کسی به فکر ماهیها نیست: خطر انقراض گونهها در آمریکا و ایران
علاوه بر اخراجها و توقف استخدامها در حوزه حفاظتی حیات وحش و آبزیان، «جوخه خدا» در آمریکا میتواند بهطور مؤثری حفاظت قانونی قانون گونههای در معرض خطر را برای گونههای در معرض خطر وتو کند. وضعیت گونههای در خطر در ایران نیز وخیم است و به سیاستگذاریها و اقداماتی فوری نیاز دارد. به وضعیت هر دو کشور نگاهی انداختهایم.

تصویری از Devils Hole Pupfish، منبع: shutterstock
حامیان محیط زیست هشدار میدهند که دولت دونالد ترامپ، با حمایت جمهوری خواهان مجلس نمایندگان و «دپارتمان کارایی دولت» (DOGE) ایلان ماسک، در حال حمله به قانون گونههای در معرض خطر (ESA) و آژانسهای فدرال حیات وحش هستند که در صورت موفقیت، تقریباً بهطور قطع گونههای بسیاری را بهسوی انقراض سوق خواهند داد.
به گزارش گاردین مخالفان میگویند که این حمله سهجانبه برای منجمد کردن حفاظت از حیات وحش در خطر انقراض برای پیشبرد سریعتر پروژههای نفت، گاز و توسعه طراحی شده است.
در هفتههای اخیر، رئیسجمهور ایالاتمتحده گفته است که «جوخه خدا» (God squad) یا کمیتهای را تشکیل میدهد که بهطور مؤثر حفاظت از گونههای در آستانه انقراض را وتو میکند. در همین حال، به دستور ماسک به اصطلاح «دپارتمان کارآیی دولت»، تاکنون صدها کارمند حفاظت از آبزیان و حیات وحش ایالات متحده اخراج شدهاند، و تعلیق استخدام صدها کارگر فصلی دیگر که به گفته مدافعان آنها برای تضمین بقای برخی گونهها حیاتی است، اجرا شده است.
در مجلس آمریکا، جمهوری خواهان اخیراً جلسه رسیدگی در مورد قانون گونههای در معرض خطر و قانون حفاظت از پستانداران دریایی برگزار کردند و ادعا کردند که این قانون باید بازنگری شود تا پروژههای صنعتی سریعتر تصویب شوند.
حامیان حیات وحش برای وضعیتی مبارزه میکنند که گونهها در طبیعت تعادل داشته باشند. نوآ گرینوالد، مدیر گونههای در معرض خطر در مرکز تنوع زیستی گفت:
دانشمندان هشدار میدهند که ما در یک بحران انقراض قرار داریم و با وجود اینکه از خطر آن آگاهیم، بر آن چشم میپوشیم. در حالی که کاهش حیات وحش آمریکا مشهود است، ایلان ماسک توپ ویرانگر خود را بهسوی افراد ماهر و فداکاری که برای نجات گیاهان و حیوانات ما از انقراض میجنگند، نشانه گرفته است. این اقدام بسیار احمقانه است.
کنگره آمریکا قانون گونههای در معرض خطر را در سال ۱۹۷۳ تصویب کرد و عقابهای طاس، خرس گریزلی و تمساحهای آمریکایی و سایر گونهها را از انقراض نجات داد. برخی از فعالان محیط زیست میگویند که این یکی از قویترین قوانین زیستمحیطی کشور است زیرا صریح است و ضرب الاجلهای روشنی را برای آژانسهای فدرال تعیین میکند تا برای حفاظت از گونهها اقدام کنند. این قانون همچنین اکثر ابتکارات فدرال را برای اطمینان از اینکه اقدام یا پروژه گونههای حفاظتشده را تهدید نمیکند، میطلبد.
وضعیت گونههای در معرض خطر در ایران
در ایران در حال حاضر ۱۷۶ گونه در خطر و آسیبپذیر در فهرست سرخ اتحادیه بینالمللی حفاظت از طبیعت (IUCN) قرار دارند. سال گذشته مرضیه موسوی، کارشناس دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست گفته بود از ۱۰۳۶ گونه مهرهدار جانوری کشور، ۷۵ گونه در لیست سرخ اتحادیه بینالمللی حفاظت از طبیعت (IUCN) قرار دارند. تعداد دقیق گونههای در حال انقراض و آسیبپذیر در ایران هر کدام که باشد، شمار بالایی است.
یکی از علتهای اصلی انقراض گونهها در ایران تخریب زیستگاههاست که شامل جنگلزدایی، سدسازی، جادهسازی، خطوط انتقال، ریلهای راه آهن، معدونکاوی، تغییر کاربری اراضی، شکار غیرقانونی هستند. علل دیگر قاچاق حیاتوحش، تغییرات اقلیمی، کمبود منابع آبی، آلودگی و تخریب منابع طبیعی و برداشت بیرویه از طبیعت را شامل میشوند.
