هژمونی راست افراطی در انتخابات اتحادیه اروپا چقدر نگران‌کننده است؟

بیگانه‌هراسی و اسلام‌هراسی در اروپا در حال افزایش است، همان‌گونه که یهودستیزی نیز افزایش یافته است. نژادپرستی‌ها و نفرت‌پراکنی پس از جنگ اسرائیل و غزه در اروپا تشدید شده‌اند. انتخابات پارلمان اتحادیه اروپا از ششم تا نهم ژوئن در کشورهای اتحادیه اروپا در حال برگزاری است.

در هلند اولین کشور عضو اتحادیه اروپا که انتخابات پارلمان اروپا را روز پنج‌شنبه برگزار کرد رقابت بین ائتلاف سبزها و سوسیال‌دموکرات‌ها تنگاتنگ است و براساس آخرین آمار حزب چپ سبز و حزب کارگران هشت کرسی از ۳۱ کرسی را به دست آورده‌اند و پشت سر آن‌ها حزب راست افراطی «آزادی هلند» (PVV) متعلق به خیریت ویلدرس قرار دارد که هفت کرسی به‌دست آورده است. این در حالی است که ویلدرس در آخرین انتخابات اروپا به پارلمان راه نیافت. حزب او در انتخابات پارلمانی ماه نوامبر پیروز شد و می‌خواهد با سه حزب راست‌گرای دیگر وارد ائتلاف شود.

پس از هلند، شعبه‌های رأی‌گیری در ایرلند و جمهوری چک روز جمعه ۱۸ خرداد / ۷ ژوئن باز می‌شوند. کشورهای دیگری نیز شنبه را برای رأی‌گیری در نظر گرفته‌اند. اکثریت کشورها انتخابات پارلمان اروپا را روز یکشنبه برگزار می‌کنند.

احزاب پوپولیست و راست افراطی تا چه حد در اتحادیه اروپا نفوذ کرده و هژمونی دارند؟ آیا می‌توانند اکثریت را به دست آورند؟ اگر دیدگاه‌های راست افراطی در پارلمان اروپا نفوذ یابد چه خواهد شد؟ 

لازم نیست منتظر نتایج انتخابات اتحادیه اروپا باشیم تا به گسترش نفوذ احزاب راست افراطی در این اتحادیه پی ببریم. حتی پیش از انتخابات، احزاب راست افراطی رفته‌رفته کرسی‌های بیشتری در پارلمان اتحادیه اروپا به دست آوردند، به‌طوری که توازن قدرتی میان آنها و احزاب راست میانه شکل گرفته است. فراکسیون راست میانه «حزب مردم اروپا» (EPP) در پارلمان اروپا تاکنون برخی از سیاست‌های راست‌های افراطی را به‌ویژه در حوزه مهاجرت پذیرفته‌ است و برخی نیز تا حدی از سنت دیرینه‌ همکاری‌نکردن با راست افراطی دست کشیده‌اند و تابو را شکسته‌اند. 

خیریت ویلدرس، رهبر حزب ضدمهاجر و اسلام‌ستیز «آزادی هلند» (PVV) در انتخابات بیشترین آرا را به دست آورد و این حزب افراطی در میانه ماه مه در ائتلافی که با چند حزب دست‌راستی دیگر تشکیل داده‌، بیشترین کرسی‌ها را در اختیار دارد. با اینکه ویلدرس قرار نیست در این دوره نخست وزیر هلند شود، اما حزب او که مخالف موجودیت اتحادیه اروپاست اکنون در ائتلافی با احزاب دست‌ راستی و راست میانه هلند قرار گرفته و این ائتلاف در اتحادیه اروپا کرسی خواهد داشت. ائتلاف با حزبی همچون حزب ویلدرس تا چند سال پیش در هلند تصورپذیر نبود. این نشان می‌دهد که چرخ تاریخ در هلند به سوی فاشیسم و دیگری‌ستیزی راست افراطی در حال چرخیدن است. 

