گزارشی از زندان اوین: «وزارت اطلاعات کنترل زندان را در دست گرفته و سعی در پرونده‌سازی دارد»

«وزارت اطلاعات آمده بند [۸] را تحت کنترل گرفته است و می‌خواهند پرونده‌سازی کنند و بگویند شما همه با هم هماهنگ بودید، از قبل برنامه‌ریزی داشتید، این دروغ محض است. من منکر این نمی‌شوم که شرایط اجتماعی بیرون تأثیر گذاشته بر داخل [زندان]، اینجا مجمع بود، سرودخوانی بود، شعاردهی بود، همه این‌ها بود، البته در اعتراض به این‌که گارد را جمعه آورده بودند، مدام محدودیت ایجاد می‌کردند، در ِجدید می‌گذاشتند، فشار می‌آورند به همه... به هر حال یک بهم پیوستگی با قیام بیرون قطعا در ذهن همه وجود داشته است، ولی خودجوش بود، از چه جهت؟ چون یک‌دفعه تیراندازی شروع شد...»

«وقتی تیراندازی به بند ۷ شروع شد که به بند ما چسبیده است، دور تا دور ساختمان تیراندازی شد همه داشتند برای شام خودشان را آماده می‌کردند، یکی حمام بود، یک قارچ سرخ می‌کرد... این‌ها به نوعی می‌خواهند پرونده‌سازی کنند. ولی [بند] هفتی‌ها شورش را شروع کردند، یک سری از آنها داشتند به سمت ما می‌آمدند و یک‌سری هم داشتند فرار می‌کردند، فشار و خشم بود که بیرون زد، ابتدا کسی داخل حیاط نرفت، هیچ‌کس نمی‌خواست داخل حیاط برود. می‌خواستند به افسر نگهبانی بروند جواب بگیرند، گاز اشک‌آور و تیر ساچمه‌ای زده شد، خود فرمانده یگان که جرأت نداشت بالا بیاید از پایین گفت بروید داخل حیاط، گفتیم داریم خفه می‌شویم بالا که در سالن‌ها بدتر است، اینجا ساختمان اداری بوده تهویه ندارد، خودشان گفتند بروید داخل حیاط که خیلی‌ها رفتند، یک ساعت یک ساعت‌ونیم این ماجرا ادامه داشت و یک مامور گارد هم جرأت نکرد بالا بیاید، همه سمت بند هفت بودند. بعد راکت می‌زدند، ۹ تا موشک جنگی و نارنجک زدند، هزار و ۶۲۰ گلوله جنگی آن شب به سمت بند هفت و دورتادور اینجا شلیک شد.»

«چند نفر هم‌دست زندانبان‌ها بین زندانی‌ها هستند که اسم یکی از آنها ... است که هم‌دستی کرد و در را به روی بچه‌ها بست. وقتی گفتند بروید داخل حیاط، بعضی‌ها می‌خواستند پتو با خودشان ببرند با در بسته‌ای که پشت‌اش آتش‌سوزی راه انداخته بودند، مواجهه شدند. بچه‌ها نتوانستند در را بشکنند و بالا بیایند، هیچ مقابله‌ای نمی‌خواستند با گارد داشته باشند. یکی دیگر به اسم ... اینجا هم‌دست زندانبان بود. ... هم‌دست رئیس بند، محمودی بود، حمید ضیایی که قبلا بازپرس بوده و اینجا زندانی است، هنوز آدم‌فروشی می‌کند. ... آمار همه افرادی که بالا بودند را داد و بعد از این‌که ماجرا تمام شد، دوباره چند نفر را به دلیل آدم‌فروشی او به رجایی‌شهر بردند، در میان این بلبشو او تا ساعت یازده‌ونیم در افسرنگهبانی آن پایین ایستاده بود.» [اسم‌هایی که به جای آنها "..." گذاشته شده، نزد زمانه برای تحقیق بیشتر محفوظ است.]

«تمام مسئله سرکوب از قبل برنامه‌ریزی شده بود، چون بارها زندانی‌ها خواستند حسن رعیت منتقل شود چون دعوا درست می‌کرد، نوچه‌هایش را می‌فرستند زندانیان را می‌زدند و باعث شد چند نفر خون‌ریزی کنند، ولی آن روز ظهر یک دفعه منتقل می‌شود، مهدی رفسنجانی را نمی‌گذارند برگردد، همان روز ظهر ما باتون‌ها و دستبندهای جدید را به چشم دیدیم، شیفت‌های پاسدارها ۲۴ ساعته شد، از روز قبل تک تیرانداز بالا گذاشته بودند، تمام این‌ها برای سرکوب برنامه‌ریزی شده بود. ولی ابتکار بند هشت تمام بازی را بهم ریخت و در باتلاقش گیر کردند.»

