سه شعر از ناهید موسوی

۱

آزادی هم رویاپرورست
رویای آغوش دارد آزادی

زورق حسی دارد آزادی
که با سرشتی موزون
می‌آشوبد خوابِ همه‌ی آب‌های آرامِ جهان را

دخترِ خوابی‌ست آزادی
که به سخت‌جانیِ رویایی سبز
می‌آمیزد تَریِ شکوفه‌ی تن‌اَش را

مستی سرخی دارد آزادی
که شراب اشک‌اش
بند می‌آورد نفسِ نومیدی را

طغیانِ فریادی دارد آزادی
که به باد می‌دهد
خاکسترِ بی‌تابی‌های شبانه را

آزادی هم رویا می‌پرورد
رویای آغوش دارد آزادی
ما
رویای آزادی.

۲

معلق مانده‌ایم ما
میان شبنم و شمشیر
و زرقِ دروغِ سراب

که هر آنچه گذرانیدیم از سر
بهای گزافِ گله از برف بود و برودت
و داغیِ زبانِ همجواری
که لب به سخن
چون ما
نمی‌گشود.

۳

زمستان از پی زمستان
پرندگانی
که از فرازِ ابرها
به آوازی بلند
به گرمیِ دورهای نادیده می‌کوچیدند
وعده می‌دادند
این
آخرین پرنده نیست
که برای آزادی می‌خواند.