ابعاد آن و ارایه راهکار برای پیشگیری از خشونت علیه زنان گام‌های موثری برداشته شود.

یکی از دلایل افزایش خشونت و قتل‌های «ناموسی» قوانین تبعیض‌آمیز و ضد زن در قوانین مدنی و قوانین مجازات‌های اسلامی است. قوانین حاشیه امنی برای مرتکبین به قتل‌های ناموسی ایجاد کرده است تا در سایه آن با اطمینان از اینکه مجازات نمی‌شوند یا پس از مدت کوتاهی آزاد می‌شوند دست به جنایت بزنند.