«حتی یکی از زندانیان می‌گفت تیر خلاص هم به برخی از زندانیان زده‌اند. شلیک گاز اشک‌آور و تیراندازی به سمت پنجره اتاق‌ها بود و دیروز آمدند این‌ها را از لوله‌ها و دیوارها بیرون کشیدند. دور تا دور پنجره‌ها تیر خورده، وضعیت عجیبی بود. در حال حاضر ۴۳ نفر در قرنطینه رجایی‌شهر هستند و قرار است برای آنها سالن بگیرند. چند نفر هم آزاد شدند، آنهایی که گلوله خوردند به بهداری رفتند و برگشتند، ولی دکتر موحد از اعزام آنها به بیمارستان جلوگیری می‌کند.»

«سرهنگ محمودی، رئیس بند هشت بعد از این‌که بچه‌ها داخل حیاط گیر افتادند، دست‌های هم را گرفتند و روی زمین خوابیدند، سرهنگ محمودی با باتون روی زخم‌های آنها زده بود، کتف، سر، دندان و پاهایشان سیاه و کبود شده بود، کاری که گارد نکرد را سرهنگ محمودی کرد. بعد هم بالا آمد و با همان تیم بچه‌های بالا را زد، با باتون می‌زد و فحش می‌داد و می‌گفت مادرهای شما را به عزایتان می‌گذارم و روز مرگ تک‌تک شما فرا رسیده است، این عین حرفی بود که زد.»

«بعد از تیراندازی‌ها هم شش نفر در بند شروع به اعتراض می‌کنند و می‌گویند این چه وضعی است، چه بلایی دارد سر بند هفتی‌ها می‌آید؟ آنها برادرهای ما هستند، نمی‌توانید تقلیل‌شان بدهید که سرقتی و دزد هستند، ما حامی آنها بودیم، شروع می‌کنند به شعار دادن و یگان که می‌آید از دور به آنها الفاظ ... رکیک می‌گوید، تک تیرانداز با نقطه آبی پیشانی آنها را هدف می‌گیرد. گاز فلفل شدید می‌زنند، گاز فلفل شدید زدند به حدی که بعضی بدن‌هایشان کهیر زد، صدای آنها تا دو روز در نمی‌آمد، می‌خواستند آنها به زندا قرچک ببرند که قبول نکردند و مجبور شدند آنها را دوباره بند برگردانند.»

«البته بعد از آن روز که ابعاد جهانی گرفت توازن عوض شد، چندباری ماموران حفاظت، وزارت، سازمان زندان‌ها، افسر جانشین‌ها، مدیر داخلی و این‌ها آمدند و خواستند ببینند فضا چگونه است. همه بچه‌ها پشت هم را گرفتند و گفتند  زبان ما دراز است حمله نظامی کردید به ما، جواب سنگ گلوله نبود و شما طراحی کردید برای این ماجرا... مدام می‌آیند و می‌گویند با بند ۷ زد و بند کردید، گفتیم به هیچ عنوان این گونه نبود.»

«۱۵۰۰ نفر از آنها را به سالن ورزشی حیاط ما، آنجا همه را می‌چپانند به اضافه بقیه بچه‌ها ۴۰ یا ۵۰ نفری که در حیاط مانده بودند آنجا هم یک دور کتک خوردند و تا صبح آنجا بودند. بچه‌های بند ما زودتر منتقل شدند، ولی آنجا ۱۵۰۰ نفر از آنها ماندند در حدی که آنجا [ناچار شدند] ادرار کنند. نمی‌دانیم کجا آنها را بردند.»

«بدبخت‌ها بی‌نام و نشان هستند، دیگر طبقاتی است اوضاع... آنها از ما کم ارزش‌ترند، ما هم از این دو تابعیتی‌ها و آمریکایی‌ها که سیتیزن آمریکا بودند... سپاه سریع آمد آنها را برد به سویت، ما هم از آنها بی‌ارزش‌تریم... این مسائل هست...»

«امروز می‌خواستند ملاقات کابیتنی برای چند نفر بگذارند با دست‌بند، اما زندانیان سیاسی نرفتند. خود من هم همین‌طور نرفتم. گفتند دستبند بزنیم گفتیم به هیچ عنوان! به ما حمله شده ما مجرم شدیم؟ زندانی‌های مالی با دستبند رفتند. شنبه خاصی بود هم می‌توان گفت شنبه شورانگیزی بود هم خیلی سیاه بود. واقعا فکر نمی‌کنم اوین تاکنون به خودش همچنین چیزی دیده باشد.»