حمید ظهرابی معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست ۱۳ اسفند درباره علل انقراض گونهها گفت:
تخریب و جزیرهای شدن زیستگاهها موجب قطع ارتباط جمعیتهای مختلف میان گونهها شده که در بلند مدت موجب نابودی حیات وحش میشود، بر همین اساس سازمان حفاظت محیط زیست در شرایط کنونی تصمیم گرفته راهی پیدا کند که این ارتباط بین مناطق تحت مدیریت و حفاظت را با همدیگر حفظ کند و با حفاظت از مسیرهای گذر و جابجایی حیات وحش مانع مسئله بسیار جدی جزیرهای شدن زیستگاهها در کشور شود که این راه با مشارکت مردم میسر خواهد شد.
ظهرابی با تکرار این امر که حفاظت از گونههای در معرض خطر و آسیبپذیر بدون مشارکت مردمی ممکن نیست گفت دستیابی به این مشارکت زمانی اتفاق خواهد افتاد و پایدار میشود که بتوان منافع مردم و حفاظت را با هم همسو کرد یعنی همزمان با حفظ حیات وحش و تنوع زیستی مردم هم از این حفاظت منفعت ببرند و منفعت پایدار ایجاد شود، این روند خودبهخود میتواند به پایداری حفاظت کمک کند.
راهکارهایی برای نجات گونههای در معرض خطر در ایران
حفاظت از گونههای آسیبپذیر و در معرض انقراض در ایران نیازمند یک رویکرد جامع و چند بعدی است که شامل اقدامات حفاظتی، سیاستگذاریهای مناسب، مشارکت جوامع محلی و آگاهیبخشی عمومی میشود. در اینجا چند راهکار کلیدی برای نجات این گونهها آورده شده است.
۱. حفاظت از زیستگاهها
- ایجاد و گسترش مناطق حفاظتشده: افزایش تعداد و وسعت پارکهای ملی، مناطق حفاظتشده و پناهگاههای حیاتوحش برای جلوگیری از تخریب زیستگاههای حیوانات.
- کنترل تخریب جنگلها و مراتع: جلوگیری از جنگلزدایی، کنترل چرای بیرویه دام و مقابله با تغییر کاربری اراضی.
- مدیریت منابع آبی: احیای تالابها، جلوگیری از سدسازی بیرویه و تخصیص حقآبه مناسب برای حیاتوحش.
۲. مقابله با شکار غیرقانونی و قاچاق حیاتوحش
- اجرای قوانین سختگیرانهتر: تقویت مجازاتها برای شکارچیان غیرقانونی و قاچاقچیان حیاتوحش.
- افزایش گشتهای محیطبانی: تجهیز و افزایش تعداد محیطبانان برای نظارت بهتر بر مناطق حفاظتشده.
- ترویج جایگزینهای اقتصادی: ارائه شغلهای جایگزین مانند اکوتوریسم و دامداری پایدار برای جوامع محلی که از شکار امرار معاش میکنند.
۳. برنامههای تکثیر و احیای گونههای در معرض خطر
- پرورش در اسارت و رهاسازی: مانند برنامههای تکثیر و حفاظت از یوزپلنگ آسیایی و گوزن زرد ایرانی در مراکز تحقیقاتی و سپس رهاسازی آنها در طبیعت.
- تقویت ژنتیکی جمعیتهای کوچک: انتقال و جفتگیری کنترلشده برخی گونهها برای افزایش تنوع ژنتیکی و جلوگیری از انقراض آنها.
۴. آموزش و آگاهیبخشی عمومی
- برنامههای آموزشی در مدارس و رسانهها: افزایش آگاهی عمومی درباره اهمیت حفاظت از گونهها و نقش آنها در اکوسیستم.
- افزایش مشارکت جوامع محلی: درگیر کردن مردم بومی در برنامههای حفاظتی و ارائه مشوقهای مالی برای حفاظت از حیاتوحش.
- توسعه اکوتوریسم: ترویج گردشگری پایدار برای جایگزینی شکار غیرقانونی و ایجاد درآمد برای جوامع محلی.
۵. کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و آلودگی محیط زیست
- کاهش استفاده از سوختهای فسیلی و مقابله با گرمایش جهانی.
- مدیریت پسماند و جلوگیری از آلودگی آبها و خاک.
- کاهش آلودگی نوری و صوتی در مناطق حفاظتشده برای حفظ تعادل اکولوژیکی.
۶. همکاری بینالمللی و حمایت مالی
- جذب بودجه و حمایت سازمانهای بینالمللی مانند IUCN و WWF برای برنامههای حفاظتی.
- تقویت همکاریهای علمی با کشورهای دیگر برای اجرای برنامههای موفق در احیای گونهها.
حفاظت از گونههای در معرض خطر در ایران مسئولیتی ملی و جهانی است. با ترکیب سیاستهای صحیح، آموزش و مشارکت مردم، نظارت قوی، و اقدامات حفاظتی علمی، میتوان از انقراض گونههای ارزشمند جلوگیری کرد و تعادل اکولوژیکی را حفظ کرد. هر فرد میتواند با انتخابهای آگاهانه، مانند کاهش مصرف پلاستیک، حمایت از محیطبانان، و عدم خرید حیوانات وحشی، به حفاظت از این گونهها کمک کند.
*بخشی از این مطلب با کمک هوش مصنوعی تهیه شده است.
نظرها
نظری وجود ندارد.