سیلویا فدریچی: نظریه‌پرداز «اقتصاد سیاسی شکار ساحره‌ها» و ««مزد برای کار خانگی»

تجاوز شیوه‌ی اداره و نظارت بر زمان و مکان زنان است: «نباید شب‌ها تنها بدون شوهرت بیرون باشی، باید با فرزندانت در خانه باشی، کارهای خانه را انجام دهی، آماده‌ی روز بعد شوی، و … اگر بیرون می‌روی، پس خودت را برای چیزهای دیگر آماده کن.» تهدید تجاوز جنسی، تلویحاً نوعی منضبط‌کردن و نظم‌دادن به زمان و مکان زنان است.

در ابتدا نویسنده تحلیلِ خود را با تکیه بر مفهوم «انباشت بدوی» مارکس پیش می­‌برد؛ به زعم سیلویا فدریچی تاکنون تکوین سرمایه­‌داری تنها از وجه کارِ مزدی و آزاد شدنِ کارگر بررسی شده‌است و روابط بازتولید که بخش مهمی در تکوین سرمایه‌­داری و تبعیض علیه زنان دارد، مورد غفلت قرار گرفته است. به همین دلیل فدریچی تاریخِ سرمایه­‌داری را به‌­واسطه مسئله بازتولید توضیح می‌­دهد.

توسعه سرمایه‌داری از منظری فمینیستی، نوشته‌ی عاطفه رنگریز

غیرمزدی بودن کار خانگی قدرتمندترین سلاحی است که این باور غلط رایج را تقویت می‌کند که کار خانگی کار نیست و بدین ترتیب مانع مبارزه زنان علیه آن می‌شود. اگر هم مشاجره‌ای بر سر کار خانگی صورت بگیرد در آشپزخانه و اتاق‌خواب است که فضاهایی خصوصی شده‌اند و همه جامعه توافق کرده‌اند که این جروبحث‌ها را مورد تمسخر قرار دهند و از این طریق از شمار پیشگامان این مبارزه بکاهند. ما زنیکه‌های غرغرو دیده می‌شویم، نه کارگران مبارز.

مزد علیه کار خانگی، سیلویا فدریچی، ترجمه‌ی سروناز احمدی

انقلاب در نقطه صفر داستان زندگی روزمره هزاران زنی را روایت می‌کند که فکرشان درگیر نقاشی، موسیقی و یا کتابی است که هرگز قرار نیست آن را به پایان برسانند و یا اصلاً شروعش کنند، چراکه نه وقتش را دارند، نه پولش را و البته نشان می‌دهد که چطور همین زنان در سراسر جهان توانسته‌اند خود را سازماندهی و متشکل کنند تا مناسبات حاکم بر زیست روزمره‌شان را تغییر دهند و آغازگر انقلابی در نقطه صفر باشند.

انقلاب در نقطه صفر، سیلویا فدریچی، ترجمه‌ی سروناز احمدی در نشر افکار جدید

ادای سهم مارکس در فمینیسم نوعی مشارکت غیرمستقیم بوده است. این حضور را می‌توان در روش‌شناسی، برداشت ماتریالیستی او از تاریخ و تحلیلش از استثمار سرمایه‌دارانه‌ی کار جست‌وجو کرد. برای فمینیست‌هایی مانند من که متقاعد شده‌ام، مادامی که جامعه را از پایین به بالا تغییر ندهیم، نمی‌توانیم ستم جنسیتی را از میان برداریم؛ روش‌شناسی او ابزارهایی در اختیار قرار داده است که می‌توان با کمک آن همزمان به جنسیت و طبقه، فمینیسم و ضدیت با سرمایه‌داری اندیشید.

مارکس و فمینیسم، سیلویا فدریچی، ترجمه‌ی آنیشا اسداللهی

به باور من، رقصیدن فلسفه‌ای خاص خود دارد. زیرا رقص تقلیدی از فرایندهایی است که از طریق آنها با جهان و با بدن‌های ‌دیگر ارتباط برقرار می‌کنیم و بدان ترتیب خودمان و فضای اطرافمان را دگرگون می‌سازیم. از رقص می‌آموزیم که مادهْ عاجز، بی‌بصیرت و مکانیکی نیست، بلکه ضرباهنگ‌ها و زبان خاص خودش را دارد و امری خود ـ فعال و خودسامان‌بخش است.

