پارسا، ۱۷ ساله از تبریز را چه کسی برای انتخاب‌هایش در سکس و در «زنانه شدن» کُشت؟

نمی دانستم چیکار کنم واقعا دیگر نمی کشیدم؛ تصمیم گرفتم خودم را خلاص کنم تا از زیر بار این همه فکر و خیال و مشکلات رهایی یابم؛ اما با خودم فکر کردم اگر من بمیرم باز پارسا همین رفتارهایش را ادامه خواهد داد. در آن صورت چه بلایی بر سر خانواده‌ام می‌آید؟ چه کسی از آنان محافظت خواهد کرد؟ چه بلایی بر سر پسر کوچکم و زن و دختر یک ساله‌ام می‌آید؟ این بود که از خودکشی منصرف شدم و تصمیم گرفتم برای همیشه پارسا را خلاص کنم و بعد از آن هم هر بلایی به سر من آمد مهم نیست.

• گویا در این میان اپراتور ۱۱۰ هم باور نمی کرد پدری فرزند خود را با دستان خود به آغوش مرگ بفرستد.
• پدری که ۱۷ سال تمام برای بزرگ کردن این پسر زحمت کشیده و خون دل خورده بود. اما هیچ کس از غم و اندوه درونی این پدر و آنچه روزگار بر سرش آورده بود اطلاع نداشت؛ وی وقتی پای مصاحبه نشست با چشمانی اشک‌بار سفره دلش را باز کرد.
• چندین و چندین بار از خانه فرار می‌کرد و من بعد از کلی آوارگی و خون دل خوردن و... وی را در حالت بسیار زننده پیدا می‌کردم. وی را نزد پزشک خاصی بردم تا درمان شود که او هم قول درمان نه با دارو، بلکه با روان‌درمانی داد.
• پارسا با افرادی بسیار ناباب دوست شده بود و کارهای بسیار زشت و بدی نیز از آنان یاد گرفته بود.
• تصمیم گرفتم وی را به بهزیستی بسپارم که متاسفانه بهزیستی به خاطر شرایط پارسا از پذیرش وی امتناع کرد.
• نمی‌توانستم در میان فامیل و دوست و آشنا سر خود را بالا بگیرم همه با انگشت نشانمان می‌دادند.

طوری در این خبر از پدر قربانی‌نمایی شده که گویا فرزند بابت قتل خودش به پدر بدهکار هم هست… نخیر پدر نامحترم شما بخشی از سرکوب آن فرزند بودید. به گردن شیشه و الکل نیندازید که تحجر تو باعث فرار آن بچه از خانه شد. باورم نمی‌شود در یک گزارش تا این حد جای قربانی و خشونت‌گر عوض شود. لعنت بر این طرز فکر متحجر انسان‌ستیزتان.

نوجوان ۱۷ ساله‌ای که یک بار دیگر هم در متن این گزارش به قتل می‌رسد و گویی که روایت او از آنچه بر سرش آمده و او را به قتل رسانده است وجود ندارد و پدر قاتل و خشونت‌گر او روایت‌گر زندگی او می‌شود.

• از بزرگترین ترس‌های دوران نوجوونی من که هنوزم گاهی شب‌ها کابوسش رو می‌بینم.
• آره خیلی واسه اعتبار و آبروی آدم بهتره که قاتل باشه.
• متن خبر هم در همدلی کامل با قاتل فرد کوئیر نوشته شده.
• وقتی پدر آدم این بلا رو سر آدم میاره فکر کنید جامعه و غریبه‌ها چقدر میتونن بدتر باشن.
• من ایران زندگی می‌کنم، کشوری که پدری فرزند خود را می‌کشد و خبرگزاری آن به هر روشی می‌خواهد قربانی را مقصر جلوه دهد.
• آنقدر در نزدیکانم آدم‌هایی رو می‌شناسم که یا خانوادش به واسطه هویتش تهدیدش میکنن یا برای همین "آبرو" کم‌کم طردش کردن و یا اگر بفهمن فرد کوئیر دیگه امنیت جانی نداره چون به اندازه کافی "زنانه" و "مردانه" نیست که این خبر تعجب آور نبود.
• و مطمئن باشید خیلی از مردم میگن: بیچاره پدرش حتما مجبور شده و دلیلی داشته!
• در جواب اون مردم: شما شاید قاتل نباشید اما شما ماله‌کش و توجیه‌گر قتل هستید!
• حالا این خبر رو می‌بینید؟ چند ساعت که صبر کنید یذره بیشتر بهش پرداخته بشه منتظر خیل عظیم حمایتگران از جنایتکار باشید. کامنت و کوت‌هایی قالبا از پسران نوجوان و جوانی که چرخه‌های سرکوب رو به خوبی آموزش میبینن و بازتولیدش میکنن و البته کسانی که این جا وسط‌بازی اخلاقیشون میگیره.