هلند تنها کشوری نیست که راست‌ افراطی در آن در حال تاخت‌وتاز است. در شش کشور اتحادیه اروپا یعنی ایتالیا، فنلاند، اسلواکی، مجارستان، کرواسی و جمهوری چک، احزاب راستگرای تندرو محبوبیت یافته و بر مسند قدرت‌اند. در سوئد، ناسیونالیست‌های دموکرات سوئد، دومین نیروی بزرگ در پارلمان هستند. احزاب ناسیونالیستی در نظرسنجی‌ها به‌خوبی ظاهر می‌شوند. دو نمونه آن حزب «اجتماع ملی فرانسه» (NR) و «آلترناتیو برای آلمان» (AfD) آلمان هستند. پرسش اینجاست که آیا این نرمالیزه‌شدن راست افراطی در سطح اروپایی نیز به‌تمامی تکرار خواهد شد؟

در اوایل ماه مه گروه‌های سوسیالیست، لیبرال، سبز و چپ پارلمان تعهد دادند که «در هیچ سطحی با احزاب راست افراطی و رادیکال همکاری یا ائتلاف نمی‌کنند» اما اورزولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا از فراکسیون «حزب مردم اروپا» مدت‌هاست که با اردوگاه راست‌گرایان افراطی، به‌ویژه با نخست‌وزیر راست‌گرای ایتالیا، جورجیا ملونی، تعامل دارد.

رئیس کمیسیون اروپا در اوایل سال ۲۰۲۴ سه شرط را برای همکاری تعیین کرد: شریکان او باید «حامی اوکراین، حامی ناتو و طرفدار اتحادیه اروپا» باشند. او این پیام را در مناظره‌ای تلویزیونی در آوریل تکرار کرد و گفت که تشکیل اکثریت به «ترکیب پارلمان و گروه‌هایی که در آن هستند» بستگی دارد.

فون در لاین با این پیام درب را برای ائتلافی بین «حزب مردم اروپا» و گروه «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» (ECR) باز می‌گذارد که شامل حزب «برادران ایتالیا» (FdI) ملونی، «وکس» (Vox) اسپانیا و «قانون و عدالت» (PiS) لهستان است. گروه «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» (ECR) مخالف اتحادیه اروپا، اروپا گریز و ضد فدرالیسم هستند. پایه‌گذار این گروه در پارلمان اتحادیه دیوید کامرون بریتانیایی بود. 

با این حال، فون در لاین تاکید کرده که با گروه راست‌افراطی «هویت و دموکراسی» (ID) که شامل «حزب آزادی» ویلدرس و حزب «اجتماع ملی» فرانسه مارین لوپن و همچنین حزب «لیگا» معاون نخست‌وزیر ایتالیا، ماتئو سالوینی، همکاری نخواهد کرد. 

بنا به نظرسنجی‌های یورونیوز، دو گروه راست افراطی ممکن است حدود ۲۰ درصد کرسی‌ها را به‌دست آورند که ممکن است به چرخش به راست پارلمان اروپا بینجامد.

رهبران پوپولیست احزاب راست‌ افراطی از افت کیفیت زندگی ناشی از جنگ روسیه در اوکراین بهره برده و حمایت عمومی کسب کرده‌اند. افزایش هزینه‌های زندگی، مهاجرت بیشتر و نارضایتی کشاورزان همگی به تغییر رأی به سوی گروه‌های پوپولیستی، به‌ویژه گروه «هویت و دموکراسی» و «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» کمک کرده‌اند.

حزب‌های «اجتماع ملی» فرانسه به رهبری مارین لوپن و «آلترناتیو برای آلمان» حمایت بسیار بیشتری از گروه «هویت و دموکراسی» کرده‌اند. همزمان، گروه «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» را حزب «برادران ایتالیا» به رهبری جورجیا ملونی حمایت کرده است.

چراغ سبز راست میانه به راست افراطی 

به گفته ناتالی توچی، مدیر «اندیشکده امور بین‌الملل» در رم (IAI) و مشاور سابق سیاست خارجی دو رئیس دیپلماسی اتحادیه اروپا، نتیجه انتخابات پیش‌بینی‌پذیر نیست و امکان دارد گروه «حزب محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» با گروه «حزب مردم اروپا» همکاری نکند اما با این‌حال تغییر سیاست‌های «حزب مردم اروپا» بدون توجه به اینکه با کدام گروه‌های دیگر کار می‌کنند، احتمالاً به قوت خود باقی خواهد ماند.