در ستایش بدنی که می‌رقصد، سیلویا فدریچی، ترجمه‌ی ژینا مدرس‌گرجی

اگر آزادی راستین نیازمند کنشگرانی است که خود را برای «تعهدی مادام‌العمر به فعالیت» آماده می‌کنند، نمی‌توان در این فرایند از نقش حیاتی شورهایی همچون شکیبایی، شادمانی و پویایی غافل شد.

در باب رزمندگی شادمانه، سیلویا فدریچی، ترجمه‌ی ژینا مدرس‌گرجی

با این‌حال، وقتی در اوایل دهه‌ی ۱۹۸۰، انبوهی از زنان وارد مشاغل مزدبگیر شدند، فهمیدند که هنوز مانده تا به «برابری» برسیم چون همچنان مجبور بودند یک عالَم کارهای بی‌جیره و مواجب در خانه انجام دهند، از قبیل مراقبت از بچه‌ها و بستگان. و باید به‌طور مجزا هر کدام در محل کار خودشان بجنگند، آن‌هم در دوره‌ای که کل ساختار کار به دلیل جهانی‌سازی در حال زیرورو شدن بود. مجتمع‌های صنعتی ایالات متحده به‌تدریج برچیده می‌شدند، کارها برون‌سپاری می‌شد، دولت خدمات را قطع می‌کرد – بنابراین زنان درست زمانی وارد بازار کار شدند که سقف کارخانه‌ها در حال فروریختن بود.

هر زنی کارگر است، گفت‌وگوی جیل ریچاردز با سیلویا فدریچی، ترجمه‌ی سودابه رخش

دیری نگذشت که شکنجه‌ و اعدام‌ زنانِ متهم به ساحری به زنان دیگر آموخت که باید مطیع و ساکت باشند و کار طاقت‌فرسا و آزارهای مردان را بپذیرند تا جامعه نگاه مثبتی به آنان داشته باشد. تا سده‌ی هجدهم با کسانی که مقاومت می‌کردند با «پوزه‌بند» برخورد می‌شد، وسیله‌ای فلزی یا چرمی که برای بستن برده‌ها به کار می‌رفت. «پوزه‌بند» به سر زنان بسته می‌شد و اگر تلاش می‌کردند صحبت کنند زبانشان را پاره می‌کرد. شکل‌های جنسیت‌محور خشونت در مزارع آمریکا نیز استفاده می‌شد. در آن‌جا، تا سده‌ی هجدهم، آزار جنسی برده‌های زن به سیاست نظام‌مند تجاوز بدل شده بود، درست در زمانی که مزرعه‌داران می‌کوشیدند واردات برده از آفریقا را با صنعت محلی پرورش برده، متمرکز در ویرجنیا، جایگزین کنند.

جهانی‌سازی، انباشت سرمایه و خشونت علیه زنان، سیلویا فدریچی، ترجمه‌ی فاریا اسدی

مطالبه‌ی دستمزد از این حقیقت پرده برمی‌دارد ‌که کار خانگی ‌اکنون نیز برای سرمایه، پول است و سرمایه از آشپزیِ زنان، لبخند و روابط جنسیِ آن‌ها کسبِ درآمد می‌کند. همچنین نشان می‌دهد که زنان تمامِ این سال‌ها آشپزی کرده، لبخند زده و رابطه جنسی داشته‌اند نه به این دلیل که انجام‌شان برای آن‌ها راحت‌تر بوده است بلکه چاره‌ی دیگری نداشته‌اند.

