بهرام و تازه‌ترین اثر او: «داغ»

بهرام نورائی، از شناخته‌شده‌ترین رپر‌های ایرانی در بین شنوندگان رپ فارسی به شمار می‌رود. پیوند ادبیات فارسی و رپ فارسی در آثار بهرام از ابتدا نمایان بوده و  همین ویژگی نیز اجراهای رپ او را از دیگر هنرمندان این جریان موسیقایی متمایز می‌کند.

اولین آلبوم بهرام نورائی با عنوان «۲۴ ساعت» و سپس آلبوم «سکوت»، او را بین مخاطبان به یکی از محبوب‌ترین رپر‌های ایران تبدیل کرد. همچنین بهرام در سال ۱۳۸۶ با آهنگ «نامه‌ای به رئیس جمهور» که خطاب به محمود احمدی‌نژاد بود، صدای جامعه‌ی در خفقان ایران شد.

بهرام از اصلی‌ترین چهره‌های معترض رپ فارسی به شمار می‌رود و از ابتدای مسیر خود از رپ به عنوان وسیله‌ای برای نقد حاکمیت و در بیان آوردن بحران‌های اجتماعی ایران استفاده کرده است. او را می‌توان از نخستین رپرهای منتقد ایرانی با یک سویه برجسته نقد سیاسی و اجتماعی در نظر آورد و به دلیل همین رویکردهای اجتماعی و سیاسی و تأثیرگذاری موسیقی او در بین مخاطبان جوان هم در سال ۸۸ بازداشت شد و مدتی را در بند زندانیان سیاسی زندان اوین پشت میله‌‌های زندان گذراند.

به یک معنا او آغازگر جریانی بود که رفته رفته دنبال‌کنندگان و پیروان بسیاری یافت. اختلاف طبقاتی، دعوت به پایداری و تأکید بر اراده، بی‌تفاوتی به مشکلات و رهایی از همه تعلق‌های دست و پاگیر و اعتراض موثر به ریاکاری‌های اخلاقی به برخی ترانه‌های او جهت می‌دهند. برای مثال می‌توان به «استراحت خوب» اشاره کرد:

علاقه‌ی بهرام به احمد شاملو و فروغ فرخزاد تا بدان حد است که او در برخی آهنگ‌ها، برای مثال در دو آلبوم «سکوت» و «اشتباه» ابیاتی از این شاعران را نقل می‌کند و همین علاقه به شعر معاصر ایران است که بر لحن سرد و محکم ترانه‌های او بی‌تأثیر نبوده و او را از سایر رپرها متمایز کرده است.

از او تاکنون آلبوم‌های «اشتباه خوب»، «گذار» و «خود‌ها» به همراه «سکوت» و «۲۴ ساعت» منتشر شده است. درون‌مایه مشترک این پنج آلبوم توجه به انسان و نیاز او به آزادی بیان و تقلاها و گرفتاری‌ها و دغدغه‌های او در یک جامعه گرفتار خفقان و سنت‌زده است.  

جدای از علاقه‌ی بهرام به شعر معاصر ایران، از نظر محتوایی نقد سنت‌ها هم از مضامین تکرارشونده در ترانه‌های اوست. این مضمون در «داغ»، تازه‌ترین اثر او هم مطرح شده است. در این ترانه به وضوح می‌توان صدای انسان معترض ایرانی را شنید.

داغ

آهنگسازی این اثر کار هالی (holly) آهنگساز پرتغالی ۲۸ ساله است که بیشتر فعالیت خود را در ژانر موسیقی الکترونیک انجام می‌دهد. اجزای موسیقی بدون استثناء همه صداهایی بسیار گرم شده‌اند و با نام اثر هماهنگی دارند.

صدای ساب بیس (زیراساس) دیستورت شده‌ای (صداهای اتفاقی) که در اکثر موسیقی‌های هیپ‌هاپ مدرن معاصر می‌شنویم در موسیقی حضور دارد و به ریتم موسیقی هیجان می‌دهد. این موزیک بر پایه‌ی تکرار صدای گرم شده و تیز و زنگ‌داری‌ست که در سراسر موزیک می‌شنویم، آهنگساز برای قابل تحمل‌تر شدن این همهمه‌ی صدا‌ها از فیلتری استفاده می‌کند و قسمت زیر صدا را تا حدی که به اندازه‌ی کافی از انرژی موسیقی بکاهد و به گوش شنونده کمی استراحت بدهد قطع می‌کند.

موسیقی آهنگ در سبک ترپ الکترونیک قرار می‌گیرد اما به جریان old school رپ نیز وفادار است و با تکرار بسیار ملودی اصلی حال و هوای بیت‌های رپ قدیمی و سبک old school را می‌سازد.

میکس و مسترینگ اثر کار اشکان موسوی و ترانه و اجرای آن از بهرام نورایی است.

فضای شلوغ آهنگ از ابتدا شکل می‌گیرد، فضایی که به نظر می‌رسد با سه صدای متفاوت ساخته شده، سه صدا که در یک نقطه باهم ترکیب می‌شوند، صدایی نزدیک به صدای هارپسیکورد (harpsichord) خلق می‌شود که با ضربه‌های محکم نواخته می‌شود، ساب بیس محکم موسیقی نیز به همراه درام‌لاین وارد می‌شود ولی در انتهای میزان‌ها صدای آن بیشتر شنیده می‌شود و نت‌های میانی را می‌نوازد اما در ابتدای میزان‌ها ساب بیس بیشتر فضا را پر می‌کند و زیر بنای موسیقی را می‌سازد.

دراملاین به علت پر بودن فضای موسیقی از صدای تیز صرف‌نظر می‌کند و گه‌گاه از پرکاشن (سازهای ضربه‌ای) استفاده می‌کند، ریتم اصلی مبتنی بر صدای kick و snare است.

موسیقی بالا و پایین بی‌پایانی دارد که هرج و مرج را ترسیم می‌کند؛ صدای بهرام در میان این هرج و مرج مسیر مشخصی را برای شنونده طراحی می‌کند، همچنین اجرای بهرام نیز با این بالا و پایین دائم موسیقی ترکیب می‌شود و این‌ها همه باعث می‌شود که موسیقی نه تنها یک‌نواخت نشود بلکه یک روند را طی کند: روندی پر اضطراب که ممکن است با توجه به ترانه‌ی آهنگ مرتبط با مسیر سختی باشد که بهرام تا به حال طی کرده است، به ویژه آنکه متن ترانه نیز مکرراً به این نکته اشاره می‌کند:

ببین همه حزب بادن جام بودی نصف راهم نمی‌آوردی طاقت
من میگم اون که تهش زنده موند تو زمستون
داغ این زندگی تو دلش موند
اینجوری دلمون گرمه که نگرفتیم خفه خون

ترانه‌ی آهنگ به فساد در ساختار اجتماعی ایران اشاره دارد و خفقان، همچنین بهرام در این آهنگ تلویحاً پاسخ منتقدان خود را نیز  می‌دهد و نشان می‌دهد پای افکارش با تمام سختی‌هایش ایستادگی کرده است ‌و بهای آن را پرداخته است.

این نکته هم قابل تأمل است که آهنگ «داغ» حال و هوایی نزدیک به آهنگ‌های آلبوم «سکوت» دارد، آلبومی که بسیار میان شنوندگان رپ فارسی محبوب است، ولی در اجرا پیشرو و تازه است.