جنگ وضعیت زنان در سودان را به شدت بدتر کرده است
در جنگ داخلی سودان، تجاوز بهعنوان سلاح جنگی علیه زنان استفاده میشود. بهدلیل بحران انسانی، دختران مجبور به ازدواج اجباری میشوند و بسیاری از آنها به آموزش دسترسی ندارند.

زنان سودانی کیسههای مواد غذایی را که توسط برنامه جهانی غذا و سازمان غیردولتی آکسفام در سودان جنوبی توزیع شدهاند با خود حمل میکنند. ـ عکس از خبرگزاری فرانسه
مدرسه دخترانه القادسیه در شمال شهر بندری پورت سودان، در یک منطقه فقیرنشین واقع شده است. خارج از دروازه مدرسه، جادههای آسفالتشده کمی به چشم میخورد و تنها کلبههای فرسوده دیده میشوند. مردم و بزها در میان زبالههای این شهر بزرگ به دنبال اجناس قابل استفاده میگردند. اما پشت دروازه زردرنگ مدرسه، دنیایی دیگر آغاز میشود: صدای شاد کودکان و دیوارهای رنگارنگ.
در کلاس ششم، معلم مشغول توزیع کتابهای جدید درسی است و دختران از خوشحالی دست میزنند. حدود ۸۰ دانشآموز بهصورت فشرده روی نیمکتها نشستهاند و هر سه نفر یک کتاب ریاضی را به اشتراک گذاشتهاند. آنها دستکم کتاب دارند و میتوانند به مدرسه بروند. این مدرسه توسط اتحادیه اروپا تأمین مالی میشود.
هلا، دختر ۱۲ ساله، میگوید: «من دوست دارم به مدرسه بروم چون یادگیری برایم لذتبخش است. من بیشتر از همه انگلیسی و علوم را دوست دارم و میخواهم در آینده پزشک شوم.» همکلاسی او، ندا، میافزاید: «من میخواهم یاد بگیرم و یکی از بهترینها باشم. همه ما میخواهیم در آینده معلم یا پزشک شویم.»
بسیاری از مدرسهها تعطیل شدهاند
اینکه دختران ۱۲ ساله در سودان چنین چشماندازهایی داشته باشند، به هیچ وجه عادی نیست. بسیاری از مدرسهها در این کشور بهدلیل جنگ داخلی تعطیل شدهاند یا بهعنوان پناهگاه اضطراری برای میلیونها آواره داخلی مورد استفاده قرار میگیرند. بر اساس تخمین سازمانهای امدادی، ۱۷ میلیون کودک در سودان به مدرسه نمیروند. اگر مدرسهای هنوز فعال باشد، بیش از حد ظرفیت پُر شده است.
محاسن عمر، مدیر مدرسه، میگوید که تراکم دانشآموزان در کلاسها بسیار بالا است. هر کلاس تا ۱۵۰ دانشآموز دارد. او میگوید:
«خوشبختانه برنامه تغذیه مدرسه راهاندازی شده و دختران اینجا یک وعده غذای گرم دریافت میکنند. پیش از این، دختران گرسنه به مدرسه میآمدند و اغلب به دلیل کمبود غذا از حال میرفتند. دانشآموزان بیمار و ضعیف بودند، اما با ارائه غذا وضعیت بهبود یافته است.»
بدترین بحران انسانی جهان
بر اساس گزارش سازمان ملل، سودان بدترین بحران انسانی جهان را تجربه میکند و ۲۵ میلیون نفر با گرسنگی مواجه هستند. غذای گرم در مدرسه اغلب تنها وعده غذایی کودکان در طول روز است. دختران بهویژه در جامعه سنتی سودان با مشکلات بیشتری روبهرو هستند. در منطقه پورت سودان، آنها اغلب در سنین نوجوانی مجبور به ازدواج میشوند. فاطمه سلیمان از سازمان امدادی «نجات کودکان» میگوید آموزش، کودکان را از سوءاستفاده جنسی و ازدواج در کودکی محافظت میکند.
او میگوید «دختران از ۱۲ سالگی مجبور به ازدواج میشوند، چون خانوادهها میخواهند یک گرسنه کمتر در خانه داشته باشند.» جنگ وضعیت را برای دختران بهشدت بدتر کرده است «اما اگر دختران به مدرسه بروند و در مدرسه غذا بخورند، بخت بیشتری دارند که دستکم در کوتاهمدت مجبور به ازدواج نشوند.»
جنایات جنگی علیه زنان
زنان در جنگ داخلی سودان هزینههای سنگینی را تحمل میکنند: آنهایی که همسران خود را از دست دادهاند، با کودکان کوچک خود آواره شدهاند و بهطور هدفمند قربانی جنایات جنگی میشوند. بهویژه شبهنظامیان «نیروهای پشتیبانی سریع» (RSF) که در جنگ داخلی علیه ارتش سودان میجنگند، به جنایات وحشیانه حقوق بشری شهرت دارند. زنان بهطور هدفمند مورد تجاوز قرار میگیرند و از این تجاوزها بهعنوان سلاح جنگی استفاده میشود.
صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) در سال گذشته بیش از ۲۰۰ مورد خشونت جنسی علیه کودکان ثبت کرده است، کودکانی که توسط شبهنظامیان مورد تجاوز قرار گرفته و تحقیر و رها شدهاند. حتی کودکان خردسال نیز در میان قربانیان هستند. نیدال یاسین، فعال سیاسی، میگوید: «زنان سودانی تحت ستم هستند و بهویژه در جنگ رنج زیادی میکشند.» بسیاری از زنان قربانی تجاوز و شکنجه روانی اغلب همراه با کودکان خود آواره شدهاند.
بهگفته نیدال یاسین، «این زنان تنها در اردوگاههای پناهندگان زندگی میکنند و حتی از ابتداییترین خدمات محروم هستند. باید پروژههای امدادی بیشتری برای زنان سودانی وجود داشته باشد، از جمله برای زنانی که میخواهند در سیاست مشارکت کنند. زنان باید در سیاست نمایندگی بیشتری داشته باشند و در دولت پستهایی دریافت کنند».
نیدال یاسین برای تغییر در کشورش تلاش میکند. این زن ۲۷ ساله در تظاهرات سال ۲۰۱۹ برای آزادی، دموکراسی و حقوق بشر به خیابانها آمد. عمر البشیر، دیکتاتور سودان، سرنگون شد، اما از آن زمان تاکنون سودان از یک بحران به بحرانی دیگر فرو رفته است. به جای انتخابات آزاد، نزدیک به دو سال است که جنگ داخلی خونینی بین دو قدرتطلب در جریان است. نیدال آرزو دارد که زنان در سیاست نمایندگی بیشتری داشته باشند.
او میگوید: «خوشبختانه مردانی هم هستند که از ما حمایت میکنند.» زیرا زنان بهندرت منابع مالی یا ساختارهایی برای اجرای پروژههای خود و به گوش رساندن صدایشان دارند. او میگوید: «بهعنوان یک زن، یافتن جایگاهی در سیاست بسیار دشوار است. امیدوارم که صدای من در آینده شنیده شود.»
نظرها
نظری وجود ندارد.