یورگن هابرماس از تقویت نظامی اروپا حمایت کرد

در پی بروز اختلاف‌ها میان اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا بر سر کمک‌های نظامی به اوکراین و تعرفه بر کالاهای وارداتی و همچنین درخواست ایالات متحده از کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) برای افزایش بودجه دفاعی‌ خود به ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی‌شان، کشورهای عضو اتحادیه اروپا به‌همراه بریتانیا بیش از پیش به فکر تقویت نظامی خود افتاده‌اند.

رهبران کشورهای عضو اتحادیه اروپا پنج‌شنبه شب ۳۰ اسفند / ۲۰ مارس در اجلاس بهاری خود تصمیم گرفتند تا همه تلاش خود را برای تقویت آمادگی دفاعی اروپا در پنج سال آینده به‌کار گیرند. به این منظور تنها در چهار سال آینده مجموعاً ۸۰۰ میلیارد یورو برای تقویت نظامی جمع‌آوری خواهد شد.

یورگن هابرماس، فیلسوف سرشناس و نظریه‌پرداز اجتماعی آلمانی، جمعه یکم فروردین / ۲۱ مارس در مقاله‌ای در روزنامه «زوددویچه تسایتونگ» با اشاره به یک «شکست تاریخی» از تقویت نظامی اروپا حمایت کرد.

هابرماس نوشت که ایالات متحده آمریکا، به‌رغم برتری اقتصادی خود، ادعای سیاسی‌اش به‌عنوان یک هژمون (نیروی برتر) را رها کرده است.

او اشاره کرده که دولت آمریکا تحت ریاست جمهوری دونالد ترامپ به‌دنبال نزدیکی به روسیه بوده است.

هابرماس از شکاف در غرب سخن گفته و هشدار داده است که رهبری ایالات متحده به سمت اقتدارگرایی بیشتر پیش می‌رود.

او در مقاله خود چنین استدلال کرده است:

او تقویت توان‌های نظامی را به‌عنوان ضرورتی حیاتی برای خوداثباتی اتحادیه اروپا عنوان کرده است.

یورگن هابرماس همچنین این پرسش را مطرح کرده است که آیا اتحادیه اروپا می‌تواند در سطح جهانی به‌عنوان یک عامل مستقل نظامی شناخته شود، در حالی که هر یک از کشورهای عضو آن در نهایت به‌طور مستقل درباره ساختار و استفاده از نیروهای نظامی خود تصمیم می‌گیرند؟

ارتش اروپایی به‌عنوان مدل آینده؟

هابرماس به این نتیجه رسیده است که اتحادیه اروپا تنها با توانایی جمعی در استفاده از نیروی نظامی می‌تواند به استقلال ژئوپلیتیکی دست یابد. او گفته است که این موضوع ممکن است حاکمیت کشورهایی مانند آلمان را نیز تحت تأثیر قرار دهد. هابرماس نوشته است:

اشاره او به چهار دولت آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان از نوامبر ۲۰۰۵ تا  دسامبر ۲۰۲۱ است که ولفگانگ شویبله نیز وزیر کشور بود. مرکل و شویبله هر دو از حزب دموکرات مسیحی آلمان بودند.

یورگن هابرماس در ۱۳ نوامبر سال ۲۰۲۳ نیز به‌همراه نیکول دایتِلهُف استاد روابط بین‌الملل و صلح‌پژوه، راینر فُرست استاد علوم سیاسی، و کلاوس گونتر حقوقدان، بیانیه‌ کوتاهی در واکنش به حمله‌ ۷ اکتبر حماس به اسرائیل و حمایت از اسرائیل منتشر کردند که بازتاب گسترده‌ای داشت و انتقادهایی برانگیخت.

آن‌ها در بیانیه خود نوشته بودند: