مخالفت نهادهای امنیتی با آزادی مشروط نسیم غلامی سیمیاری

بنا بر گزارش‌های رسیده به زمانه با در خواست آزادی مشروط نسیم غلامی سیمیاری، زندانی سیاسی و از بازداشت‌شدگان اعتراضات زن، زندگی مخالفت شده است. این زندانی متولد ۲۲ تیر ۱۳۶۷ که بیش از دو سوم از دوران محکومیت خود را گذرانده، در تمام این مدت از حق مرخصی محروم بوده است. او در دو سال گذشته حتی یک روز هم به مرخصی نیامده است. منابع مطلع زمانه دلیل این محرومیت را اعمال فشار مستقیم بازجوی پرونده عنوان می‌کنند.

نسیم غلامی در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ توسط مأموران اطلاعات سپاه در یکی از خیابان‌های تهران بازداشت شد. پس از بازداشت، ابتدا به بند یک الف سپاه منتقل و تحت بازجویی در سلول انفرادی قرار گرفت. او سپس به بند دو الف منتقل شد و نهایتاً در ۴ مهرماه ۱۴۰۲ به بند زنان زندان اوین انتقال یافت.

پس از پنج ماه بازداشت، نسیم غلامی توسط بازپرس ناصر جلایر سرتقی در دادسرای اوین از بابت اتهام‌های «اجتماع و تبانی»، «تبلیغ علیه نظام» و «بغی» مورد تفهیم اتهام قرار گرفت.

۲۶ شهریور ۱۴۰۳ ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران (هرانا) گزارش داد که نسیم غلامی سیمیاری و ۷ هم پرونده‌ای دیگر او، حمیدرضا سهل‌ آبادی، احسان روازژیان، امین سخنور، امیر شاه ولایتی، علی هراتی مختاری، شاهین زحمت کش و حسین محمدحسینی توسط دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ایمان افشاری، مجموعا به ۴۲ سال و ۳ ماه حبس، ۲۵ سال تبعید و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شدند. بر اساس حکم صادره، نسیم غلامی سیمیاری به ۶ سال حبس، ۷۴ ضربه شلاق و ۲۰ سال تبعید تحت نظارت سیستم قضایی به منطقه شهرستان انگوران استان زنجان محکوم شد.

گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین ۲۸ اردیبهشت در صفحه اینستاگرام خود با انتشار نامه‌ای به مناسبت اولین سالگرد بازداشت نسیم غلامی سیمیاری نوشته بود که بازجویان او را وادار به اعتراف علیه خود کرده اند.