فرید صفری در پاسخ به پرسش زمانه درباره دستاورد کاپ ۲۹: «خیلی کم و خیلی دیر»
فرید صفری، پژوهشگر انرژی و محیط زیست چند دستاورد کنفرانس اقلیمی در باکو را مثبت ارزیابی کرد. همچون تغییراتی در «اعتبار کربنی» و همچنین تمدید برنامه کاری کارگروه «لیما» یا « کارگروه عدالت جنسیتی و تغییر اقلیم». با وجود این به گفته او لابی‌گری کشورهای متکی به سوخت‌های فسیلی به رهبری عربستان سعودی توانستند برای جدیت برای عبور از سوخت‌های فسیلی چندین سال زمان بخرند.
بخش محیط زیست
فرید صفری ـ پژوهشگر انرژی و محیط زیست
بیست‌ونهمین کنفرانس اقلیمی در باکو به پایان رسید. نمایندگان حدود ۲۰۰ کشور بیش از ۱۰ روز در گفت‌وگو بودند؛ عمده گفت‌وگوها به مسائل مالی و سرمایه‌گذاری‌های اقلیمی مربوط بود. یکی از مهمترین مسائل کنفرانس اقلیمی تامین کمک‌های مالی و سرمایه‌گذاری‌های اقلیمی یا همکاری‌های تکنولوژیکی برای کشورهای درحال توسعه یا جنوب جهانی بود.
در توافقنامه پاریس سال ۲۰۱۵ کشورها تعهد کرده بودند که کشورهای شمال جهانی یا توسعه یافته سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار به کشورهای جنوب کمک کنند. در کاپ ۲۹ مطالبه مالی کشورهای در حال توسعه سالانه ۱٬۳ تریلیون دلار تا سال ۲۰۳۵ بود، اما رقم نهایی تصویب شده در کنفرانس باکو ۳۰۰ میلیارد دلار تصویب شد؛ بیشتر از سال پیش و بسیار کمتر از انتظار. نمایندگان کشورهای جنوب جهان از این رقم راضی نبودند و باور داشتند که بخش عمده این کمک‌ها باید به‌صورت بلاعوض ارائه شود و نه وام‌هایی که حجم بدهی‌های آن‌ها را تشدید کند. برای نمونه نماینده هند در پایان کنفرانس سخنرانی آتشینی کرد و این رقم را «عددی توهمی» خواند.
فرید صفری، پژوهشگر انرژی و محیط زیست در پاسخ به پرسش زمانه درباره دستاوردهای کاپ ۲۹ این رقم را ناکافی دانست و گفت کشورهای هند، نیجریه و اغلب کشورها درحال توسعه که مسبب صنعتی شدن و مدرنیته، استخراج سوخت‌های فسیلی و افزایش تولید گازهای گلخانه‌ای و گرمایش زمین نیستند برای آن هزینه میدهند. صفری ادامه می‌دهد:
دلیل اصلی گرمایش زمین که از اوایل قرن بیستم آغاز شد استخراج سوخت‌های فسیلی در کشورهای توسعه یافته همچون آمریکا، کانادا و کشورهای غربی و به‌تازگی چین بوده است. درحالیکه کشورهای درحال توسعه که اغلب جمعیت بالایی دارند و منابع‌محور هم هستند جوانب تغییرات اقلیمی را در شرایط فعلی تجربه می‌کنند، در حالی که همزمان به تغییر زیربنا و آوردن انرژی‌های تجدیدپذیر، برای انطباق با شرایط جدید اقلیمی نیاز دارند و این برای کشورهای جنوب بسیار دشوار است.
فرید صفری می‌گوید با وجود اینکه رقم نهایی کمک مالی به کشورها ۳۰۰ میلیارد دلار تعیین شد اما در بیانیه نهایی کنفرانس قرار شد تمام بخش‌های خصوصی و بین‌المللی تا ۱٬۳ تریلیون دلار کمک مالی ارائه دهند. با وجود این کشورهای جنوب بازه زمانی پرداخت این کمک‌های مالی را که تا ۲۰۳۵ در نظر گرفته شده بسیار طولانی دانستند.
مسئله مهم دیگری که در این کنفرانس به آن پرداخته شد، «اعتبار کربنی» بود. فرید صفری نتایج این تصمیم را مثبت ارزیابی کرد چرا که به گفته او از این پس کشورهایی که کمتر از میزان مقرر شده کربن انتشار میدهند می‌توانند مابه‌ازای آن را بفروشند. این گزینه می‌تواند از برخی سبزشویی‌ها هم جلوگیری کند.
صفری اتفاق مثبت دیگر این کاپ را تمدید برنامه کاری کارگروه «لیما» یا «کارگروه عدالت جنسیتی و تغییر اقلیم» دانست. با وجود این کانادا این تمدید را نیز کافی ندانست و نماینده این کشور در کنفرانس گفت که این کارگروه می‌بایست با اضافه کردن جنبه‌های دیگری از عدالت جنسیتی تقویت می‌شد.
با وجود برخی تصمیمات مثبتی که گرفته شد اما انتقادات دیگری نیز به کاپ ۲۹ وارد است. صفری می‌گوید:
کشورهای متکی به سوخت فسیلی به رهبری عربستان سعودی در لابی‌کردن برای به تعویق انداختن اجرایی شدن نتایج کاپ ۲۸ کم نگذاشتند. با اینکه در کنفرانس سال گذشته به این توافق رسیده بودند که «جهان باید از سوخت‌های فسیلی عبور کند» اما کشورهای متکی به سوخت‌های فسیلی باز هم زمان خریدند و آن را به سال ۲۰۳۰ موکول کردند.
فرید صفری از یک‌سو برگزاری این کنفرانس را مثبت ارزیابی می‌کند زیرا چنین کنفرانسی کشورها را دور هم جمع می‌کند تا درباره چالش‌ها همفکری کنند و در نتیجه کم و کاست اراده‌های کشورها آشکار می‌شود و با شناخت پیدا کردن از هم می‌توانند در مسیر جمع کردن اراده‌ها و نتیجه‌گیری قدم بردارند. به گفته او اما نمی‌توان از کشورها انتظار زیادی داشت چراکه کشورها به مسائل سیاسی و اقتصادی خودشان توجه می‌کنند و پیام طبیعت به انسان‌ها را آن‌طور که باید و شاید در نظر نمی‌گیرند. از این‌رو دغدغه‌مندان محیط زیست دستاورد این کنفرانس را «خیلی کم و خیلی دیر» توصیف کردند.
پاسخ کامل او را ببینید:
نظرها
نظری وجود ندارد.