دستمزد در برابر کار خانگی، سیلویا فدریچی، ترجمه شیرین کیقبادی

از آنجایی که خانواده‌ هسته‌ای کارخانه‌ تولید کارگران است، همچنان نقش نهادی مهمی برای توسعه‌ سرمایه‌داری در نقاط بسیاری از جهان بازی می‌کند. از آخرین مظاهر انحطاط نئولیبرالیسم کاهش سرمایه‌گذاری یا در واقع سرمایه‌گذاری منفی در بازتولید اجتماعی ا‌ست. امروز بازتولید کارگران تغییر کرده‌ است، زیرا خانواده‌ی هسته‌ای بر پایه حقوق مردان استوار شده بود. حالا اما پس از بحران بزرگ اخیر حقوق دریافتی مردان، خانواده‌ هسته‌ای نیز دچار بحران شده‌ است.

مارکس و فمینیسم: بازتولید اجتماعی و سیاست اشتراکی، سیلویا فدریچی

«مبارزه ناشاد» نتیجه‌ی تعیین اهدافِ دست‌نیافتنی است؛ چنان‌که حاصل کار همیشه دور از دسترس است، مدام به آینده موکول می‌شود و همواره احساس ناکامی می‌کنید. «سیاست ناشاد» هم‌چنین مبارزه‌تان را با شرایطی کاملاً تقابلی تعریف می‌کند که شما را در وضعیت تنش و شکست دائمی قرار می‌دهد. «سیاست شاد» سیاستی سازنده است و تصوری نسبت به آینده دارد. این واقعیت مایه دلگرمی من است که امروزه افراد بیشتری به این درک رسیده‌اند که شما نمی‌توانید مدام دستاوردِ اهداف خود را به آینده‌ای موکول کنید که همواره دور و دورتر می‌شود.

لزوم مبارزه شاد، گفت‌وگویی با سیلویا فدریچی، ترجمه‌ی فرزانه جلالی‌فر

به‌راحتی می‌توان فهمید که تمرکز فدریچی هرگز اساساً بر زنان نبوده است؛ بلکه تمرکزش بر فهم نیروهای اقتصادی و مکانیزم‌های نهادی‌ای است که با یکدیگر زن را به‌عنوان خانه‌داری تولید کرده‌اند که کار می‌کند تا نیروی کار برای سرمایه را جهت تضمین کمیت و کیفیت کار بازتولید کند. وقتی‌که از دهه‌ها همکاری طولانی‌مدت با جنبش فمینیسم با عنوان «یک سکته بزرگ» یاد می‌کند، به‌راحتی می‌توانم فقدانی را که توصیف می‌کند، درک کنم. به اعتقاد او، جنبش فمینیستی ـ که به مبارزه با سرمایه‌داری علاقه‌مند بود ـ به محاق رفته است.

گپ و گفتی با سیلویا فدریچی: ما از دنیایی آمده بودیم که در آن زن تنها نقش زوج مرد را داشت، هانا هِرمهرسا معیری و شکوه مقیمی

خانواده ضرورتاً نهادینه‌ساز کار بی‌مزدمان، وابستگی بی‌دستمزدمان به مردان و در نتیجه نهادینه‌ساز تقسیم‌بندی نابرابری است از نیرویی که ما را و نیز مردان را منضبط کرده است. زیرا بی‌دستمزدی‌مان و وابستگی‌مان مردان را به شغلشان گره زده است.

برنامه‌ریزی متقابل از آشپزخانه، سیلویا فدریچی و نیکول کاکس، ترجمه‌ی طلیعه حسینی

باید به‌علاوه این نکته را نیز خاطرنشان کرد که چنین آدم‌کشی خونسردانه‌ای که در قبال آدمی صورت می‌گیرد که دیگر در موقعیت آسیب زدن به کسی نیست، نه‌فقط سال‌ها کار زنی برای نگه‌داری از کودکان را نابود می‌کند، بلکه به دولت نوعی حق پدری، از آن جنس که در قانون رومیان بود، می‌دهد. بر اساس آن قانون، پدر مالک تام‌و‌‌تمام زندگی فرزند بوده و از همین‌رو می‌توانسته درباره‌ی مرگ او تصمیم‌گیری کند. بدین ترتیب، مجازات اعدام بارزترین تجسم حکومت مردسالارانه است.

چرا فمینیست‌ها باید مخالف مجازات اعدام باشند، سیلویا فدریچی، ترجمه‌ی کامران معتمدی ـ گلشن فیال