اعدام داوود عبداللهی؛ چهار زندانی سیاسی-عقیدتی کُرد در اعتراض به خطر اجرای حکم‌‌شان اعتصاب غذا کردند

اعتصاب غدای چهار زندانی سیاسی-عقیدتی کُرد اهل سنت در زندان قزلحضار کرج بدون توجه به حقوق قانونی آن‌ها از سوی مسئولان زندان، کماکان ادامه دارد.

فرهاد سلیمی، انور خضری، خسرو بشارت و کامران شیخه، چهار زندانی عقیدی کُرد از ۱۳ دی سال جاری در اعتراض به اجرای حکم داوود عبداللهی و خطر اجرای احکام خود دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

شبکه حقوق بشر کُردستان گزارش کرده که این زندانیان به همراه دست‌کم ۱۰ زندانی عقیدتی دیگر در اتاق کوچکی در بند امن واحد ۳ زندان قزلحضار کرج در «شرایط انزوا و بدون امکانات اولبه نگهداری می‌شوند.»

در همین ارتباط شبکه حقوق بشر کُردستان از قول یک منبع آگاه نوشت:

یک روز پس از اعدام داوود عبداللهی در زندان قزلحصار کرج، فرهاد سلیمی، انور خضری، خسرو بشارت و کامران شیخه که آنها نیز در پرونده‌ایی مشترک به اعدام محکوم شده‌اند، دست به اعتصاب غذا زدند.

این منبع آگاه همچنین گفته است که مسئولان زندان این زندانیان را در شرایط انزوا قرار داده و خانواده آنها نیز از سوی نهادهای امنیتی در خصوص اطلاع رسانی از وضعیت آنها تحت فشار و تهدید قرار دارند.

دستگاه قضایی حکومت ایران داوود عبداللهی، زندانی عقیدتی کُرد را بامداد سه‌شنبه ۱۲ دی‌، پس از ١٤ سال حبس در زندان قزلحصار کرج اعدام کرد.

حکم اعدام دو هم‌پرونده‌‌ای داوود عبداللهی، قاسم آبسته و ایوب کریمی پیشتر در ۱۴ آبان و ۸ آذر ۱۴۰۲ در زندان قزلحصار کرج و پس از ۱۴ سال حبس به اجرا درآمد.

با توجه به اجرای حکم اعدام قاسم آبسته، ایوب کریمی و داوود عبداللهی نگرانی‌ها از اجرای حکم اعدام این ۴ زندانی عقیدتی نیز که در این پرونده محکوم به اعدام شده‌اند، شدت گرفته است.

پس از قطعی شدن حکم اعدام این افراد در دیوان عالی کشور در سال ۱۳۹۸، پرونده آنان به اجرای احکام ارسال شده است. شعبه ۳۸ عالی کشور نیز در تاریخ ۱۹ شهریور ۱۳۹۹ درخواست دادرسی این افراد را رد کرده است.

انور خضری، کامران شیخه، خسرو بشارت، داوود عبداللهی، فرهاد سلیمی، قاسم آبسته و ایوب کریمی در فاصله زمانی اواسط آذر تا اوایل بهمن ۱۳۸۸ در شهرهای سقز و مهاباد از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شدند.

این هفت زندانی عقیدتی کُرد به مدت هشت ماه در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه بازجویی شدند و پس از آن به زندان اوین منتقل و پس از شش ماه بازجویی در تاریخ ۲۵ فروردین‌ ١٣٩١ به زندان رجایی‌شهر کرج انتقال یافتند. ماموران آن‌ها را در مرداد ١٤٠٢ پس از تعطیلی زندان رجایی شهر کرج به زندان قزلحصار منتقل کردند.

پیش از این، شبکه حقوق بشر کردستان گزارش کرده بود که این ۷ زندانی عقیدتی به مدت چند ماه در این بازداشتگاه امنیتی برای انجام اعترافات اجباری مورد شکنجه جسمی و روحی قرار گرفتند و دست‌کم چهار تن از این زندانیان در سال‌های گذشته با انتشار نامه‌های سرگشاده از شکنجه خود در دوران بازجویی‌ در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه گفته‌اند.

