زندان‌های اسدآباد اصفهان و بم کرمان به اعتصاب غذا در «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» پیوستند

‎بر مبنای گزارش منابع موثق «زمانه» زندانیان معترض به مجازات اعدام روز سه‌شنبه ۱۳ شهریور در آستانه دومین سالگرد قیام ژینا، در زندان‌های مختلف ایران دست به اعتصاب غذا زدند. این اعتصاب غذا در ۳۲ هفته گذشته ادامه داشته و بر اساس بیانیه کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شمار بیشتری از زندانیان معترض به حکم اعدام، برای جلب توجه افکار عمومی داخلی و بین‌المللی به مسئله «مجازات غیرانسانی اعدام» و در واکنش به تشدید اعمال مجازات اعدام علیه مخالفان، اقلیت‌های قومیتی، معترضان و شهروندان به آن پیوسته‌اند.

طبق بیانیه کارزار زندانیان در زندان‌های اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خرم‌آباد، زندان نظام شیراز، زندان مشهد، زندان لاکان رشت، زندان قائم‌شهر، زندان تبریز، زندان اردبیل، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران، زندان اسدآباد اصفهان و زندان بم اعتصاب غذا کرده‌اند.

در این بیانیه با اشاره به تداوم اعدام و قتل زندانیان زیر شکنجه مأموران و بازجوهای جمهوری اسلامی آمده است:

در هفته‌ای که گذشت ویدیویی از پیکر بی‌جان جوانی در غسالخانه لاهیجان منتشر شد که آثار شکنجه و ضرب و شتم بر بدن او هویدا بود. منابع حقوق‌ بشری و کاربران محلی در شبکه‌های اجتماعی هویت این جوان را سیدمحمد میرموسوی اعلام کردند. او از اهالی روستای سیدمحله در رودبنه از توابع لاهیجان بوده است که به اتهام حضور در یک نزاع محلی بازداشت شده بود. مقام‌های مسئول در ادامه روایت مبنی بر قتل این جوان زیر شکنجه مأموران پلیس در بازداشتگاه لاهیجان یا پاسگاهی در نزدیکی محل دستگیری را تأیید کردند. تیم ویژه بازرسی پلیس در اطلاعیه‌ای دلیل کشتن این شهروند را «هیجان ناشی از اصطکاک صورت گرفته میان مرحوم میرموسوی و عوامل انتظامی و عدمِ کنترلِ خشم و احساسات از طرف برخی کارکنان و بی اعتنایی به وضعیت متهم» اعلام کرد. برخی از گزارش‌ها نیز حاکی از آن است که مقام‌های امنیتی بر خانواده این جوان برای اطلاع‌رسانی نکردن در مورد نحوه کشته شدن او زیر شکنجه پلیس فشار وارد کرده‌اند.

به فاصله‌‌ای اندک، گزارش دیگری منتشر شد از قتل کمیل ابوالحسنی، کارگر ساختمانی اهل شهسوار (تنکابن) زیر شکنجه در بازداشت. خانواده او اعلام کرده‌اند که این معترض «بر اثر شکنجه و ضرب‌وجرح شدید مأموران» کشته شده است. خبرگزاری فارس در گزارش مدعی شد حکم بازداشت کمیل ابوالحسنی به اتهام نگهداری مواد مخدر صنعتی صادر شده و او در زندان تنکابن به‌دلیل «سکته بر اثر اوردوز در مصرف مواد مخدر» جان خود را از دست داده است. کمیل ابوالحسنی در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ در شهریور آن‌ سال به اتهام آتش زدن کیوسک انتظامی دستگیر شده بود و به گفته خانواده او، مأموران امنیتی بارها او را برای اعتراف و پرونده‌سازی از جمله به اتهام داشتن سلاح بازداشت و تحت شکنجه قرار دادند. گفته می‌شود مأموران بدون این‌که به خانواده اجازه دیدن پیکر او را بدهند، جسد را به خاک سپرده‌اند.

انتشار این خبرها موجی از اعتراض و ابراز خشم را در شبکه‌های اجتماعی به‌همراه داشت. بسیاری از کسانی که سابقه زندان و بازداشت دارند تأکید کرده‌اند که شکنجه، از جمله شکنجه منجر به قتل در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های جمهوری اسلامی به‌طور سیستماتیک و با مصونیت قانونی شکنجه‌گران انجام می‌شود.

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام ضمن تأکید بر این مصونیت به صدور حکم اعدام برای دست‌کم یک زندانی دیگر اشاره کرده است. در ادامه بیانیه آمده است:

بر اساس گزارش برخی گروه‌های حقوق بشری او به قتل برادر رئیس اطلاعات نیروی انتظامی شهرستان بم متهم و به اعدام محکوم شده است.

«سه‌شنبه‌های اعتصابی نه به اعدام» از سوی زندانیان سیاسی در ایران از سه‌شنبه نهم بهمن ۱۴۰۲ آغاز شد. سه‌شنبه هر هفته شمار بیشتری از زندانیان زندان‌های مختلف ایران که با اتهام‌های گوناگون در حبس‌اند به این کارزار اعتصابی می‌پیوندند. «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به یک صدای اعتراضی و حق‌خواهانه رسا و پایدار بدل شده است از سوی زندانیان دربندی که بسیاری از آن‌ها شاهد اعدام هم‌بندی‌های خود بوده‌‌اند.