بلومبرگ: تحریم‌ها صدور نفت ایران به چین را مختل و پرهزینه کرده است
تحریم‌های پی‌در‌پی علیه شرکت‌ها و نفت‌کش‌هایی که از آن‌ها به عنوان ناوگان سایه یاد می‌شود صدور نفت ایران به چین را کند کرده‌اند. هزینه‌ها افزایش یافته و تاجران بیشتری مجبور به انجام اقدامات پرخطر برای دور زدن تحریم‌های آمریکا شده‌اند.
بخش خبر
نفتکش - عکس از شاتر استاک
به گزارش بلومبرگ در هفته‌های اخیر، ارسال محموله‌های نفت ایران با اختلالاتی مواجه شده است. مدیران پالایشگاه‌های خصوصی چین، که خریداران اصلی محموله‌های نفتی ایران هستند، از عدم پایبندی فروشندگان به تعهدات خود خبر داده‌اند. اگرچه هیچ دلیل مشخصی ارائه نشده است، اما آن‌ها چالش‌های لجستیکی و افزایش هزینه‌ها را عامل اصلی این اختلالات می‌دانند.
برخی از نفت‌کش‌های ایرانی نیز در مسیر رسیدن به مقصد خود تحریم شده‌اند که این موضوع بر آشفتگی‌ها افزوده است.
تجارت با چین، که بزرگ‌ترین خریدار نفت ایران است، همواره به عنوان یک شریان مالی حیاتی برای تهران عمل کرده است، و واشنگتن به طور فزاینده‌ای بر قطع این ارتباط متمرکز شده است. بر اساس گزارش موسسه کپلر (Kpler) پس از آخرین دور تحریم‌ها علیه نفتکشها، مالکان، دلالان و تاجران، اکنون بیش از دو سوم از حدود ۱۵۰ کشتی که در سال ۲۰۲۴ نفت خام ایران را حمل کرده‌اند، در فهرست سیاه آمریکا قرار گرفته‌اند.
چین تحریم‌های یک‌جانبه را به رسمیت نمی‌شناسد و بارها از حق خود برای تجارت با ایران دفاع کرده است.
هزینه‌های رو به افزایش دور زدن تحریم‌ها
بلومبرگ می‌نویسد هزینه دور زدن محدودیت‌های واشنگتن سنگین و در حال افزایش است. نرخ اجاره یک نفتکش غول‌پیکر غیرتحریمی که مایل به حمل نفت ایران از مالزی به چین باشد، اوایل این ماه بین ۵ تا ۶ میلیون دلار برآورد شد - رقمی که تاجران آن را یک رکورد بالا و افزایشی تا ۵۰ درصد نسبت به سال گذشته می‌دانند.
بر اساس داده‌های کپلر استفاده از نفت‌کش‌های کوچک‌تر - که از نظر اقتصادی کم‌بازده‌تر از نفت‌کش‌های بزرگ‌تر هستند - افزایش یافته است. در فوریه/بهمن سال جاری، انتقال نفت از کشتی به کشتی در سواحل مالزی بین یک نفتکش غول‌پیکر حامل نفت ایران و سه نفتکش با اندازه متوسط (Aframax) که ظرفیت حمل آن‌ها معمولاً بین ۸۰,۰۰۰ تا ۱۲۰,۰۰۰ تن (یا حدود ۷۵۰,۰۰۰ بشکه) نفت خام است، انجام شد، اقدامی که به طور غیرمعمول کند و پرهزینه است.
تحلیلگران حمل و نقل دریایی همچنین به تعداد فزاینده‌ای از کشتی‌های در دسترس اشاره کرده‌اند، زیرا فهرست سیاه آمریکا در حال گسترش است. این یک مانع بزرگ است، زیرا این تجارت به شدت به انتقال نفت در دریا وابسته است و به تعداد زیادی کشتی نیاز دارد.
تخفیف‌های عمیق
دلالان و تاجران معمولاً نفت ایران را با یک تفاوت ثابت نسبت به قیمت بازار ارائه می‌دهند. این قیمت شامل ارزش محموله و همچنین هزینه‌های اضافی مانند اجاره نفتکشها، انتقال نفت از کشتی به کشتی، بیمه و هزینه‌های بندری می‌شود.
افزایش ناگهانی هر یک از این هزینه‌ها، یا حتی عدم موفقیت در تأمین کشتی یا تأخیر، می‌تواند سود تاجران و امکان‌پذیری معامله را از بین ببرد. از سوی دیگر، قیمت بالاتر جذابیت نفت ایران را برای خریداران چینی که به هزینه حساس هستند، کاهش می‌دهد. افزایش شدید نرخ حمل و نقل به این معنا نیست که خریدهای چین از ایران به طور چشمگیری کاهش یابد، چه رسد به اینکه متوقف شود.
این تجارت از سال ۲۰۱۸، زمانی که تحریم‌های آمریکا علیه تهران دوباره اعمال شد، رونق گرفته و ثابت کرده است که انعطاف‌پذیر است. بلومبرگ می‌نویسد ماه گذشته، جریان نفت ایران به چین به بالاترین سطح چهار ماهه رسید، که بخشی از آن به دلیل تأخیر در ارسال محموله‌های ماه قبل بود.
در آب‌های سواحل مالزی، که مهم‌ترین نقطه تجمع ناوگان سایه در جهان و مرکز تجارت نفت خام ایران است، انتقال نفت از کشتی به کشتی بیشتر در تاریکی مطلق انجام می‌شود، به این معنی که همه فرستنده‌ها خاموش هستند.
تاکنون، چنین روش‌هایی برای پنهان کردن منشأ محموله‌ها کافی بوده است. بر اساس گزارش رویترز در هفته گذشته، که به نقل از چند مقام آمریکایی منتشر شد، دولت ترامپ در حال بررسی طرحی برای توقف و بازرسی نفت‌کش‌های ایرانی است. علاوه بر این مؤسسات مالی که با پالایشگاه‌های خصوصی چین که نفت ایران را وارد می‌کنند همکاری می‌کنند، ممکن است تحت بررسی‌های جدید قرار گیرند، یا واشنگتن ممکن است به کشورهایی مانند هند و امارات متحده عربی، که مالکان کلیدی کشتی‌ها و اپراتورهای نفت‌کش‌های سایه‌ای در آن‌ها مستقر هستند، فشار وارد کند.
نظرها
نظری وجود ندارد.