به گفته او قدرت گرفتن راست افراطی سبب شده اتحادیه اروپا تغییر جهت یابد و افرادی مثل جورجیا ملونی هژمونی پیدا کنند. ناتالی توچی به روی کار آمدن و محبوب‌شدن احزاب ملی‌گرا، پوپولیست و راست افراطی در نظرسنجی‌های چندین کشور اروپا اشاره می‌کند و آن را دلیلی می‌داند که این هژمونی راست‌گرا، خط و مشی سیاست‌گذاری و راه‌حل‌های سیاسی را در اتحادیه اروپا هدایت کند. 

با وجود این تمام کارشناسان معتقد نیستند که در این انتخابات هژمونی راست افراطی و پوپولیسم افزایش چشمگیری خواهد یافت. لوئیجی اسکازیری از مرکز اندیشکده اصلاحات اروپایی (CER) به روزنامه گاردین گفت، احزابی که «ائتلاف بزرگ» فعلی محافظه‌کاران، سوسیالیست‌ها و لیبرال‌ها را تشکیل می‌دهند «احتمالاً تعداد قابل توجهی از کرسی‌های خود را از دست خواهند داد، اما اکثریت کلی خود را حفظ خواهند کرد.»

گروه راست میانه جریان اصلی «حزب مردم اروپا» که حزب دموکرات مسیحی آلمان (CDU) - حزبِ رئیس کمیسیون اروپا، اورزولا فون در لاین - را نیز شامل می‌شود قرار است با حدود ۱۷۵ نماینده پارلمان اروپا، بزرگترین حزب در پارلمان ۷۲۰ کرسی باقی بماند. 

عمل‌گرایی و سیاست‌های مهاجرتی 

اگر گروه «حزب مردم اروپا» و «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» با یکدیگر همکاری کنند پارلمان اروپا راست‌گراتر خواهد شد، اتخاذ سیاست‌های مهاجرتی سختگیرانه‌تر و روند تصویب و اجرای سیاست‌های اقلیمی اتحادیه اروپا کندتر خواهد شد. 

راستگراتر شدن «حزب مردم اروپا» را می‌توان در مانیفست امنیتی‌شان در ماه مارس در بخارست مشاهده کرد. این گروه مدعی بود که مانفیستشان «راه میانه‌ای بین خودداری کامل راست افراطی از همکاری سازنده در جهت کاهش مهاجران و بی‌میلی چپ‌ها به کاهش مهاجران غیرقانونی» است. این گروه در مانیفست خود به نظارت سه‌برابری مرزها و ساده‌تر کردن روند اخراج پناهجویان اشاره کرده بود. در این مانیفست به یکی از رویکردهای احتمالی اروپا در حوزه مهاجرت اشاره شده است:

عمل‌گرایی و سیاست‌های اقلیمی: ترک توافق سبز 

اگر پس از این انتخابات بین گروه «حزب مردم اروپا» و «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» همکاری شکل بگیرد به این معنی است که اتحادیه اروپا از پیگیری بیشتر سیاست‌های سبز و اقلیمی می‌کاهد و حتی ممکن است به عقب گام بردارد. از این رو، احتمال کمتری وجود دارد که گروه «حزب مردم اروپا» که فون در لاین عضوی از آن است به‌سوی پیشبرد سیاست‌های اقلیمی حرکت کند، زیرا «توافق سبز» (Green Deal) سیاست اصلی و دستاورد دوره اول اوست و این دوره برای او تمام شده است. همچنین با توجه به گفته‌های او در بخارست به نظر می‌رسد که به بازنگری در بخش‌هایی از استراتژی توافق سبز اروپایی تمایل دارد. فون در لاین در بخارست مدعی شد که برای در پیش گرفتن «راه‌حل‌های عمل‌گرایانه، نه ایدئولوژیک» آماده است، عباراتی که اغلب توسط سیاست‌گذاران برای تضعیف تدابیر اقلیمی استفاده می‌شود. 

