آنجلا دیویس: مبارزی علیه دیوارهای زندان و چوبه‌های دار

جرم زندانی سیاسی چیزی به جز جسارت سیاسی او نیست

طبقه، سرکوب، زندانی سیاسی و «خودکشی»اش: آموزه‌هایی از جنبش سیاهان آمریکا، ترجمه امین درودگر

ما سیاهان در اوج تلاش‌هایمان برای دستیابی به حقوق بنیادین انسانی دائماً به صبوری فراخوانده شده‌ایم. نصیحت‌مان کرده‌اند که اگر به نظم دموکراتیک موجود وفادار بمانیم، به تدریج آن لحظه باشکوه فراخواهد رسید که ما به خودِ واقعی‌مان در مقام انسان‌های کامل و بالغ دست می‌یابیم.

زندانیان سیاسی، زندان‌ها و جنبش رهایی‌بخش سیاهان، وبسایت رادیوزمانه، بهمن‌ماه ۱۳۹۶

بگذارید اینگونه شروع کنم: هیچ فرد انقلابی‌ای‌ نباید در فهم اهمیت نهفته در این سخن کوتاهی کند که پیروزی یا شکست یک انقلاب را می‌توان با میزان تغییر وضعیت زنان در مسیری رادیکال و مترقی پیش‌بینی کرد. [...] مبارزه برای آزادی زنان، که توسط خودشان رهبری می‌شود، باید توسط مردان هم مورد استقبال قرار بگیرد. مبارزه برای آزادی زنان به‌خصوص با توجه به تلاش برای برپایی جنبش آزادی سیاهان بسیار حساس است، زیرا هیچ شکی درباره‌ این واقعیت وجود ندارد که اگر زنان سیاه را یک گروه در نظر بگیریم، ستم‌دیده‌ترین بخش جامعه را تشکیل می‌دهند.

برای رادیکال شدن کافی است یک روز را در دادگاه باشید، ترجمه حنا رحیمی

در هر حال، زندانی سیاسی همیشه قانون نانوشته‌ای را زیر پا گذاشته است که خیزش و اخلال در نظم موجودِ استثمار و نژادپرستی را نهی می‌کند. زیرپاگذاشتن آشکار و واقعی یک قانون موجود، یا استفاده از مسیرهای مجاز شمرده‌شده در قانون اساسی برای آموزش و تحریک و سازماندهی توده‌ها برای مقاومت‌، این قانون نانوشته را به چالش می‌کشد.

طبقه، سرکوب، زندانی سیاسی و «خودکشی»اش: آموزه‌هایی از جنبش سیاهان آمریکا، ترجمه امین درودگر، بهمن‌ماه ۱۳۹۶

برای گذار به مرحله‌‌ای دیگر که به روشن شدن وضعیت زندانیان سیاسی بیانجامد، باید میان پرونده‌سازی‌ها علیه بسیاری از انقلابیون سیاه و قتل عام گسترده مردممان پیوند ایجاد کنیم و از این طریق مسأله‌ زندانیان سیاسی را به منافع و نیازهای عینی مردم سیاه‌[پوست] ربط دهیم. زیرا معمولاً نمی‌شود در هیچ یک از زاغه‌های سیاهان در این کشور با خانواده‌ای رو‌برو شد که تجربه‌ برخورد بی‌واسطه با سیستم قضایی فاسد و دستگاه سرکوب‌گر زندان را نداشته باشد. رسیدن به عدالت در دادگاه برای انقلابی سیاه نه تنها غیرممکن است، بلکه مردم سیاه‌[پوست] به طور کلی به جای برخورداری از عدالت، قربانی شکل بورژوایی آن بوده‌اند.

