سازمان ملل: سرمایهگذاری در طبیعت برای کاهش هزینههای میلیارد دلاری خشکسالی
به گفته کاوه مدنی هزینه اقتصادی خشکسالی فراتر از خسارات فوری بخش کشاورزیست. این هزینهها زنجیرههای تأمین را مختل میکند، تولید ناخالص داخلی را کاهش میدهد، معیشت را تحت تأثیر قرار میدهد و به گرسنگی، بیکاری، مهاجرت و چالشهای بلندمدت امنیت انسانی منجر میشود. مدیریت مؤثر و سرمایهگذاری در طبیعت برای کاهش این اثرات ضروری است.
بر اساس گزارشی که در کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابانزایی (COP16) منتشر شد، پیشبینی میشود که خشکسالیهای ناشی از تخریب محیطزیست انسانی تا سال ۲۰۵۰، ۳نفر از هر ۴نفر را تحت تأثیر قرار دهند. به این ترتیب سرمایهگذاری در مدیریت پایدار زمین و منابع آبی برای کاهش هزینههای خشکسالی، که در حال حاضر سالانه بیش از ۳۰۷میلیارد دلار برآورد میشود، امری ضروری است.
این گزارش با استناد به شواهد گسترده و مطالعات موردی از کشورهایی مانند شیلی، هند، اردن، کنیا، اسپانیا و تونس، ضرورت اقتصادی و تجاری استفاده از راهکارهای طبیعتمحور برای مقابله با خشکسالی را بیان میکند؛ اقداماتی که عملکرد اکوسیستمها و سلامت خاک را بازسازی میکنند تا جریان، ذخیرهسازی و تأمین آب را برای تامین رفاه انسانی افزایش دهند ـ فعالیتهایی ماند جنگلکاری، مدیریت چرای دام و بازسازی و حفاظت از حوزههای آبخیز.
این گزارش با عنوان «اقتصاد خشکسالی: سرمایهگذاری در راهحلهای مبتنی بر طبیعت برای تابآوری در برابر خشکسالی ـ پیشگیری سودمند است» با همکاری موسسه آب، محیط زیست و سلامت دانشگاه سازمان ملل متحد (UNU-INWEH)، ابتکار اقتصاد تخریب زمین (ELD) و UNCCD تدوین شده و وزارت همکاری اقتصادی و توسعه آلمان، ائتلاف بینالمللی تابآوری در برابر خشکسالی (IDRA)، و اتحادیه اروپا از آن حمایت مالی کرده است.
مدیریت پایدار برای رشد اقتصادی و تابآوری
آندریا مزا، معاون دبیر اجرایی UNCCD، میگوید:
مدیریت پایدار زمین و آب برای ایجاد رشد اقتصادی و تابآوری در جوامعی که در سراسر جهان در چرخههای خشکسالی گرفتار شدهاند، ضروریست. در حالی که مذاکرات برای یک تصمیم تاریخی در کاپ ۱۶ درباره خشکسالی در جریان است، این گزارش از رهبران جهان میخواهد که هزینههای هنگفت و قابل پیشگیری خشکسالی را بهرسمیت بشناسند و از راهحلهای پیشگیرانه و مبتنی بر طبیعت برای تضمین توسعه انسانی در چارچوبهای زیستمحیطی استفاده کنند.
دلایل انسانی خشکسالی
شهرنشینی، جنگلزدایی، برداشت بیش از حد از منابع آبی سطحی و زیرزمینی، و تغییرات اقلیمی پوشش زمین را تغییر و ذخایر آب شیرین را کاهش دادهاند. به این ترتیب خشکسالی فقط نتیجه کمبود بارندگی نیست، بلکه شکل مدیریت منابع زمین و آب نیز نقش مهمی ایفا میکند. خطر کمبود آب و همچنین خشکسالیها و سیلابهای دورهای را میتوان از طریق سیاستها، مشوقها و سرمایهگذاریهای مناسب در سرمایه طبیعی مدیریت کرد.
