قدرت‌مان، دردمان، و همبستگی‌مان

با قلب‌های داغدار، و درد کوبنده بر اثر هجوم بی‌وقفه نسل‌کشی در غزه، اما با روحیه‌ای مقاوم که از اجدادمان به ارث برده‌ایم و با قدرتی که از ریشه داشتن در مصیبت خواهران و برادران خود در جنوب جهانی گرفته‌ایم، امروز گرد هم آمده‌ایم تا حقیقت را به قدرت بگوییم.

روبرت هابک، معاون صدراعظم آلمان، روز گذشته پیامی ضبط شده منتشر کرد که مایلم در اینجا به آن پاسخ دهم.

اول، اجازه دهید اذعان کنم که همین حالا دولت آلمان نه تنها با آتش‌بس در فلسطین مخالف است، بلکه چشم خود را بر استفاده از تاکتیک‌های کشتارجمعی و جنایت جنگی علیه جمعیت تحت محاصره‌ای که اکنون گرسنه هستند، می‌بندد. جمعیتی که آب آلوده می‌نوشد. برق ندارد.( جمعیتی که) تنها مانده تا با سرنوشت شوم خود روبرو شود.

علاوه بر این، دولت آلمان به تازگی نیروهای ویژه خود، KSK، را به قبرس اعزام کرده است تا آماده مداخله به نفع اسرائیل باشد و از این طریق فعالانه در نسل‌کشی فلسطینیان در غزه شرکت می‌کند.

 با این حال، علی‌رغم نقض آشکار ارزش‌های بنیادینی که انسانیت باید مدافع آن باشد، جناب وزیر، به دلیل گناه تاریخی آلمان، به کرات از تعهد دولت آلمان در قبال امنیت اسرائیل صحبت کرد.

ما سنگینی مسئولیت تاریخی را درک می‌کنیم!

پدرم در سال ۱۹۴۱ در ناصره به دنیا آمده است. شناسنامه او صادره از ناصره فلسطین است. آیا جرات دارید به چشمان یک فلسطینی ۸۳ ساله نگاه کنید و به او بگویید که باید با «نکبتی» دیگر تاوان جنایاتی را که پدربزرگتان انجام داده، بپردازد؟

آیا ما باید به خاطر کارهایی که مرتکب نشده‌ایم، جدا شویم، اخراج شویم، تحقیر شویم و در نهایت مورد نسل‌کشی قرار بگیریم؟

او تنها هفت سال داشت که شبه نظامیان صهیونیست، به زور و با حمایت و تشویق ابرقدرت‌های استعماری قدرتمندی که با خیالی آسوده آنچه را که مال آنها نیست به دیگران می‌دهند، فلسطین را تصرف کردند. آیا می‌توانیم مسئولیت تاریخی را از تعهدات نژادی رها کنیم؟

آیا مسئولیت تاریخی می‌تواند جهانی شود؟

آیا می‌توان آن را به طور مساوی بین همه ملت‌ها توزیع کرد؟

آقای معاون صدراعظم، آیا تصاویر سربازان اسرائیلی را ندیده‌اید که این هفته شهروندان بی‌گناه را در روز روشن در خیابان‌های کرانه باختری شکنجه می‌کنند، آنها را می‌کشند، کتک می‌زنند و در عکسی که ابوغریب را به یاد می‌آورد، با آنها برهنه ژست می‌گیرند؟

آیا تابلوهای تبلیغاتی در شهر منور تل‌آویو را ندیده‌اید که روی آن نوشته شده «انتقام»؟

آیا می‌دانید که همین‌ الان که ما صحبت می‌کنیم، وزرای اسرائیل، روسای دفاتر و پرسنل رسانه‌ها، فرماندهان نظامی، همگی فراخوان به بمباران غزه می‌دهند و ما فلسطینی‌ها را «حیوان‌های انسان‌نما» خطاب می‌کنند و بدین ترتیب نیت نسل‌کشی را عیان می‌کنند؟

آیا آنها را در برنامه‌های زنده تلویزیونی ندیده‌اید که خواستار پاکسازی قومی جمعیتی از پناهندگان، هدف قرار دادن بیمارستان‌ها و مدارس، و امان ندادن به احدی هستند؟

آیا می‌دانید که حدود ۲۵۰۰ فلسطینی در کمتر از یک ماه از خانه‌ها و محل کار خود در کرانه باختری ربوده، بازداشت و مورد حمله قرار گرفته‌اند؟

خبرش همه جا هست و متاسفانه باید ادغان کنم این زبان یا سانسور رسانه‌های آلمانی نیست که شما و سایر همدستان را از دیدن و شنیدن رنج ما منع می‌کند. بلکه این منافع استراتژیک، برنامه سیاسی و توجه خاص شما به یک تعهد اخلاقی نژادی است به جای یک تعهد اخلاقی.

جناب معاون صدراعظم! بالاخره از شما می‌خواهند تا پاسخ دهید چگونه می‌توانید با حمایت از یک دولت شهرک‌نشین دست راستی افراطی در اسرائیل از یهودیان محافظت کنید؟ چگونه نسل‌کشی به عنوان دفاع از خود جا زده می‌شود؟

مردم حکومتشان نیستند، همین حالا باید کاری کنید!