برای رادیکال شدن کافی است یک روز را در دادگاه باشید، ترجمه حنا رحیمی، مهرماه ۱۳۹۸

تا زمانی که سلامت فیزیکی، ذهنی و روحی جوامع ما نادیده گرفته می‌شود، امنیت ناممکن است. نباید در پاسخ به زنی سیاه‌پوست که دچار حمله‌ی روانی شده افرادی مسلح فرستاد، کسانی که آموزش دیده‌اند برای اعمال موثر مرگ و خشونت. بدین ترتیب، نه‌تنها به این زن کمکی نخواهد رسید، بلکه رفتارش می‌تواند توجیهی شود برای کشتنش. ایمنی و امنیت نیازمند آموزش، مسکن، شغل، هنر، موسیقی و تفریح است. اگر بودجه‌هایی که به این نهادها اختصاص می‌یابد – پاسگاه‌های پلیس، اداره‌ی مهاجران و گمرک‌ها، بازداشتگاه‌ها، زندان‌ها و مراکز نگهداری از مهاجران – به سوی خدمات عمومی سرازیر می‌شد، بی‌تردید نیاز و توجیه برای گسترش پیوسته‌ی نهادهای خشونت دولتی کاهش می‌یافت. 

چرا استدلال‌ها علیه برچیدن نهاد انتظامی به ناچار به بن‌بست میرسند، ترجمه سهیل رضانژاد – پردیس قره‌بگلو، مهرماه ۱۴۰۱

به‌عنوان کودکی که در جداسازی‌شده‌ترین شهر در جنوب ایالات‌متحده بزرگ شد، خیلی زود متوجه شدم که آزادی بدون تعلیم و تربیت غیرممکن است. همان‌طور که فردریک داگلاس از پیشگامان مبارزه با برده‌داری عنوان کرده بود «دانش باعث می‌شود کودک مناسب بردگی نباشد». اربابِ داگلاس یادگیری را برای داگلاس ممنوع کرده بود و این باعث شد داگلاس به شکل پنهانی به آموختن بپردازد. می‌توان گفت داگلاس دزد دانش شد. وقتی من به کودکی خود فکر می‌کنم به یاد می‌آورم که مهم‌ترین افراد اجتماع ما معلمان ما بودند. همچنین به یاد دارم که در درس‌هایمان با فعالیت‌های براندازانه سروکار داشتیم. درس‌هایی که خواندیم، به ما کمک کردند مقابله و مقاومت در برابر نژادپرستی‌ای که هدفش از بین بردن زندگی ما بود را یاد بگیریم. این درس‌ها به ما کمک کردند اعتمادبه‌نفسمان افزایش یابد و تصورمان از آینده با امید همراه باشد.

آزادی بدون تعلیم و تربیت غیرممکن است، وبسایت بیدارزنی، مهرماه ۱۳۹۴

با فرض بر این که تئوری مطالبه‌ی دست‌مزد به شکلی ناامیدانه ناقص است، با این وجود آیا این امکان وجود ندارد که پافشاری بر پرداخت دست‌مزد به کارِخانگی از لحاظ سیاسی امری مطلوب باشد؟ ایده‌ی چک دولتی برای کارِخانگی ممکن است برای خیلی از زنان جالب باشد، ولی این جذابیت احتمالا کوتاه مدت خواهد بود. چند نفر از این زنان قادر خواهند بود تا به خاطر دست‌مزد خود را با کارهای کشنده‌ی پایان‌ناپذیر خانه وفق دهند؟ آیا پرداخت دست‌مزد این حقیقت که لنین به آن اشاره کرد را تغییر می‌دهد زمانی که گفت: «… خرده‌کاری‌های خانه زنان را خرفت، سرکوب، فرودست و خرد می‌کند، آن‌ها را به آشپزخانه و پرورش کودک زنجیر می‌کند، و نیروی کارشان را در کاری پرزحمت که به شکلی وحشیانه اعصاب خردکن، جزئی، غیرمولد، خرفت و خردکننده است به هدر می‌دهد.»