تقریبا یک ماه هم در بیمارستان رازی بستری شد، اما وقتی مرخص شد باز همان رفتارهای قبلی‌اش را ادامه داد، تصمیم گرفتم وی را به بهزیستی بسپارم که متاسفانه بهزیستی به خاطر شرایط پارسا از پذیرش وی امتناع کرد. رفتارهایش روز به روز بدتر می‌شد و تحمل آن از حد توان ما خارج بود؛ نمی‌توانستم در میان فامیل و دوست و آشنا سر خود را بالا بگیرم همه با انگشت نشانمان می دادند.

در جهت تحقق مفاد اصول ۲۱ و ۲۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به‌ منظور تأمین موجبات برنامه‌ریزی، هماهنگی، نظارت و ارزش‌یابی و تهیه هنجارها و استانداردهای خدماتی و توسعه دامنه اجرای برنامه‌های بهزیستی در زمینه حمایت خانواده‌های بی‌سرپرست و نیازمند و ارائه خدمات مختلف به کودکان و تدارک امکانات پیشگیری و درمانی و توانبخشی حرفه‌ای و اجتماعی معلولین جسمی و روانی و تجدید تربیت منحرفین اجتماعی و حمایت و نگهداری از کودکان و اطفال بی‌سرپرست و معلولین غیرقابل توانبخشی و سالمندان نیازمند و آموزش نیروی انسانی خدمات بهزیستی و توانبخشی و تأمین موجبات تشویق، جلب مشارکت و فعالیت‌های گروه‌های داوطلب و موسسات غیردولتی، سازمان بهزیستی کشور تشکیل می‌شود.

بر اساس ادامه‌ی اظهارات قاتل، آن‌ها به دنبال فرستادن مقتول به بهزیستی بوده‌اند، اما سازمان بهزیستی به دلایلی چون بیان (و هویت) جنسیتی فرد، اعتیاد و آسیب‌پذیری سلامت روان از پذیرش وی امتناع کرده بود. این اعتراف، شاهدی بر روند تبعیض‌آمیز سازوکار سازمان‌ بهزیستی در قبال کودکان و نوجوانان ترنس* و در مجموع +LGBTQ و یا با مشکلات سلامت روان و اعتیاد است، چرا که با وجود نشانه‌های عیان بدسرپرستی، خشونت خانگی و کودک‌آزاری از پذیرش مقتول خودداری شده است.

در مورد پارسا: اگر در سیاست هویت غوطه‌ور نشویم باید بتوانیم خشمگین شویم که پدری در تبریز، فرزندش را کشت چون ترسیده بود که «زنانه» شده. هویت جنسیتی و گرایش جنسی او هرچه باشد. هوموفوبیا، ترنس‌فوبیا و پدرسالاری سیستمی هستند. این بچه را بهزیستی هم حاضر نشده پناه دهد. این سیستم است.

شایان ذکر است که بر اساس ماده‌ی ۲۲۰ قانون مجازات اسلامی، پدر یا جد پدری در صورت ارتکاب قتل، معاف از اشد مجازات است. سیر وقوع چنین قتلی به وضوح بستر تبعیض‌آمیزی را نشان می‌دهد که از خانواده، اولین نهاد اجتماعی، تا مراکز خدمات روان درمانی، کمپ‌ها و مراکز بازپروری، بهزیستی و… باعث حذف فرد و توجیه آن در رسانه‌ها می‌شود.

یک نوجوان ۱۷ ساله به نام «پارسا» در تبریز به دلیل بیان جنسیتی و انتخاب‌های شخصی‌اش در جامعه‌ای پدر/مردسالارانه که بصورت نظام‌مند مروج قتل و ترنس‌میساژنی ست توسط پدرش جانی‌اش کشته شد.

لازم به ذکر است با وجود اینکه این نوجوان ۱۷ ساله دیگر در میان ما نیست تا راوی آزارها و خشونت‌های اجتماعی و خانگی‌ای که تجربه کرده باشد، شاهد پژواک روایت‌های آزارگرانه و خشونت‌باری که از دل گزارش‌های سوگیرانه، قربانی‌نکوهانه‌ و حتی همدلانه با قاتل که رسانه‌های وابسته به حکومت همچون «رکنا» منتشر کرده‌اند، هستیم.

