شعر زمانه
دو شعر از رضا عابد
اشعار رضا عابد، نمونه‌ای از شعر معاصر با مضامین اجتماعی و سیاسی است. این اشعار با زبان ساده و شیوا، به موضوعاتی می‌پردازند که برای بسیاری از افراد قابل‌توجه است. شخصیت‌پردازی قوی، تصاویر شاعرانه و نگاه امیدوارانه، از ویژگی‌های برجسته این اشعار است.
به کوشش شوکا حسینی
رضا عابد، نویسنده و شاعر و عضو کانون نویسندگان ایران
۱
چه کسی فکر می‌کرد
این همه گیسو
به یک‌باره
پریشان شود
از دل شعر و صدا بیرون زند
رشته به رشته خود را ببافد
برای غمزه دادن وطن
چه کسی فکر می‌کرد
کودک کار
از چراغ قرمز سر چهارراه نهراسد
گل‌های دست خود را
پرتاب کند برای دختر رقصنده
چه کسی فکر می‌کرد
آن همه خنده‌های پنهان مانده بر لب مادر خاوران
دوباره شکوفا شود
برای دخترکان پناه گرفته پشت ژینا
و
چه کسی باور می‌کرد
باور ما به سهم نان
در سفره‌ها
خود را بگستراند
و
باور دهان‌های باز مانده شود
چه کسی…
۲.
لیلای چشم فروزان من
بی‌‌توجه به هر دنده‌ی چپ آدمی
دل‌بسته به"دشواری وظیفه" است
که شاعر پیشین آن را بر سر زبان‌ها انداخت
لیلای چکش خورده‌ام
می‌رقصد با بی‌شماران واژه که نام شده‌اند در روزگاران
نام می‌کند خود را رودابه به درازای گیسوانش
نام می‌کند گردآفرید
به رزم خود در سپیده‌دمان میهن
و نام می‌شود به همه بی‌نامی‌ها
تا برسد به نیکا‌ها
مهساها و…
نفس گرم می‌کند از همه نفس‌ها
به وسعت عاشقیت شیرین و…
به نام دختران فردا
کاتب ندا می‌دهد: برقص لیلا
می‌رقصد با نفس ماهی‌ها
در میادین شهر
می‌گوید: بخوان
می‌خواند با کاکایی‌های مهاجر -سفیران آب- در تالاب‌ها
می‌گوید: بنویس
می‌نویسد با خیال شعر
می‌رسد تا
"زن، زندگی، آزادی"
تا شعر
که سروده شود برای عاشقیت آزادی!
لیلای چشم فروزان
لیلای بی‌کفن
در سرزمین سنگ قبرهای شکسته…
نظرها
جوادی
سلام