نرگس محمدی در گفت‌وگو با مجله فرانسوی: مواردی از شکنجه و خشونت جنسی جدی علیه زندانیان زن را ثبت کرده‌ام
برنده نوبل صلح به مجله «اِل» گفته است که زندگی‌نامه خود را به پایان رسانده و می‌خواهد کتاب دیگری درباره زنان زندانی در ایران بنویسد. او همچنین گفته است که زنان با استبداد مذهبی مبارزه خواهند کرد.
بخش حقوق
نرگس محمدی ـ عکس از شبکه های اجتماعی
نرگس محمدی، فعال زنان و فعال حقوق بشر که برنده جایزه نوبل صلح شده است در فرصتی که در مرخصی سه هفته‌ای برای رسیدگی به امور درمانی پس از «عمل تومور و پیوند استخوان» در خارج از زندان به‌دست آورد در گفت‌وگویی با اِو شانسل، روزنامه‌نگار مجله فرانسوی «اِل» (Elle) شرکت کرد و در آن از انتشار زندگی‌نامه خود خبر داد.
نرگس محمدی گفت که این کتاب را به پایان رسانده است و اکنون در حال برنامه‌ریزی کتاب دیگری است درباره زنانی که در ایران به دلایل سیاسی در زندان به‌سر می‌برند.
محمدی در این مصاحبه گفت که حدود ۷۰ زن «از همه اقشار، گروه‌های سنی و گرایش‌های سیاسی» از جمله «روزنامه‌نگاران، نویسندگان، روشنفکران، افراد با مذاهب مختلف تحت تعقیب، بهائیان، کردها، فعالان حقوق زنان» در بخش زنان زندان اوین زندانی هستند.
او گفت که در کتاب جدیدش می‌خواهد از جمله «درباره شکنجه‌ها و آزار جنسی» که علیه زندانیان زن در ایران انجام می‌شود، بنویسد. نرگس محمدی اظهار امیدواری کرد که این کتاب به‌زودی منتشر شود.
شرایط سخت زندان
نرگس محمدی در این مصاحبه، از شرایط دشوار زنان در زندان سخن گفت و سلول انفرادی را «یکی از متداول‌ترین ابزارهای شکنجه» در ایران دانست و گفت: «این مکانی است که زندانیان سیاسی و زندانیان در آن می‌میرند. من شخصاً مواردی از شکنجه و خشونت جنسی جدی علیه هم‌بندی‌هایم را ثبت کرده‌ام.» او در یک سلول مشترک با ۱۳ زن دیگر به‌سر می‌برد.
به‌گفته محمدی با توجه به شرایط زندان، مبارزه برای زندانیان سیاسی شبیه به یک چالش همیشگی است. او گفت در این چالش: «ما باید به شکنجه‌گرانمان نشان دهیم که نمی‌توانند ما به تمکین وادار کنند و بشکنند».
او با اشاره به خودسری‌های مقامات جمهوری اسلامی افزود: «هر اظهارنظری در روزنامه‌ها می‌تواند اتهامات جدیدی را به دنبال داشته باشد».
نرگس محمدی در بخشی از این مصاحبه گفت:
ما اغلب با وجود ممنوعیت رسمی از سوی مقام‌های زندان، تحصن‌هایی را در حیاط زندان برگزار می‌کنیم و در آن‌جا شعارهایی علیه مجازات اعدام، آپارتاید جنسیتی و جمهوری اسلامی سر می‌دهیم. در واکنش، مقام‌های زندان ما را از ملاقات و تلفن محروم می‌کنند و در دادگاه‌های انقلاب احکام اضافی دریافت می‌کنیم اما ما آن را به‌رسمیت نمی‌شناسیم و مشروعیتی برای آن‌ها قائل نیستیم. بند زنان زندان اوین مکانی است که در آن خشونت حکومت مستبد و زن‌ستیزِ مذهبی ادامه دارد، و در همین حال جایی است که زنان در آن مقاومت می‌کنند و زندگی و شادی را تحمیل می‌کنند.
او با اشاره به جنبش سراسری زن، زندگی، آزادی گفت این جنبش «نه تنها از میان نرفته است، بلکه هر لحظه از زندگی مردم به شکل‌های تازه‌ای از آن سرشار می‌شود (...) به خاطر قدرت این جنبش است که جمهوری اسلامی جرأت نمی‌کند قانون حجاب مورد نظر مجلس شورای اسلامی را به اجرا بگذارد.»
نرگس محمدی با اشاره به اهمیت تسلیم نشدن زنان افزود هدف زنان همزمان گرفتن حقوق خود و مقابله با استبداد است: «اگر موفق شویم این سلطه را از بین ببریم، استبداد سرنگون خواهد شد.»
نرگس محمدی در ۲۵ سال گذشته بارها به دلیل فعالیت‌هایش علیه حجاب اجباری و مجازات اعدام محکوم و زندانی شده است. زمانی‌که سال گذشته جایزه نوبل صلح به او اهدا شد، دو فرزندش از طرف او این جایزه را دریافت کردند.
او در آخرین پرونده قضایی به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به ۱۰ سال حبس محکوم شد و در زندان اوین تهران به سر می‌برد.
این فعال حقوق بشر در جریان سپری کردن دوره محکومیت خود، با پرونده‌سازی‌های متعدد مقامات قضایی جمهوری اسلامی مواجه شده است.
نرگس محمدی در مرخصی موقت درمانی خود یک بار نیز در روز ۲۲ آذر / ۱۲ دسامبر در تماسی تصویری با کمیته نوبل گفت‌وگو کرد. او گفت: «هرچند خارج از زندان می‌توانم کارهای بیشتری انجام دهم، ولی اجازه نخواهم داد زندان من را ساکت کند.»
نظرها
نظری وجود ندارد.