هزینههای اقتصادی خشکسالی
این گزارش تأکید میکند که هزینههای اقتصادی بلندمدت خشکسالی و بلایای مرتبط بهشدت دستکم گرفته شدهاند، تاثیر زنجیرهای خشکسالی بر بخشهایی مانند انرژی و بهداشت و همچنین اقتصاد معمولاً هزینهها را در داخل و خارج از مرزها افزایش میدهد.
هزینه اجرای اقدامات تعیینشده در برنامههای ملی مدیریت خشکسالی کشورها تنها بخش کوچکی از هزینههای سالانه خشکسالی را تشکیل میدهد.
مزایای سهگانه راهکارهای طبیعتمحور
یک سیستم اقتصادی که بهجای تخریب سیستمهای طبیعی آنها را تقویت کند، میتواند تا سال ۲۰۳۰سالانه ۱۰٬۱ تریلیون دلار ارزش اقتصادی و ۳۹۵ میلیون شغل ایجاد کند. سه برابر کردن سرمایهگذاری در راهکارهای طبیعتمحور تا سال ۲۰۳۰ میتواند ۲۰ میلیون شغل اضافی ایجاد کند.
نیلز انن، دبیر پارلمانی وزارت همکاری اقتصادی و توسعه آلمان، اظهار داشت: «هر دلار سرمایهگذاری در راهحلهای مبتنی بر طبیعت نه تنها تأثیرات خشکسالی را کاهش میدهد، بلکه میتواند تا ۲۷ دلار منافع به همراه داشته باشد ـ از جمله افزایش درآمد کشاورزان، تابآوری زنجیرههای تأمین و کاهش هزینههای بلندمدت اقتصادی.»
توصیههای گزارش
این گزارش مجموعهای از توصیهها برای بهرهبرداری از پتانسیل مدیریت پایدار زمین و منابع آبی در مقیاسهای بزرگ ارائه میدهد. از جمله این توصیهها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- گنجاندن راهکارهای طبیعتمحور در برنامههای ملی مدیریت خشکسالی؛
- تضمین حقوق مالکیت زمین و منابع آبی؛
- تقویت حاکمیت محلی برای اجرای تغییرات عملی
نتیجهگیری
به گفته پروفسور کاوه مدنی، رئیس موسسه آب، محیط زیست و سلامت دانشگاه سازمان ملل و یکی از نویسندگان اصلی گزارش، هزینه اقتصادی خشکسالی فراتر از خسارات فوری بخش کشاورزیست. این هزینهها زنجیرههای تأمین را مختل میکند، تولید ناخالص داخلی را کاهش میدهد، معیشت را تحت تأثیر قرار میدهد و به گرسنگی، بیکاری، مهاجرت و چالشهای بلندمدت امنیت انسانی منجر میشود. مدیریت مؤثر و سرمایهگذاری در طبیعت برای کاهش این اثرات ضروری است.
او میافزاید:
این گزارش دیدگاههای ارزشمندی را در مورد بخشی از فرصتهای سرمایهگذاری ارائه میدهد که عموماً از سوی سرمایهگذاران عمومی و خصوصی نادیده گرفته شدهاند. سرمایهگذاری در منابع طبیعی یکی از مؤثرترین راهبردها برای ایجاد معیشت پایدار و شکوفایی اقتصادی هماهنگ با طبیعت است، در حالی که تاثیر مخرب خشکسالی و تغییر اقلیم را، به ویژه در اقتصادهای در حال توسعه جنوب جهانی، کاهش میدهد.
اقدام جمعی
این گزارش خواستار یک رویکرد اجتماعی جامع برای مدیریت پیشگیرانه خشکسالی است، وضعیتی که مقامات در همکاری نزدیک با کشاورزان، مالکان زمین، کسبوکارها، جامعه مدنی و دانشگاهها، تابآوری جوامع، اقتصادها و اکوسیستمها در برابر خشکسالی را افزایش دهند.
این گزارش نتیجهگیری میکند:
عملکردهای ناپایدار مدیریت زمین و آب و سایر فعالیتهای انسانی که باعث افزایش شدت و فراوانی خشکسالی میشوند، باید با اقدام پیشگیرانه و برنامهریزیشده جایگزین شوند. سرمایهگذاریهای بهموقع و خوببرنامهریزیشده در این زمینهها ضروریست.
نظرها
نظری وجود ندارد.