جشنواره فیلم فجر: ویترین وزارت ارشاد اسلامی

همین جا، از سینماگران خوبی که کنج عزلت گزیده‌اند دعوت می‌کنیم باتوجه به فضای رونق و همدلی‌ که در جامعه شکل گرفته برای تولید اثر وارد عرصه شوند تا شاهد محصولات آنها باشیم و مردم از این آثار بهره‌مند شوند. البته علت عدم حضور برخی از سینماگران حوزه اجتماعی شرایط عمومی کشور در سال گذشته بوده که امروز این شرایط تغییر کرده است‌ و می‌توان این نوید را بدهیم که سال اینده شاهد آثار درخشانی بر پرده سینما باشیم.

این آخری‌ها بخش بین‌الملل آبرویی جمع کرده ‌بود که آن هم به مذاق برادران گام دوم خوش نیامد و درش را تخته کردند. در واقع جنبش ژینا یک تیر خلاص بود به پیکری بیمار که به زور و به احترام خاطرات خوب قدیمی سرپا بود و چیزی که شاید در یک روند ده ساله پیش می‌آمد را یک‌باره انجام داد و آن هم گرفتن اندک آبروی باقی‌مانده‌ی ویترین سابق سینمای ایران بود. الان هم که دیگر رسماً نمی‌شود اسم جشنواره‌ی فیلم فجر روی آن گذاشت و همان جشنواره‌ی مقاومت صدایش کنند به نظر بهتر می‌رسد.

تا همین آخری تلاش می‌شد حداقل عنوان «ویترین سینمای ایران» برای جشنواره فیلم فجر حفظ شود و حتی فیلمسازهایی که عموماً مشهور بودند به ساختن فیلم‌های بفروش، سعی ‌می‌کردند در جشنواره باشند اما امسال برخی از همان بفروش‌سازهای همیشه حاضر هم فیلمشان را کنار گذاشته‌اند برای اکران.

در این دوره قرار بود مرکز همایش‌های برج میلاد تهران به عنوان مکان برگزاری جشنواره معرفی شود و رایزنی‌های جدی در این زمینه با شهرداری تهران شده بود. اما آنطور که شنیده می‌شود، اختلافات مربوط به راه ندادن یک فیلم به بخش مسابقه سودای سیمرغ، باعث شده است که تفاهم درباره برج میلاد فعلا در کشاکش این اختلاف بماند؛ آن هم ۱۲ روز مانده تا برگزاری جشنواره فجر!

جشنواره‌ی پارسال همه‌جوره یک شکست بود. از شرکت نکردن عوامل پشت دوربین و بازیگران در جشنواره و بی‌میلی فیلم‌های قابل توجه به شرکت در جشنواره بگیر، تا عدم استقبال مردم و افتضاح فیلم‌‌های بین‌‌الملل که ناچار بودند دو ساعت قبل از اکران اسمش را اعلام کنند تا مبادا فیلمسازش زودتر باخبر شود و فیلمش را از جشنواره بیرون بکشد. آن طور که من خبر موثق دارم، در نهایت مسئولین ناچار شدند با بلیت‌های ارگانی و آوردن تماشاچی خودی، سالن‌ها را پر کنند. پس مسئولین سینمایی به همان نتیجه‌ای رسیدند که سایر مسئولین گام دومی زودتر رسیده‌بودند. اگر قرار است پول تولید و خرج برگزاری را خودمان بدهیم و تماشاچی را هم خودمان بیاوریم، چرا فیلمش مال مخاطبی غیر از همین‌ها باشد؟

خبر موثق دارم که اکران در شش ماهه‌ی اول سال (یعنی عید و تابستان) منوط شده به پر کردن فرم جشنواره و باز هم خبر دارم، فیلمی پس از دو سال رفع توقیف شده، به شرطی که فرم جشنواره را پر کند.

اتفاق مهم رویش نسل جدید و جوان در عرصه سینماست، ما ۱۰ کارگردان و تهیه‌کننده کار اولی در جشنواره فیلم فجر داریم.

برداشت من این است که از سویی با اجبار فیلمسازان به پر کردن فرم و بعد نپذیرفتن فیلمشان هم قرار است به نظر برسد، متقاضی شرکت زیاد است و از سویی دیگر، محتوای جشنواره هم همان باشد که خودی‌ها دوست دارند. این میزان فیلم اولی هم ذیل همین ایده و بعنوان کادرسازی قابل فهم است.