در پی اعتراض‌های کشاورزان در سال‌ها و ماه‌های اخیر، احزاب راست‌گرا و پوپولیست راست افراطی خود را به صدای کشاورزان اتحادیه اروپا بدل کرده‌ و علیه «توافق سبز» قد علم کرده‌اند. هدف توافق سبز این است که اتحادیه اروپا را به یک اقتصاد مدرن، کارآمد و رقابتی تبدیل کند و تضمین می‌کند که تا سال ۲۰۵۰ انتشار خالص گازهای گلخانه‌ای را متوقف کند. این هدف بلند پروازانه اما ضروری، کشاورزان را نگران کرده و اعتراض‌ آنها برانگیخته است. اعتراض‌های کشاورزان سرانجام کمیسیون اروپا را وادار به مصالحه کرد و تصمیم گرفته شد بخش کشاورزی را از این ضرب‌الاجل معاف کنند. 

با وجود این، در حالی که انتظار می‌رود هزینه «انتقال سبز» درآمد کشاورزان را محدود کند، گویا بودجه کشاورزی از سوی اتحادیه اروپا تنها به درصد کمی از کارگران مزرعه‌ها خواهد رسید. همزمان، درآمد کشاورزان به‌دلیل تورم بالای کالاها و هزینه‌های کار کاهش یافته است. اگر احزاب راستگرا رهبری اتحادیه را به دست بگیرند، برای پاسخگویی به مطالبات مالی کشاورزان، سبب تاخیر در دستیابی به اهداف توافق سبز و کاهش گازهای گلخانه‌ای خواهند شد.

مسئله دیگری که کمیسیون اروپا با آن روبه‌رو شد حذف تدریجی خودروهای با سوخت فسیلی تا سال ۲۰۳۵ است. احزاب راست‌گرا در سراسر اروپا می‌خواهند این رویکرد سیاسی لغو شود و استدلالشان این است که چنین رویکردی فشار زیادی بر مصرف‌کنندگان برای خرید خودروهای برقی گران‌قیمت وارد می‌کند. دلایل موجه دیگری که از سوی راست‌گرایان بیان می‌شود، کمبود زیرساخت‌های شارژ در بسیاری از کشورهای اروپایی است. 

احتمال تغییر روابط دیپلماتیک با اوکراین

حمایت فزاینده از احزاب راست‌ افراطی تهدیدی برای دیپلماسی اتحادیه اروپا با اوکراین ایجاد کرده است. به گزارش یورونیوز، گروه‌های عضو «هویت و دموکراسی» از جمله حزب «آلترناتیو برای آلمان» آلمان، حزب «آزادی» اتریش (FPÖ) و «اجتماع ملی» فرانسه، به مواضع طرفدار روسیه گرایش دارند. این امر می‌تواند به‌عنوان مانعی برای تلاش‌های اتحادیه اروپا برای تقویت دفاع خود در برابر روسیه و اتحادش با ناتو تبدیل شود.

افزون بر این، احزاب راست‌گرا برای تجارت آزاد بین اتحادیه اروپا و تولیدکنندگان مواد غذایی اوکراین تهدیدی محسوب می‌شوند. کشاورزان اتحادیه اروپا در مخالفت با واردات ارزان مواد غذایی، به‌ویژه در رابطه با توافق تجارت آزاد با اوکراین اعتراض کرده‌اند. در پاسخ، اتحادیه اروپا برای تمدید تجارت آزاد با تولیدکنندگان مواد غذایی اوکراین به توافقی رسیده است، اما با محدودیت‌هایی جدید بر واردات غلات. سیاستمداران همچنین سقفی برای کالاهای بدون تعرفه، از جمله مرغ، تخم‌مرغ و شکر، اعمال کرده‌اند.

در صورت به قدرت رسیدن پوپولیست‌های راست‌گرا، تغییر روابط دیپلماتیک با اوکراین و روسیه می‌تواند قابل توجه باشد. این تغییر می‌تواند تأثیر بزرگی بر چشم‌انداز سیاسی جهانی داشته باشد، به‌ویژه با توجه به اینکه آمریکا انتخابات ریاست‌جمهوری خود را در نوامبر برگزار خواهد کرد.

تفاوت گروه «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» و«هویت و دموکراسی» 

احزاب تشکیل‌دهنده «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» عمدتاً پوپولیست، ملی‌‌گرا و محافظه‌کار هستند و بسیاری از آنها در دولت هستند یا بوده‌اند. آنها نسبت به اتحادیه اروپا انتقادی هستند (گاهی به شدت)، اما در نهایت بخشی از آن چیزی هستند که فون اوندارزا به‌عنوان «ماشین سازش بزرگ اتحادیه اروپا» توصیف می‌کند، و مکرراً به پیش‌نویس قوانین اتحادیه اروپا کمک کرده‌اند.