زنان، طبقه و نژاد / قسمت اول، ترجمه مهسا نوژان، تیرماه ۱۳۹۷

لغو کار خانگی به عنوان مسئولیت فردی هر زن، به‌وضوح هدف راهبردی آزادی زنان است. ولی اجتماعی کردن کار خانگی -ازجمله تهیه غذا و مهدکودک- متضمن پایانی برای حاکمیت انگیزه‌ی سود در اقتصاد است. در واقع تنها گام‌های مشخص برای پایان دادن برده‌داری خانگی در جوامع سوسیالیستی امروزی برداشته شده است.

زوال قریب‌الوقوع کار خانگی: چشم‌انداز طبقه کارگر، ترجمه شمیم شرافت در وبسایت بیدارزنی، اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰

نژادپرستی همواره قدرت خود را از توانایی به اجبار جنسی سوق داده است. هم‌زمان که زنان سیاه[پوست] و خواهران رنگین‌پوست آن‌ها هدف اصلی این‌گونه حملات نژادپرستانه بودند، زنان سفیدپوست نیز از رنج آن بی‌نصیب نماندند. مردان سفیدپوستی که دریافته بودند می‌توانند از مجازات تجاوزهای جنسی علیه زنان سیاه مصون بمانند، با زنان هم‌نژاد خود نیز رفتار بدی داشتند. نژادپرستی همواره به عنوان محرکی در خدمت تجاوز جنسی بوده است، و ترکش این حملات به جانِ زنان سفیدپوست در ایالات‌متحده هم اصابت کرده است. این شیوه، یکی از راه‌های بسیاری است که نژادپرستی به‌واسطه‌ی آن تبعیض جنسی را تقویت می‌کند و باعث می‌شود زنان سفیدپوست به طور غیرمستقیم قربانی ظلم و ستم ویژه‌ای شوند که خواهران رنگین‌پوست آن‌ها را هدف قرار داده است.

تجاوز جنسی، نژادپرستی و افسانه‌ی متجاوز سیاه، ترجمه جلوه جواهری، مهرماه ۱۳۹۹

• زنان، نژاد و طبقه در ۱۹۸۱ منتشر شد و تحلیلی مارکسیست-فمینیستی از جنسیت، نژاد و طبقه را وارد ادبیات فمینیستی کرد. این کتاب نگاهی تاریخی بر تجارت برده در ایالات متحده امریکا، جنبش‌های الغای برده‌داری، و جنبش آزادی‌بخش زنان در سال‌های ۱۹۶۰ دارد و شامل ۱۳ مقاله است و نگاهی انتقادی به جنبش آزادی‌بخش زنان دارد. او در این کتاب با مقایسه ستم‌های رفته‌بر مردان و زنان برده، کار خانگی و کار بازتولیدی را در تحلیل وضعیت زنان سیاه برجسته می‌کند. با نگاهی بر تجاوز مردان سفید به زنان برده، او تجاوز را با مسأله قدرت پیوند می‌زند چشم‌اندازی تازه به افسانه‌ی متجاوز سیاه به دست می‌دهد.

• آیا زندان‌ها از کار افتاده‌اند؟ در ۲۰۰۳ منتشر شد و ناداستانی است که به الغای نهاد زندان‌ها دعوت می‌کند. کتاب تحلیلی از نظام‌های کیفری از ابتدای پدیداری‌شان تا مجموعه‌های صنعتی پیچیده مدرن زندان‌ها. دیویس در این کتاب استدلال می‌کند که نظام کیفری از اصلاح زندانیان بازمانده است و ابزاری برای استثمار و سودآوری از آن‌ها بدل گشته است؛ فراتر از نقد نهاد زندان‌ها، دیویس در این کتاب بدیل‌هایی برای نظام مجازات را به بررسی می‌گذارد.

• در معنای آزادی، و دیگر دیالوگ‌های دشوار در ۲۰۱۲ منتشر شد مجموعه‌ای از ۱۲ سخنرانی دیویس است که به در‌هم‌تافتگی‌های قدرت، نژاد، جنسیت، طبقه، جزا، محافظه‌کاری و ضرورت تغییر می‌پردازد.