شعر زمانه
سه شعر از جمشید عزیزی
سه شعر جمشید عزیزی، هر کدام به شیوه‌ای متفاوت به مسائل اجتماعی و سیاسی می‌پردازند. در «زمینۀ سیاه»، شاعر با لحنی تلخ از خشونت و بی‌عدالتی سخن می‌گوید. در «جشن آزادی»، ما را به مقاومت و شادی دعوت می‌کند. در «پرفورمنس»، شاعر به دنبال معنای آزادی و امید در میان زندان و محدودیت‌هاست و با تصاویر شاعرانه و گاه سوررئال، به جست‌وجوی رهایی می‌پردازد.
به کوشش شوکا حسینی
جمشید عزیزی، شاعر زندانی (عکس: ویکی پدیا)
زمینۀ سیاه
دیگر کار از شعر گذشته‌است
مرثیه باید خواند
و مرثیه می‌خواند ما را
و مرثیه تا کی؟
راستش همه‌چیز گل‌وبلبل نیست
از لولۀ تفنگ گل نمی‌روید
شوخی‌شوخی پرنده‌ها می‌خوانند
جدی‌جدی سوخاری می‌شوند
و سس بوی خون می‌دهد!
حوصلۀ شعر ندارم
آخر «مهسا» و «نیکا» و «بکتاش آبتین»
آخر جمعۀ شوم زاهدان
آخر «فقر، فساد، گرانی»
و هزاران آخر دیگر
شاعرانه نیستند
دیگر حوصلۀ شعر ندارم…
جشن آزادی
بیا برقصیم
آن‌قدر که تمام شهر بیدار شوند
و آفتاب را پرس‌وجو کنند
سلاح ما رقص ماست
و شب می‌داند
این ویروس زیبا
به شکلی تصاعدی
تکثیرپذیر است
از هر خنده
گلی به‌سمت نور فواره می‌زند
لب‌ها انفجارند
و پژواک ناتمام هر خنده
میثاق غم‌پرستان را سست می‌کند
یک شب
خنده‌هایمان را
به آزادی
کوک می‌زند
مادر ما، ایران
خیاط خوبی‌ست.
پرفورمنس
نمی‌دانم چه می‌شود
و آجر آخر این دیوار
نصیب کدام بنا می‌شود
چشم در راهم
و امید چه کلمۀ غریبی‌ست!
و آرزو چه مفهوم گنگی‌ست!
و آزادی
چه ارتباطی با بزاق چشمانم دارد؟
حوصله هرچند کم
به سر نمی‌رود
و لحظه‌لحظه
زندان مرا گیاه کرده‌است
از هر طرف رشد می‌کنم
می‌ترسم یک روز منفجر شوم
خودکارم را به دست می‌گیرم
و اندازۀ تمام نانوشته‌ها فریاد می‌زنم
باران شروع می‌شود
و آزادی
و آزادی…
اندازۀ یک سیگار در هوای آزاد
دل‌تنگ توئم
کفش‌های قدیمی‌ام را
دیگر هرگز نخواهم پوشید
و ریشم را مثل سابق
نخواهم تراشید
می‌خواهم
زندگی را بپیچانم
بپیچانم تا روی ابرها
و بیفتم روی موج‌های بزرگترین
ساحل دنیا
بخاری را کم کنید
یک نفر دارد آتش می‌گیرد
و صدایش در گلو خفه شده
و آب برایش مذاب است
و خودکارش دارد تمام می‌شود
بالشش را عوض کنید
این ماه که تمام شود
همه‌چیز از نو شروع خواهد شد
و روز می‌خواند
و شب می‌خیزد
و انسان چیست؟
برگ‌های کدام درخت
آواز رهایی از خاک را
به آسمان هفتم قصه‌ها
نجوا کرده‌است
دست از خواب برداشته
و دل از سراب کشیده
آزادی را خواستم
و چند پوشال برای پر کردن درون عروسک
و چند باند رنگی
و چند پارچۀ نمدی
به من هدیه دادند.
نظرها
نظری وجود ندارد.