در مقابل، اعضای «هویت و دموکراسی» عمدتاً راست افراطی، ضد اتحادیه اروپا و اغلب در زمینه ملی خود به‌عنوان احزاب افراطی دیده می‌شوند. در صحنه اروپا، آنها بیشتر مخرب هستند تا سازنده: حزب «آلترناتیو برای آلمان» از یک رفراندوم «دگزیت» (Deutschland Exit یا خروج آلمان) صحبت می‌کند، در حالی که پیشنهادات «اجتماع ملی» فرانسه برای اولین «ترجیح ملی» فرانسه در مشاغل و مزایا با ماندن در بازار واحد سازگار نیست.

شکاف بین گروه‌ها در هیچ کجا واضح‌تر از مواضعشان نسبت به روسیه نیست. از زمان حمله مسکو به اوکراین، اعضای «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» مانند «برادران ایتالیا» جورجیا ملونی و «قانون و عدالت» لهستان به‌شدت طرفدار ناتو و کی‌یف بوده‌اند. در مقابل همانطور که در بخش‌های قبلی مقاله ذکر شد، بسیاری از اعضای «هویت و دموکراسی»، به ویژه «آلترناتیو برای آلمان» کم و بیش آشکارا طرفدار روسیه هستند.

با وجود این، تحلیل‌گران پیش‌بینی نمی‌کنند که احزاب راست افراطی قدرت بگیرند. مجتبی رحمان از گروه مشاوره ریسک سیاسی اوراسیا، در گزارشی از گاردین پیش‌بینی می‌کند که راست پوپولیست «برای همکاری با یکدیگر بیش از حد سازماندهی‌نشده خواهد بود. آنها به سادگی توان انسجام ندارند. آیا آنها می‌توانند جلسات مشترک برگزار کنند، از نظر استراتژیک رای دهند؟ من باور ندارم که این کار را انجام دهند.» 

با این حال فون اوندارزا به گاردین می‌گوید:

به گفته فون اوندارزا، ملونی با یک انتخاب بزرگ روبه‌روست. او می‌تواند با اوربان متحد شود و «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی» را به‌طور قطعی از مرکز دور کند، یا می‌تواند خود را با فون در لاین هماهنگ کند. اگر «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان» را انتخاب کند، تمام آنچه را که تاکنون به دست آورده از دست می‌دهد.

با این حال انتخابات پارلمان اروپا ممکن است در خارج از بروکسل و استراسبورگ بیشترین تأثیر خود را داشته باشد. احزاب راست افراطی در حال حاضر در دولت‌های ائتلافی در ایتالیا و فنلاند حضور دارند و از حمایت پارلمانی دیگر در سوئد برخوردار هستند.

این مسئله که نژادپرستی، تبعیض و بیگانه‌هراسی در حال فرسایش دموکراسی اروپایی از درون هستند و شکاف‌های اجتماعی و قطب‌بندی سیاسی ایجاد می‌کنند، در بروکسل که اروپایی‌های سفید در آن هژمونی دارند به‌ندرت به موضوع بحث تبدیل می‌شود. همچنین حقیقت ناراحت‌کننده‌ای که سیاستمداران راست میانه و لیبرال اروپا به‌طور علنی یا ضمنی برنامه سیاسی افراطی‌ها و دیدگاه بیگانه‌هراسانه از جهان را پذیرفته‌اند. 

گسترش و عادی‌شدن گفتمان بیگانه‌ستیز و مهاجر ستیز راستگرایان افراطی را می‌شود در رویکرد تعدادی از دولت‌های اروپایی در جریان جنگ اخیر دید. بسیاری از دولت‌های اتحادیه اروپا در حال محدود کردن آزادی بیان و حق تجمع مسالمت‌آمیز شهروندانی هستند که با حمله اسرائیل به غزه مخالف هستند، که این باعث شده سازمان‌هایی همچون عفو بین‌الملل نیز هشدار دهند. 

