یک تعرض جنسی دیگر در بیمارستانهای تهران فاش شد
در روزهای اخیر گزارشهایی از دو تعرض جنسی مأموران اورژانس به بیماران منتشر شده بود؛ اکنون یک عضو کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی از تعرض جنسی دیگری به یک دختر جوان در دوران کرونا پرده برداشته است.
همایون سامهیح نجفآبادی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس پنجشنبه ۱۸ بهمن در اینباره به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفت:
در ایام کرونا، دختر جوانی با کرونای خیلی شدید و در معرض فوت در بیمارستانی در تهران بستری میشود، اما در نهایت او را به بیمارستان دیگری در تهران منتقل میکنند (...) اما این دختر جوان بعد از بهبودی، بابت تعرض جنسی در نخستین بیمارستانی که بستری بود، شکایت میکند.
بهگفته این نماینده مجلس، در زمان بستری بودن این دختر، «یکی از کارکنان بیمارستان به او در حد لمس، تعرض جنسی میکرده است».
همایون سامهیح نجفآبادی افزود فرد متعرض سابقه داشته و این دومین شکایتی است که از او طرح میشود. به همین دلیل آنطور که این عضو کمیسیون بهداشت میگوید این فرد را اخراج کردهاند.
خبر این تعرض جنسی تاکنون رسانهای نشده بود.
در روزهای اخیر خبری درباره تعرض یک مأمور اورژانس به یک زن در سال ۱۳۹۶ منتشر شد و در پی آن، روز گذشته، چهارشنبه ۱۷ بهمن نیز گزارشی رسانهای شد که براساس آن در ۳۰ فروردین سال جاری رویداد مشابهی رخ داده و دادگاه تعرض مأمور اورژانس را تأیید کرده و با تحمل ۶۰ ضربه شلاق برایش رأی قطعی صادر کرده و دادگاه تجدید نظر نیز در مهرماه امسال حکم دادگاه اولیه را تأیید کرده است. در این گزارش آمده بود که این فرد همچنان در اورژانس کار میکند.
این در حالی است که همکار این مأمور اورژانس گفته است که او اولین بار نبوده که دست به چنین کاری میزده و در مواردی فیلمبرداری هم کرده است.
همایون سامهیح نجفآبادی گفته است که از ادامه کار این مأمور اورژانس اطلاعی ندارد و آن را پیگیری خواهد کرد.
در ایران سکوت قانون و خلاءهای قانونی، متجاوزان و متعرضان جنسی را همچنان در جامعه رها میکند و آزاردیدگان را بدون حمایت میگذارد. بخش بزرگی از جامعه نیز بازماندگان آزارهای جنسی را سرزنش میکنند و معتقدند که بازماندگان خودشان میخواستهاند مورد آزار، تجاوز یا سوءاستفاده قرار گیرند.
فعالان حقوق زنان میتوانند خواستار افزایش سازوکارهای نظارتی در موقعیتها و محیطهایی شوند که مردان در مراتب بالاتر هستند و امکان سوءاستفاده از زنان وجود دارد.
بازگویی مداوم و افشای آزارهای جنسی از سوی افراد سرشناس و ناشناس حرکتی جمعی و تلاشی است که میتواند قانونگذاران را به نقطهای برساند که مجبور به اعمال قوانین حمایتگرانه شوند.
نظرها
نظری وجود ندارد.