خسرو بشارت بهمن ۹۹ با انتشار نامه‌ای سرگشاده در خصوص شکنجه‌های بازجویان اداره اطلاعات نوشت:

مدت یکماه کامل در سلول انفرادی انواع شکنجه‌های مختلف را روی من پیاده کردند. خیلی مواقع از ۱۲ شب به بعد تا صبح با ایجاد صداهای وحشتناک و صدای ناله و فریاد کسی که دارد شکنجه می‌شد ترس و لرز را به تمام بدنم وارد می‌کردند و تا صبح از ترس نمی‌توانستم بخوابم و با اینکار به‌ شدت من را آزار و شکنجه روحی می‌دادند. برای مدت‌های طولانی از پشت دست‌هایم را با دست بند می‌بستند طوریکه از درد دست‌هایم به خود مینالیدم. بارها من را ساعت‌ها با دست بند به سقف آویزان می کردن و بارها من را به تختی بسته و با کابل‌های برق فشار قوی زخیم و سه رشته محکم به کف پاهایم ضربه می‌زدند طوریکه نزدیک بود مغزم از دهانم بیرون بیاید و چشمهایم از حدقه جدا شود و قلبم داشت می‌ترکید.

انور خضری هم دیگر زندانی عقیدتی کُرد در نامه‌ای که بهمن ۹۷ منتشر کرد با اشاره به کوبیدن ضربه مکرر به سر و سینه و کف پا و هم‌چنین اقدام به خودکشی، نوشت:

در ۵۷مین روز بازداشت در بیمارستان توسط دکتر طلوعی عمل شدم و بعد از به هوش آمدن بدون اجازه پزشک، من را به شکنجه‌گاه انتقال داده و با توسل مجدد به شکنجه، تهدید، سوء استفاده از ضعف جسمی و تاثیرات داروهای بی‌هوشی و بحران روحی روانی بعد از عمل جراحی که قربانی را از حالت طبیعی خارج می‌کنند و نیز تهدید والدینم به کشتن با تصادف ساختگی، من را وادار به انگشت زدن به کاغذهایی کردند که حتی نمی‌دانستم چه چیزی در آنها نوشته شده بود. سپس من را جلوی دوربین استتار شده برده و در سناریویی کثیف و از قبل طراحی شده فیلمی سراسر دروغ به طوری که هر آدم عاقلی با یک بار مشاهده متوجه دروغ و ساختگی بودن آن می‌شود را کارگردانی کرده و از طریق شبکه جنایتکار و دروغ‌پرداز پرس تی وی که عامل وزارت اطلاعات و سیاست‌های کثیف این نهاد بدنام در بیرون از مرزها می‌باشد، قبل از هر گونه دادگاهی و یا بازپرسی منتشر کردند.

اسفند ١٣٩٤ شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه هر هفت زندانی کُرد را به اتهام‌های «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «عضویت در گروه‌های سلفی» و«افساد فی‌الارض» به اعدام محکوم کرد و این حکم در تاریخ پنجم خرداد ١٣٩٥ به‌صورت رسمی به آن‌ها ابلاغ شد.

این احکام پس از اعتراض، در اواخر سال ١٣٩٥ در دیوان عالی کشور نقض و برای رسیدگی مجدد به شعبه ١٥ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی ارجاع داده شد.

در نهایت در خرداد ١٣٩٧ بار دیگر این هفت نفر به اتهام «افساد فی‌الارض» و «جرایم مرتبط با امنیت ملی» به اعدام محکوم شدند. شعبه ٤١ دیوان عالی کشور با وجود موارد متعدد نقض جدی ضوابط دادرسی عادلانه، در ۱۴ بهمن‌ ١٣٩٨ احکام صادره علیه این هفت زندانی را تأیید و شعبه ٣٨ دیوان عالی در شهریور ١٣٩٩ درخواست آن‌ها را برای اعاده دادرسی رد کرد.