سیاست‌های رادیکال، فمینیستی و اومانیستی ما که ریشه در تجربیات‌مان دارد، به ما آموخته‌اند که دولت‌ها مردمشان نیستند. ما می‌دانیم که حتی در رژیم‌های به اصطلاح دموکراتیک غربی، همنوایی، ارعاب، ترس از طرد، ضرر مادی، نژادپرستی ساختاری و بی‌تفاوتی دلیل اصلی سکوت بسیاری از افراد، به‌ویژه اینجا در آلمان است. به همین دلیل است که مایلم همشهریان خود در این شهر را  مخاطب قرار دهم.

رسانه‌ها و دولت شما، با سوء‌نیت، از عمل بر اساس احساس مسئولیت تاریخی دفاع می‌کنند. اما آنچه که آنها واقعاً امیدوارند به آن دست یابند این است که گناه فردی و مسئولیت تاریخی شما را به اسلحه‌ای در خدمت تداوم و تثبیت دستور‌‌کار استعماری و سرمایه‌داری، نظامی‌گری و نژادپرستانه جمعی خود تبدیل کنند.

باید شروع به پرسش‌گری کنید: چرا فلسطینی‌ها باید پناهندگان همیشگی این جهان باشند و مجبور به پرداخت تاوان جنایات هولناک این قاره (اروپا)؟

ارسال تسلیحات بیشتر به اسرائیل و پاک کردن رد جنایات جنگی آن در سطح بین‌المللی چگونه آینده روشن‌تری را برای منطقه می‌سازد؟

مردم عزیز برلین، راست افراطی در آلمان و سایر نقاط اروپا به سرعت در حال رشد است. اگر یک دلیل وجود داشته باشد که روح و روان شما را از ورطه گفتمان نژادپرستانه، اسلام‌هراسی و یهودی‌ستیزی نجات دهد، موضع روشن در قبال فلسطین است.

شما فرصتی گرانبها دارید تا تاریخ این کشور را که بر پایه ستم، استثمار و مرگ بنا شده، اصلاح کنید. سوال من این است که آیا می‌خواهید دو بار در سمت نادرست تاریخ قرار بگیرید؟

فلسطین، آزمون تورنسل برای یک جامعه‌ مترقی در آلمان است. دولت شما به وضوح از مرگ بیشتر، ویرانی و نظامی‌گری بیشتر حمایت می‌کند. شما چه را تأیید خواهید کرد؟

حالاست که سکوت شما خیانت است. ما هنوز صدها هزار نفری را که در خیابان‌های برلین برای اوکراین رژه رفتند، به یاد داریم، الان کجا هستید؟

امنیت یهودیان و آزادی ما!

هرگز اجازه نخواهیم داد که مسئله فلسطین به درگیری بین مسلمانان و یهودیان بدل شود. همانطور که از برادران و خواهران یهودی خود در سرتاسر جهان دیده‌ایم، مخالفت با رژیم استعماری شهرک‌نشینِ برتری‌طلبِ اسرائیل، فراتر از نژاد، مذهب، زمان و مکان است. این یک موضع طبیعی در برابر مدل دیرینه اروپایی استعمار و استخراج‌گرایی (Extractivism) است.

مبارزه ما در سراسر جهان شناخته شده است و حمایت می‌شود. این یک مبارزه عادلانه است. جنبش آزادی‌بخش فلسطین هم به مردم فلسطین و هم به یهودیان راه برون‌رفتِ رهایی‌بخش از تاریخ خشونت‌آمیز و درهم‌تنیده محو و سلب مالکیت ارائه کرده است. فقط این درک، و نه آن چیزی که گروه‌ها را در مقابل یکدیگر قرار دهد و بین کسانی که شایسته همدلی و همبستگی هستند و کسانی که این کار را ندارند، تمایز اخلاقی قائل شود، می‌تواند هم برای فلسطینیان و هم برای یهودیان آینده‌ای مشترک و نه خیال‌پردازی دروغین قدرت مستقر را ارائه دهد.

دیدگاه ما در واقع توسط صاحبان قدرت رادیکال تلقی می‌شود، زیرا بر خلاف دیدگاه آنها، بر جدایی و طرد و استثمار بنا نشده است. بلکه بر پایه عدالت، آزادی و رهایی و همبستگی بنا شده است.

چند هفته گذشته بیش از هر زمان دیگری روشن کرد که آرمان فلسطین محور هر گفتگویی درباره استعمارزدایی، عدالت و همبستگی جهانی است. جای طبیعی ما میان مردمان جنوب جهانی است. ما همچنین قدرت خود را از جنبش‌ها و انقلاب‌های آزادی‌بخش در منطقه، از خواهران و برادران خود در لیبی، ایران، سودان، سوریه، یمن، مصر و دیگران می‌گیریم. ما مطمئن هستیم که تنها نیستیم، در واقع ما بسیاریم و اکثریت هستیم. و ما با هم پیروز خواهیم شد.

فلسطین آزاد باید گردد!