• وقتی ۱۴ سالش شد، با صحنه حیرت‌انگیزی مواجه شدم؛ یک شب وقتی خوابیده بود و پای شلوارش بالا رفته بود؛ متوجه شدم وی تمام موهای پایش را زده است.
• تنها ۲۱ [روز یا ماه در متن گزارش مشخص نیست] از رفتنمان به اصفهان گذشته بود که پارسا رفت و پیدایش نشد. من ماندم و مادر نگرانش که همه جای شهر را برای پیدا شدنش زیر و رو کردیم که ۲ روز بعد از گم شدنش، ساعت ۲ بامداد وی را درحالی که آرایش غلیضی کرده و حتی موهای سرش را نیز رنگ و دکلره کرده بود پیدا کردیم. از این ظاهر پارسا بسیار متعجب شدیم.
• با خودم به محل کارم می‌بردم تا سرش گرم کار شود و فکر دیگری به سرش نزد، دو هفته با من همراهی کرد اما بعد از دو هفته ناگهان وسط کار متوجه شدم پارسا نیست.
• هفت شبانه روز کل اصفهان را دنبال پارسا گشتیم و بعد از هفت روز، وی را در یکی از باغ های اصفهان با وضعیت زننده پیدا کردیم.
• دیگر اصفهان نماندیم و به خاطر پارسا به تبریز بازگشتیم؛ اما از وقتی به تبریز بازگشتیم رفتارهای پارسا اصلا عوض نشد. چندین و چندین بار از خانه فرار می‌کرد و من... وی را در حالت بسیار زننده پیدا می‌کردم. وی را نزد پزشک خاصی بردم تا درمان شود که او هم قول درمان نه با دارو، بلکه با روان درمانی داد.
• پارسا با افرادی بسیار ناباب دوست شده بود و کارهای بسیار زشت و بدی نیز از آنان یاد گرفته بود. حتی به مصرف شیشه و الکل نیز روی آورده بود.
• وی ۲۵ روز در کمپ [احتمالا کمپ ترک اعتیاد] بستری شد و بعد از ۲۵ روز با ظاهر مردانه که ریش و سبیل داشت به خانه بازگشت و قول داد که کلا همه رفتارهای بدش را ترک نماید. که این قول تنها یک هفته دوام داشت و از هفته دوم باز رفتارهای زننده‌اش شروع شد.
• باز همه جا را دنبال وی گشتیم حتی با کمپ هم تماس گرفتیم که اظهار بی‌اطلاعی کردند؛ این بار زمان رفتنش طولانی شد ۷ ماه تمام خانه نیامده بود. تا اینکه از بیمارستان رازی تماس گرفتند و اطلاع دادند پارسا را ماموران گشت کلانتری در حالی که مثل جنازه در پارک افتاده بود پیدا کردند و به بیمارستان انتقال می‌دهند؛ چرا که بعد از مصرف شیشه، الکل نیز مصرف کرده و وضعیتش را وخیم کرده بود.
• چند روزی از تولد خواهرش نگذشته بود که مدل پارسا به طور کلی عوض شد. مدام عصبی میشد، سیگار می‌کشید و پرخاشگری می‌کرد؛ رفتارهایش اصلا قابل کنترل نبود.

تا اینکه برادر کوچک‌ترش حرفی زد که انگار دنیا روی سرم خراب شد. پسر کوچکم گفت: بابا حرفی در درونم به شدت آزار می‌دهد که از به زبان آوردنش هراس دارم؛ وقتی با پارسا در خانه تنها هستیم وی مدام عکس‌های دوستانش را نشان می‌دهد و می‌گوید این دوستم فلان کار زشت را با من کرد، با آن یکی دوستم در فلان مکان، کارهای غیراخلاقی انجام دادیم. پارسا همچنین می‌گفت، بعضی از دوستانم با برادرانشان می‌آیند من هم تو را می‌برم تا تو هم همین کارها را تجربه نمایی. بابا من خیلی خیلی می‌ترسم تو را خدا کمکم کنید.

به مفهوم واقعی کلمه یک بچه را بابایش در تبریز کشته است، چون به نظر بابا، اینکه موهای پاهاش را می‌تراشیده و آرایش می‌کرده، خیلی بد بوده است. به زبان غیر صحیح سیاسی قتل ناموسی است چون پدرش هراس داشته که بچه‌اش "اواخواهر" باشد. بچه را برای بیان جنسیتی‌ای که هنجار مورد پسند نبوده کشته است. هیچ‌کس نمی‌داند بچه هویت جنسیتی یا گرایش جنسی‌اش چه بوده و این اصلا اهمیتی هم ندارد. هوموفوبیا، ترنس‌فوبیا، مردسالاری، سیستم است که بچه را کشته است.

مقتول یک نوجوان ۱۷ ساله است اما به نظر می‌رسد که چندین و چند قاتل وجود دارد.