«متهم» با صدای هومن جاوید در بیان مفهوم رهایی

به تازگی موزیک ویدیویی با صدای هومن جاوید منتشر شده به نام «متهم» در حمایت از زندانیان سیاسی و تمام کسانی که به خاطر اندیشه‌ی خود به زندان افتاده‌اند.

خواننده‌ی اثر هومن جاوید و تنظیم موسیقی کار علی کمالی است. هومن جاوید بیشتر دوران فعالیت خود را در ایران گذرانده و در سال ۱۳۹۴ به همراه خانواده‌ی خود از ایران به تورنتو در کانادا مهاجرت کرده است.

هومن جاوید فارغ‌التحصیل رشته‌ی معماری‌ست و با نوازندگی گیتار به دنیای موسیقی وارد شده. او با همکاری با بابک امینی آلبوم «سایه‌ی خود» را منتشر کرده است. هومن جاوید دانش آموخته رشته معماری در دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد و متولد سال ۱۳۵۲ است. او با آلبوم «سایه خود» ساخته بابک امینی خود را به عنوان خواننده به علاقمندان به موسیقی شناساند. سپس صدای او در برخی مجموعه‌‌های تلویزیونی شنیده شد و به عنوان خواننده مهمان هم در برخی گروه‌ها حضور داشت. همکاری او با بهرام رادان برای تولید یک آلبوم مشترک موسیقی او را به علاقمندان به موسیقی بیشتر شناساند.  ظاهراً «متهم» از اولین آثار او در خارج از ایران است.

متهم

«متهم» اثری‌ست آمیخته به واقعیت‌های سال قیام ژینا در ایران با موسیقی دلنشین و فضایی روشن. این آهنگ از ابتدا حس و حال آهنگ‌های کانتری را می‌سازد و در این فضای ملایم به یکی از تاریک‌ترین دوره‌ها در ایران راه می‌برد.

تضاد میان فضای روشن موسیقی و فضای تاریک زندان باعث می‌شود موسیقی تأثیر عمیقی بسازد که اتفاقاً هم‌سو با ترجیع‌بند (شاه‌بیت) ترانه است که به تأکید می‌گوید: «دلای آزاد توی زندون جا نمیشن»

موسیقی با غمی آمیخته است و سعی می‌کند از آن عبور کند و در فضایی روشن پناه بگیرد.

ریتم پرکاشن ملایم و نسبتاً آرام و ریتم گیتار به همراهی صدای تیز سازدهنی اجزای اصلی سازنده‌ی این اثر هستند که به آن‌ها ویولون هم اضافه می‌شود. فضای موسیقی به آهنگ‌های باب دیلن می‌گراید. راک ملایم و آرام که با شعری نسبتاً عامیانه به موضوع سنگین خفقان می‌پردازد. موسیقی نیز با کمک تکنوازی‌های ویولون و ساز دهنی از بند تکرار خود را می‌رهاند و از فضای بسته شده با یک ریتم ثابت خود را خارج می‌کند.

 عبور از فضا‌های بسته و رهایی در جای جای این اثر تکرار می‌شود و باعث می‌شود در نهایت اثری پخته و یکدست ساخته شود. برای مثال تصاویر زندانیان سیاسی در ویدیوی آهنگ نشان داده می‌شود، تصاویر از قاب خود بیرون می‌آیند و از فضای بسته‌ی عکس‌ها عبور می‌کنند. در مجموع تاکید بر یک ایده اما به شکل‌های گوناگون باعث شده است این اثر ساختار محکمی پیدا کند و در انتقال و ارائه‌ی ایده موفق عمل کند.

رنگ‌آمیزی اثر بیشتر به روشنایی می‌گراید اما در آن حضور غم با صداهای کشیده‌ی ساز دهنی و ویولن حس می‌شود که باعث می‌شود تضاد میان جملات و مفاهیم شعر برجسته شوند. این موسیقی که در همدلی با زندانیان سیاسی ساخته شده است، در عین حال که به حقایق بسیار تلخی اشاره دارد از فضای سنگین و سیاه آن‌ها می‌رهد. اثر، رهایی اندیشه را اجتناب‌ناپذیر و سرکوب اندیشه را ناممکن می‌خواند و ایده‌ی مهم دیگری را نیز مطرح می‌کند: همدلی. آن هم در روزگاری که بیان اندیشه جرم پنداشته می‌شود و همه‌ی افراد یک جامعه شبیه به متهمان ردیف اول و ردیف دوم هستند.

اثر با رویکردی مثبت به این نکته‌ی مهم اشاره دارد که اندیشه‌ی روشن و تفکر خلاق را نمی‌توان به بند کشید و انسان در هر حال راه خود را به سوی روشنایی و آزادی پیدا می‌کند.

موزیک ویدئو «متهم» با آرزوی فردایی آزاد برای ایران شروع می‌شود و با اشاره به این مهم که از ابتدای قیام ژینا در ایران ۱۶۰۰۰ نفر دستگیر و زندانی شده‌اند به پایان می‌رسد.