جوانان و انتخابات پارلمان اتحادیه اروپا

مقامات اتحادیه اروپا امیدوارند جوانان مشارکت فعالانه‌ای در این انتخابات داشته باشند، زیرا فکر می‌کنند افرادی که در اوایل بزرگسالی به پای صندوق‌های رای می‌روند به احتمال زیاد عادت مادام‌العمر رای دادن پیدا می‌کنند. ویدیوی کمپین پارلمان اروپا، مونتاژی دلخراش از افراد مسن که خاطرات جنگ جهانی دوم و هولوکاست، پایمال شدن بهار پراگ و فروریختن دیوار برلین را با نوه‌های خود به اشتراک می‌گذارند، با هدف بسیج رای‌دهندگان جوان است. یکی از مادربزرگ‌ها به نوه‌اش اصرار می‌کند که وقتی من دیگر اینجا نیستم از دموکراسی خوب مراقبت کن. یکی دیگر می‌گوید: 

به گزارش گاردین حمایت جوانان از احزاب راست افراطی و ناسیونالیست در هلند، فرانسه، آلمان و برخی از کشورهای اروپای مرکزی و شرقی که در آن دولت‌ها استانداردهای دموکراتیک را انتخاب نکرده‌اند در نظرسنجی‌ها مشهود بوده است. در بلغارستان، بیش از نیمی (۵۱ درصد) از جوانان ۱۸ تا ۲۴ ساله در نظرسنجی سال گذشته گفتند که داشتن یک رهبر قوی که به دردسرهای مجلس و انتخابات نیازی نداشته باشد برای کشورشان خوب است.

بر اساس داده‌های نظرسنجی بینانسلی در سراسر اروپا از نسل‌های Z (متولدین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲)، نسل هزاره یا Y (متولدین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۶)، نسل X (متولدین سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۰) و نسل بومرنگ‌ها (متولدین سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۴) پرسیده شد که آیا احساسات منفی در مورد مهاجرانی که از خارج از اتحادیه اروپا می‌آیند، دارند یا خیر. 

به گزارش گاردین نتایج داده‌ها نشان داد که در چهار سال گذشته از انتخابات پارلمان اروپا، نگرش‌های منفی نسبت به مهاجرت در میان افراد جوان تشدید شده است. این تغییرات همچنین نشان‌دهنده افزایش کلی در احساسات ضد مهاجرتی در تمام گروه‌های سنی در سراسر اتحادیه است. 

در سال ۲۰۱۹، یک سوم (۳۲٪) از اروپاییان در رده‌سنی ۱۵ تا ۲۴ سال اعلام کردند که نگرش منفی در مورد مهاجران دارند، اما در پایان سال ۲۰۲۳ این عدد به ۳۵٪ افزایش یافت. برای افرادی که بین ۲۵ تا ۳۴ سال عمر دارند، سهم افرادی که احساس منفی داشتند، از ۳۸٪ به ۴۲٪ افزایش یافته است.

این به معنای پدید آمدن شکاف‌های نسلی در نگرش‌ها درباره مهاجران در برخی از کشورها، به ویژه در شرق اروپا است. داده‌های نظرسنجی نسلی نشان می‌دهد که در برخی از کشورها، جوانان نسبت در مقایسه با نسل‌های قبلی، بیشتر نگران ورود مهاجران از خارج از اتحادیه اروپا هستند. این الگوی افزایش احساسات ضد مهاجران در میان جوانان، به‌خصوص در شرق اروپا، تغییراتی را در تمایلات جامعه اروپایی به سمت سیاست‌های راست افراطی نشان می‌دهد.

 با این حال این روند در تمام کشورهای اروپا صدق نمی‌کند. در آلمان، ایتالیا و اسپانیا، شمار افرادی که احساس منفی در مورد مهاجران دارند، به‌طور مداوم در میان نسل‌ها روندی رو به کاهش دارد. 

چگونه می‌توان از نفوذ بیشتری راست‌ افراطی جلوگیری کرد؟

اگر تعداد بیشتری از سیاستمداران راست افراطی به شورای اروپا و کمیسیون اروپا بپیوندند، حاکمیت طولانی‌مدت ائتلاف بزرگ احزاب راست میانه و چپ میانه و لیبرال‌ها تهدید خواهد شد. در حوزه‌های سیاستی که اتحادیه اروپا با اتفاق آرا تصمیم‌گیری می‌کند، خطر ایجاد انسداد افزایش خواهد یافت. همچنین اگر دونالد ترامپ دوباره در ایالات متحده بر سر قدرت بیاید قدرت راست‌های افراطی در اتحادیه اروپا افزایش خواهد یافت.

رزا بالفور و استفان لهنه در تحلیلی در صفحه‌ی «اروپای استراتژیک» موسسه غیرانتفاعی کارنگی نوشتند که در پارلمان اروپا، موضع دو گروه راست‌گرای «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان» و«هویت و دموکراسی» احتمالاً پس از انتخابات ژوئن به‌شدت تقویت خواهند شد. این می‌تواند بر سیاست‌های اتحادیه اروپا به‌ویژه در موضوعات حساس مانند مهاجرت، تغییرات اقلیمی و حاکمیت قانون تأثیر بگذارد.

بر اساس گزارشی از موسسه «کارنگی اروپا»، تمرکز اصلی احزاب راست افراطی بر سیاست داخلی است. بیشتر احزاب تاکنون یک پروفایل سیاست خارجی توسعه‌یافته ندارند. تاکنون بزرگ‌ترین تأثیر آنها بر جنبه‌های خارجی سیاست مهاجرت بوده است، جایی که آنها احزاب اصلی را به سمت سیاست‌های محدودکننده‌تری سوق داده‌اند. آنها در حال حاضر تلاش‌های مشابهی را بر سیاست‌های اقلیمی اتحادیه اروپا هدف قرار داده‌اند. احزاب راست افراطی این سیاست‌ها را پروژه‌ای از طرف نخبگان استبدادی می‌بینند که هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی این پروژه برای شهروندان را نادیده می‌گیرد.

این احزاب عمدتاً به گسترش اتحادیه اروپا مشکوک هستند، مگر در مواردی که منافع ملی خاصی سیاستی گشوده‌تر را دیکته کند. آنها کاهش کمک‌های توسعه‌ای اتحادیه اروپا یا استفاده از آن برای به دست آوردن همکاری در موضوع مهاجرت را ترویج می‌کنند.

از آنجا که همه این احزاب ملی‌گرا هستند و منافع ملی متفاوت هستند، آنها برای همکاری موثر با یکدیگر مشکل دارند. این تأثیر کلی آنها را کاهش می‌دهد و به احزاب جریان اصلی یک مزیت تاکتیکی می‌دهد.

اما رزا بالفور و استفان لهنه به سه نکته برای انتخابات اتحادیه اروپا اشاره می‌کنند.

به گفته این دو مدیر سازمان «کارنگی اروپا» اول و مهم‌تر از همه، اتحادیه اروپا به‌عنوان یک پروژه لیبرال و دموکراتیک بدون ارزش‌های اصلی خود آینده‌ای ندارد. احزاب متعهد به این ارزش‌ها نیاز دارند که همکاری خود را برای انزوای راستگرایان افراطی اخلال‌گر و متقاعد کردن شرکای مردد تقویت کنند. تحقیقات «کارنگی اروپا» نشان می‌دهد که بین وخامت دموکراسی در اتحادیه اروپا و وحدت در سیاست خارجی ارتباطی وجود دارد.

دومین نکته این است که مسئولیت اولیه برای مهار راست افراطی بر عهده احزاب اصلی در سطح ملی است. آنها باید برای از دست ندادن رای‌دهندگان، در برابر وسوسه تقلید از مواضع راست افراطی مقاومت کنند. تجربه نشان داده است که این تاکتیک معمولاً نتیجه معکوس دارد و به نفع راست افراطی است.

سومین نکته‌ای که بالفور و لهنه آن را شرح می‌دهند این است که راست افراطی زمین بازی را به دست آورده، اما هنوز در اقلیت قرار دارند و همچنان تکه‌تکه و بدون انسجام هستند. رهبری مصمم‌تر و پویاتر نهادها، رویه‌های تصمیم‌گیری موثرتر و همکاری نزدیک‌تر بین ذینفعان کلیدی می‌تواند اتحادیه اروپا را مقاوم‌تر کند تا بهتر بتواند در برابر چالش راست افراطی مقاومت کند.